Ποίημα της νεαρής, Σταυρούλας Κοψαχείλη

Μεγαλώνω…
Κεφάλαια της περασμένης μου ζωής
έχουν ήδη διαβαστεί.
Στιγμές που κύλησαν με δάκρυα
έχουν πια σβήσει.
Ω, παλιό μου εγώ
Ω, παλιέ μου εαυτέ, που είσαι;
Μου λείπει το να κάνω πράγματα
δίχως να ενδιαφέρομαι για το τα λόγια των άλλων,
δίχως να με απασχολούν οι σκέψεις τους,
δίχως να νοιάζομαι γι αυτούς.
Μου λείπει το αγνό μικρό κορίτσι
Μου λείπουν τα ανθισμένα του όνειρα
Οι αθώες του ανησυχίες.
Φθινοπωρινή πικρή σοκολάτα,
ομιχλώδες μονοπάτι της νοσταλγίας μου.
Κρατώ κάποιες παλιές στιγμές, πολύτιμες
και τις αποθηκεύω σ’ ένα κομμάτι της καρδιάς μου.
Μεγαλώνω…