Προσωπικά ήμουν αντίθετος με την απόφαση του Ανδρέα Παπανδρέου και του τότε ΠΑΣΟΚ να καούν οι φάκελοι των «αντιφρονούντων» που φακελώνονταν από τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα και επίσημα μέχρι το 1981.
Θα προτιμούσα ο κάθε πολίτης που ήθελε να μπορεί να πάρει το φάκελο στο σπίτι του. Στοιχεία του φακέλου μου είδα, φαντάρος ον, σε στρατόπεδο ανεπιθύμητων στην Αξιούπολη Κιλκίς το καλοκαίρι του 1979 λίγο πριν απολυθώ. Πολύ θα ήθελα να έχω στην ιδιοκτησία μου μια φωτογραφία μου με την δίδυμη αδελφή μου και τον Μίκη Θεοδωράκη σε επίσκεψή του στους Γόννους, όταν ήταν Πρόεδρος της Νεολαίας Λαμπράκη το 1964, αλλά και άλλες ενδιαφέρουσες «σημειώσεις» που περιείχε ο φάκελος εκείνος….
Σήμερα βλέπουμε προσωπικά δεδομένα πολιτών προερχόμενα πιθανά από αστυνομικό φάκελο να γίνονται κτήμα ή να αποκτά πρόσβαση κυβερνητικός βουλευτής και ο ίδιος να τα βγάζει στα ΜΜΕ και την τηλεόραση, με στόχο να καλύψει παράνομες ενέργειες της κυβέρνησης και της αστυνομίας.
Και σαν απλός πολίτης ρωτάω, δεν οφείλει η κυβέρνηση να απαντήσει μέσα από ποια νόμιμη οδό απέκτησε αυτά τα στοιχεία και στη βάση ποιου νόμου απέκτησε το δικαίωμα να διακινεί προσωπικά δεδομένα των πολιτών;
Το θέμα δεν είναι για τη δημοκρατία μας, άκρως παράνομη δραστηριότητα του κυβερνητικού κόμματος;
Η αστυνομία παρακολουθεί, φακελώνει πολίτες και επεξεργάζεται τα στοιχεία τους σήμερα;
Γυρίζουν κάποιοι τις σελίδες της ιστορίας προς τα πίσω;