Ένας δρόμος, σαν φαρδύ ποτάμι, και εκατό μέτρα ξερής γης ανάμεσα στο εδώ και στο απέναντι. Μικρή, σχετικά, η απόσταση. Η Δάφνη βγαίνει από το σπίτι της, διασχίζει τον δρόμο-ποτάμι,…
Το Blog από σήμερα εγκαινιάζει μια καινούργια στήλη με λογοτεχνικά κυρίως κείμενα φίλων και αναγνωστών του Blog.
Τα κείμενα δεν θα πρέπει να υπερβαίνουν τις 1.500 – 2.000 λέξεις και ως ενυπόγραφα θα χαρακτηρίζουν και θα κρίνουν τον συγγραφέα τους.
Το Blog με τη στήλη αυτή θέλει να δώσει ένα βήμα σε γνωστούς και μη λογοτέχνες αλλά και σε ερασιτέχνες του είδους που θέλουν να δουν τα κείμενά τους να «περπατούν» και να διαβάζονται στο διαδίκτυο.
Αναδημοσίευση των κειμένων αυτών θα επιτρέπεται μετά από άδεια του συγγραφέα.
Ποίημα της νεαρής, Σταυρούλας Κοψαχείλη Μεγαλώνω… Κεφάλαια της περασμένης μου ζωής έχουν ήδη διαβαστεί. Στιγμές που κύλησαν με δάκρυα έχουν πια σβήσει. Ω, παλιό μου εγώ Ω, παλιέ μου εαυτέ,…
Ο παππούς ήταν άνθρωπος της γης. Είχε ζήσει όλη του τη ζωή μες στην αγκαλιά της, βυζαίνοντας τους καρπούς της. Μερικές φορές νόμιζα ότι αγαπούσε πιο πολύ τα δέντρα και…
Ήμασταν λέει, στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Όχι όμως στο μεγάλο που έπιαναν τα πλοία της γραμμής και ξεφόρτωναν κόσμο τους καλοκαιρινούς μήνες και εμπορεύματα όλους τους υπόλοιπους, αλλά στο μικρό…
Έξω τα καταστήματα ήταν στολισμένα, γιορτινά και ολόφωτα, αλλά ακόμα κλειστά. Μέσα η γυναίκα είχε μεγάλο πρόβλημα με τη σκιά της. Επιδείκνυε τάσεις ανυπακοής. Όταν αυτή καθόταν σε μία πολυθρόνα,…
16 Σεπτέμβρη του 1994 απόγευμα Παρασκευής φτάνω για πρώτη φορά στο Heathrow κι η ζωή μου παίρνει μιαν άλλη τροπή. Μετά από αμέτρητες ανατροπές και μπόλικη ανακατωσούρα τελικά εγκαταστάθηκα στις…
Βλάσιτς Μάρτιος 1992. Εκείνη ικέτης πίσω από τον φράχτη. Δέκα-δώδεκα βήματα τούς χώριζαν. Εκείνος πήδηξε τον πέτρινο αυλόγυρο με μια δρασκελιά. Την άρπαξε από το μπράτσο και την τράβηξε μέσα…
Από όλες τις θείες που είχα κάποτε, τότε που ακόμα ήμουν παιδί, μία ήταν αυτή που ξεχώριζα και αγαπούσα ιδιαίτερα: την Ευθυμία. Αυτή μόνο λογάριαζα φιλενάδα μου κι ας μας…
Μια μέρα παγωμένη.. Πεισματικά τα σύννεφα φράγμα της στήνουν γκρίζο, όμοιο μ’ αυτό στα στήθη μας που διώχνει την ελπίδα.. Και ροβολά η Άνοιξη στη πρώτη της την μέρα, με…
Να δεις τι θυμήθηκα τούτες τις μέρες! Κάποτε στη γειτονιά μας είχαμε την Λιλίκα. Μια όμορφη ζωηρή γυναίκα δίχως ηθικούς φραγμούς. Απ΄ το κρεβάτι της πέρασαν νέοι και γέροι, λεύτεροι…
Όταν ο καιρός ήταν καλός, καθάριζε την φακή κάτω από το μεγάλο πεύκο που είχαμε στην αυλή. Πρώτα, σκούπιζε καλά το τραπέζι και μετά την έβαζε πάνω. Τότε, φόραγε τα…
Ο Έκτορας κρύβει κόκαλα κάτω από την καρυδιά του κήπου. Φοβάται μην του τα κλέψει η Ανδρομάχη, η γάτα-βασίλισσα. Μα αυτή δεν θα φερόταν ποτέ με τέτοια μοχθηρία. Τον αγαπάει…