Από σήμερα και σε τακτά χρονικά διαστήματα το Blog θα φιλοξενεί και κείμενα γραμμένα από το «Πειραχτήρι». Πάρτε μια πρώτη γεύση με θέμα :
«Κρίσιμα …πράγματα».
Κρίση! η λέξη που ακούγεται και γράφεται παντού σε Ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, έντυπα, blogs, ημερίδες, ομιλίες και ιδιωτικές κουβέντες. Λες και σήμερα την ανακαλύψαμε … Βέβαια την ανακαλύψαμε ξαφνικά γιατί χτύπησε τα χοντρά φράγκα, τους τραπεζίτες, τα σύμβολα της κεφαλαιοκρατίας και τα αναχώματά τους. Λες και στην Ελλάδα δεν αρχίσαμε να ζούμε την κρίση με το που η δραχμή έδωσε τη θέση της στο ευρώ …
Αλλά ποιος νοιαζότανε όταν μας γύριζαν τα μάτια και ακόμα μας γυρίζουν – όπως στο παιχνίδι με τα φρουτάκια – όταν δραχμοποιούμε τις τιμές των προϊόντων, όταν με τα ίδια λεφτά πρέπει να περάσουμε το μήνα αγοράζοντας προϊόντα Χ φορές ανατιμημένα;
Μας διαφημίζουν στην τηλεόραση βιβλία, μουσικές και θεατρικές παραστάσεις, τη στιγμή που δεν μένει φράγκο να αγοράσουμε παπούτσια. Αγοράζει ένας στο σόϊ ο πιο άνετος οικονομικά – λέμε τώρα – και το ζευγάρι φοριέται διαχρονικά σε δεύτερη και τρίτη χρήση, όπως μας φοριέται και η εξουσία Καραμανλή – Παπανδρέου. Κάτι τέτοια είναι εξ άλλου τα κοινά που συνδέουν το λαό με την εξουσία και τους εκπροσώπους της. Γιατί πως μπορείς να μιλήσεις για οικονομία με τα παλικάρια και τις όμορφες της κεντροδεξιάς βουλής – άσε την αριστερή δεν έχει χρόνο τώρα, έχουν γκαλοπομαχίες τα παιδιά – όταν μπορεί να ξέρουν την τιμή της ουγκιάς του χρυσού και τον Ντάου-Τζόουνς απ’ έξω κι ανακατωτά, αλλά αν τους ρωτήσεις ξαφνικά (χωρίς τη βοήθεια του κοινού) πόσο κάνει ένα κιλό ψωμί, ένα κιλό πατάτες και πόσα χρήματα χρειάζεται το μήνα για τηλέφωνο, ηλεκτρικό, πετρέλαιο μια οικογένεια, την χάνουν την ερώτηση γιατί είναι εκτός ύλης …
Και σου μιλάνε για το καλάθι της νοικοκυράς …Το μόνο που πρέπει να κάνει η νοικοκυρά σε σχέση με το καλάθι της είναι να το σπάσει για να μην χωράνε πουθενά τα φανταστικά προϊόντα που θα προσπαθήσουν να της πουλήσουν μόλις μυριστούν την επόμενη εκλογική αναμέτρηση …
Και καλά με το φαΐ βρήκαμε κάνα δυό τεχνάσματα και τη βολεύουμε, όπως π.χ. με το κοτόπουλο τριών χρήσεων : Βράζεις την μισή κότα κρατάς το μισό ζουμί και το υπόλοιπο μισό γίνεται κοτόσουπα, πάει η μια μέρα. Άλλη μέρα βάζεις την υπόλοιπη κότα με πατάτες στο φούρνο και είσαι βασιλιάς ! Την τρίτη φορά κάνεις μια σούπα κριθαράκι με το ζωμό που έμεινε από την πρώτη χρήση και αν έχεις και τυρί φέτα ξαναγίνεσαι Άρχοντας …
Υπάρχουν, όμως και πιο δύσκολα προβλήματα. Όπως για παράδειγμα η αντικατάσταση της μασέλας του Παππού. Ενενηνταδύο χρονών … το παλικάρι, με άγνωστη ημερομηνία λήξης, αλλά με ακμαίο ηθικό και με όρεξη για ζωή και μάσα … Το πορτοφόλι, όμως, άδειο – η σύνταξη ΟΓΑ – και ο ΟΓΑ δεν δίνει μία για μασέλα και ο πριν ογδόντα χρόνια έφηβος έχει κρανιωθεί, θέλει μασέλα! Μάλιστα σκέφτεται να βάλει δόσεις στον οδοντίατρο, αλλά δεν του κάθεται ο επιστήμων από το φόβο της αποδημίας … Έτσι είμαστε ανάμεσα σε δύο επιλογές : Να βάλουμε όλοι μαζί το χέρι στην τσέπη και να φτιάξουμε πρώτα την πάνω μασέλα … κι άμα ζήσει σε πέντε χρόνια να φτιάξουμε με τον ίδιο τρόπο και την κάτω. Η δεύτερη λύση, που είναι και πιο εφικτή, είναι να του πάρουμε μια αποκριάτικη μασέλα δράκουλα κι ότι μπορέσει ας κάνει ….
«Το Πειραχτήρι»