Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους μια κυβέρνηση μπορεί να πέσει πριν από την ώρα της. Ο ένας είναι να χάσει την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία για Χ-Ψ λόγους. Ενας άλλος, να συρθεί σε πρόωρες εκλογές εξαιτίας μιας σοβαρής εθνικής ή άλλης κρίσης. Και, φυσικά, μια κακή κυβέρνηση μπορεί πάντα να πέσει υπό το βάρος μιας λαϊκής εξέγερσης.
Στην περίπτωση της ελληνικής κυβέρνησης, η πρώτη εκδοχή δεν τίθεται, τουλάχιστον προσώρας. Σοβαρή πολιτική κρίση θα μπορούσε να επιφέρει ένα σκάνδαλο όπως αυτό των παρακολουθήσεων, αν και το αυτί της δεν φαίνεται να ιδρώνει. Και ο λαός; Αυτός θα μπορούσε να τη ρίξει για μύριους λόγους.
Τι να πρωτοπιάσει κανείς; Την αλλοπρόσαλλη διαχείριση της πανδημίας; Την απαξίωση και σταδιακή αποψίλωση της δημόσιας Υγείας; Τις εγκληματικές παρεμβάσεις στην Παιδεία από τη χειρότερη υπουργό από τη Μεταπολίτευση και μετά; Την άγρια καταστολή της αστυνομίας και τη «λευκή επιταγή» σε όλα τα φασιστικά στοιχεία εντός και πέριξ αυτής; Την ασυδοσία των μεγαλοεπιχειρηματιών; Το ότι είμαστε οι ακριβότεροι στο ρεύμα και από τους ακριβότερους στη βενζίνη σε ολόκληρη την Ευρώπη, ενώ παίρνουμε από τους χαμηλότερους μισθούς; Τη διαρκή φτωχοποίησή μας; Την εξωφρενική αλαζονεία των κυβερνώντων που μας τρίβουν καθημερινά στα μούτρα, μαζί με κάτι επιδόματα-ψίχουλα για τα οποία περιμένουν τεμενάδες;
Κι εμείς τι κάνουμε για όλα αυτά; Α, ναι. Θα κάνουμε αύριο μια γενική απεργία. Την πρώτη ύστερα από πάρα πολύ καιρό. Θα έπρεπε να είχαν προηγηθεί πολλές, μαζί με μαζικές διαδηλώσεις και παντός είδους διαμαρτυρίες. Τίποτα όμως. Νέκρα. Περιμένουμε να «λογαριαστούμε μετά». Τι άλλο κάνουμε τώρα; Χαιρόμαστε -ή, τουλάχιστον, χαίρονται κάποιοι- γιατί ένας μεγαλοεπιχειρηματίας, από τους «νταβατζήδες» του τόπου, φαίνεται πως τα έχει σπάσει με τον πρωθυπουργό και απειλεί να τον ρίξει. Οχι εμείς, όπως θα οφείλαμε, αλλά αυτός. «Μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα/ προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα» που ίσως αποδειχτεί παγίδα. Και, κυρίως, ήττα. Για όλους εμάς. Γιατί αν σε μια χώρα οι πάσης φύσεως μεγαλοκαρχαρίες ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις έτσι απροκάλυπτα, η χώρα αυτή είναι χαμένη από χέρι. Χώρια που ο τάδε μεγαλοκαρχαρίας μπορεί με την ίδια ευκολία αύριο-μεθαύριο να ρίξει και τον επόμενο και τον μεθεπόμενο πρωθυπουργό. Και τότε ίσως κάποιοι, που σήμερα χαμογελούν χαιρέκακα, να μη χαίρονται το ίδιο.