Έγραψε τη Δευτέρα 03.03.2008 η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ :
Ο κ. Μόκους είναι καθηγητής Μαθηματικών στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Κολομβίας. Το 1993 παράτησε την έδρα του και τους φοιτητές του, βγήκε από τη βολή του, που λέμε, και διεκδίκησε και κέρδισε τη δημαρχία της πόλης του, της Μπογκοτά. Με τρόπους όχι συνηθισμένους από τους πολιτικούς (προσέλαβε μίμους στους δρόμους να επισημαίνουν με χιούμορ καυστικό τις παραβιάσεις των οδηγών αλλά και όσων πετούσαν όπου τύχαινε τα σκουπίδια τους, έγινε διαφημιστικό σποτ κάνοντας ντους, για να δείξει ότι μπορούμε όταν σαπουνιζόμαστε να σταματάμε τη ροή του νερού, έπεισε τους συμπολίτες του να συνεισφέρουν σε ένα εθελοντικό ταμείο και έφτιαξε κέντρα ημέρας για παιδιά εργαζομένων μητέρων, κέντρα έκτακτων ιατρικών υπηρεσιών και άλλα πολλά), έβγαλε τη γλώσσα στο σύστημα και το κατανίκησε. Εδειξε, όμως, κυρίως ότι αυτή ακριβώς η σύγκρουση με το «σύστημα», με νοοτροπίες παλιές και συμφέροντα παγιωμένα, θέλει και αρετή και τόλμη. Επαναλαμβάνω: Μακάρι να βρουν και οι δικοί μας «κύριοι Μόκους», όσοι ακόμα ανησυχούν και δεν τους έχουν «εξαφανίσει, περιθωριοποιήσει ή και εξαγοράσει», τον τρόπο «να αφήσουν την έδρα τους».
Και ο ηθοποιός μας Στέφανος Ληναίος σχολιάζει :
«Μας συγκινήσατε με την παρουσίαση αυτού του ολοκληρωμένου Ανθρώπου που λέγεται Αντάνας Μόκους Σίβικας…
Μας κάνατε όμως και να μελαγχολήσουμε βαθύτατα.
Ισως γιατί ξέρουμε πολύ καλά, η γενιά μας τουλάχιστον, ότι Μόκους στην Ελλάδα υπήρξαν και υπάρχουν πολλοί…
Χάθηκαν όμως και χάνονται, στη διαδρομή, για πολλούς και διάφορους λόγους…
Τους εξαφάνισαν, τους περιθωριοποίησαν ή, το χειρότερο, τους εξαγόρασαν.
Κρίμα».
Γιατί θα πρέπει να πούμε κάτι κι εμείς;