16 Σεπτέμβρη του 1994 απόγευμα Παρασκευής φτάνω για πρώτη φορά στο Heathrow κι η ζωή μου παίρνει μιαν άλλη τροπή. Μετά από αμέτρητες ανατροπές και μπόλικη ανακατωσούρα τελικά εγκαταστάθηκα στις…
Βλάσιτς Μάρτιος 1992. Εκείνη ικέτης πίσω από τον φράχτη. Δέκα-δώδεκα βήματα τούς χώριζαν. Εκείνος πήδηξε τον πέτρινο αυλόγυρο με μια δρασκελιά. Την άρπαξε από το μπράτσο και την τράβηξε μέσα…
Από όλες τις θείες που είχα κάποτε, τότε που ακόμα ήμουν παιδί, μία ήταν αυτή που ξεχώριζα και αγαπούσα ιδιαίτερα: την Ευθυμία. Αυτή μόνο λογάριαζα φιλενάδα μου κι ας μας…
Μια μέρα παγωμένη.. Πεισματικά τα σύννεφα φράγμα της στήνουν γκρίζο, όμοιο μ’ αυτό στα στήθη μας που διώχνει την ελπίδα.. Και ροβολά η Άνοιξη στη πρώτη της την μέρα, με…
Να δεις τι θυμήθηκα τούτες τις μέρες! Κάποτε στη γειτονιά μας είχαμε την Λιλίκα. Μια όμορφη ζωηρή γυναίκα δίχως ηθικούς φραγμούς. Απ΄ το κρεβάτι της πέρασαν νέοι και γέροι, λεύτεροι…
Όταν ο καιρός ήταν καλός, καθάριζε την φακή κάτω από το μεγάλο πεύκο που είχαμε στην αυλή. Πρώτα, σκούπιζε καλά το τραπέζι και μετά την έβαζε πάνω. Τότε, φόραγε τα…
Ο Έκτορας κρύβει κόκαλα κάτω από την καρυδιά του κήπου. Φοβάται μην του τα κλέψει η Ανδρομάχη, η γάτα-βασίλισσα. Μα αυτή δεν θα φερόταν ποτέ με τέτοια μοχθηρία. Τον αγαπάει…
Το βλέμμα της χάιδεψε το ήρεμο, ανέκφραστο πρόσωπο του πορσελάνινου αγγέλου στο μικρό τραπεζάκι. Σεργιάνισε σ’ ένα-ένα τα χριστουγεννιάτικα αντικείμενα που προ ημερών είχε στολίσει, πιστή πάντα οπαδός των εθίμων…
Σαββατόβραδο σήμερα. Θα κρεμαστώ στο μπράτσο του και θα βγούμε βόλτα στα σοκάκια. Θα πάρω ολόκληρες ανάσες. Ξέρεις, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι ικανοποιητική αναπνοή. Αντήχηση στο λιθόστρωτο τα καλογυαλισμένα…
Την πρώτη φορά, δίπλα στο βενζινάδικο, είδα το γάτο της. Ήταν ένας γάτος από αυτούς που είναι σίγουροι για τον εαυτό τους και αυτή η σιγουριά απορρέει από το περιβάλλον…
Ακόμα να κοιμηθώ. Αντιστέκεται η μουσική να γείρει το κεφάλι της στο μαξιλάρι! Έξω βρέχει. Μέσα οι τοίχοι μυρίζουν ρόδα∙ μια οσμή εκεχειρίας ανάμεσα στο τότε και στο τώρα. Την…
Στην πίσω πλευρά του Παρνασσού, που είναι τα νερά και τα πλατάνια, κάθε σούρουπο, μαζευόμαστε κάτω από ένα μεγάλο πλατάνι και κουβεντιάζουμε. Κουβεντιάζουμε όμως, σιγά, γιατί η ησυχία είναι μαζί…