Τρεις φορές πέρασε το μωρό της μέσα από τη Ζουρόπετρα και τρεις το βούτηξε μέσα στο γκιόλι με το νερό. Το κρατούσε απ’τη φτέρνα, την νύχτα που ψήλωσε το φεγγάρι…
Το Blog από σήμερα εγκαινιάζει μια καινούργια στήλη με λογοτεχνικά κυρίως κείμενα φίλων και αναγνωστών του Blog.
Τα κείμενα δεν θα πρέπει να υπερβαίνουν τις 1.500 – 2.000 λέξεις και ως ενυπόγραφα θα χαρακτηρίζουν και θα κρίνουν τον συγγραφέα τους.
Το Blog με τη στήλη αυτή θέλει να δώσει ένα βήμα σε γνωστούς και μη λογοτέχνες αλλά και σε ερασιτέχνες του είδους που θέλουν να δουν τα κείμενά τους να «περπατούν» και να διαβάζονται στο διαδίκτυο.
Αναδημοσίευση των κειμένων αυτών θα επιτρέπεται μετά από άδεια του συγγραφέα.
Σε μια συνάντηση που είχα τις προηγούμενες μέρες με τον συγγραφέα Χρήστο Χωμενίδη, του ζήτησα και μου έδωσε την άδεια για την αναδημοσίευση αυτού του διηγήματος : Μ Α Ρ…
“Σ’ αγαπώ!”… της είπε αυτός. “Και εγώ σ’ αγαπώ!”… του είπε αυτή και του έδωσε ένα φιλί και ήταν μόνο δεκαοχτώ χρονών. Είχανε μόλις τελειώσει το Λύκειο. “Σ’ αγαπώ!”.. της…
Ένας δρόμος, σαν φαρδύ ποτάμι, και εκατό μέτρα ξερής γης ανάμεσα στο εδώ και στο απέναντι. Μικρή, σχετικά, η απόσταση. Η Δάφνη βγαίνει από το σπίτι της, διασχίζει τον δρόμο-ποτάμι,…
Ποίημα της νεαρής, Σταυρούλας Κοψαχείλη Μεγαλώνω… Κεφάλαια της περασμένης μου ζωής έχουν ήδη διαβαστεί. Στιγμές που κύλησαν με δάκρυα έχουν πια σβήσει. Ω, παλιό μου εγώ Ω, παλιέ μου εαυτέ,…
Ο παππούς ήταν άνθρωπος της γης. Είχε ζήσει όλη του τη ζωή μες στην αγκαλιά της, βυζαίνοντας τους καρπούς της. Μερικές φορές νόμιζα ότι αγαπούσε πιο πολύ τα δέντρα και…
Ήμασταν λέει, στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Όχι όμως στο μεγάλο που έπιαναν τα πλοία της γραμμής και ξεφόρτωναν κόσμο τους καλοκαιρινούς μήνες και εμπορεύματα όλους τους υπόλοιπους, αλλά στο μικρό…
Έξω τα καταστήματα ήταν στολισμένα, γιορτινά και ολόφωτα, αλλά ακόμα κλειστά. Μέσα η γυναίκα είχε μεγάλο πρόβλημα με τη σκιά της. Επιδείκνυε τάσεις ανυπακοής. Όταν αυτή καθόταν σε μία πολυθρόνα,…
16 Σεπτέμβρη του 1994 απόγευμα Παρασκευής φτάνω για πρώτη φορά στο Heathrow κι η ζωή μου παίρνει μιαν άλλη τροπή. Μετά από αμέτρητες ανατροπές και μπόλικη ανακατωσούρα τελικά εγκαταστάθηκα στις…
Βλάσιτς Μάρτιος 1992. Εκείνη ικέτης πίσω από τον φράχτη. Δέκα-δώδεκα βήματα τούς χώριζαν. Εκείνος πήδηξε τον πέτρινο αυλόγυρο με μια δρασκελιά. Την άρπαξε από το μπράτσο και την τράβηξε μέσα…
Από όλες τις θείες που είχα κάποτε, τότε που ακόμα ήμουν παιδί, μία ήταν αυτή που ξεχώριζα και αγαπούσα ιδιαίτερα: την Ευθυμία. Αυτή μόνο λογάριαζα φιλενάδα μου κι ας μας…
Μια μέρα παγωμένη.. Πεισματικά τα σύννεφα φράγμα της στήνουν γκρίζο, όμοιο μ’ αυτό στα στήθη μας που διώχνει την ελπίδα.. Και ροβολά η Άνοιξη στη πρώτη της την μέρα, με…