Σε δύο ξενοδοχεία σε περιοχές του δήμου Τεμπών μεταφέρθηκαν το πρωί, συνοδεία Αστυνομίας, 84 συνολικά πρόσφυγες και μετανάστες.
Πρόκειται για το Καστρί Λουτρό και τα ιστορικά Αμπελάκια, όπου εγκαθίστανται σε ξενοδοχειακές μονάδες 52 και 32 πρόσφυγες αντίστοιχα, άφιξη που καταγράφηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης.
Η πρώτη αντίδραση της δημοτικής Αρχής Τεμπών, στις παραπάνω εξελίξεις, είναι αρνητική, ενώ στην πρόθεσή της είναι η έκτακτη σύγκλιση του Δημοτικού Συμβουλίου, πιθανότατα σήμερα Πέμπτη.
Πηγή : ΕΡΤ – ert.gr
Σε ανακοίνωση του Εξωραϊστικού Συλλόγου Μεσαγγάλων επισημαίνονται τα εξής:
«Ενημερώθηκε ο σύλλογος από έγκυρη πηγή για την εγκατάσταση μεταναστών στο Καστρί Λουτρό και πιο συγκεκριμένα στο ξενοδοχείο Καστρί. Οι μετανάστες είναι 52 άτομα που δεν είναι από εμπόλεμες περιοχές και αυτό μας προβληματίζει ιδιαίτερα! Η περιοχή των Μεσαγγάλων και πιο ευρύτερα τα παράλια του Δήμου Τεμπών συγκεντρώνουν κατά τους θερινούς μήνες πάνω 25000 λουόμενους και οι μόνιμοι κάτοικοι ξεπερνούν τους 500. Δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι μπορεί να δημιουργηθούν προβλήματα παρόμοια όπως έχουμε δει σε άλλες περιοχές. Κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για τον τουρισμό, τους επαγγελματίες μας και την περιοχή γενικότερα, ιδιαίτερα τώρα που έχει αρχίσει η ανάπτυξη και η επισκεψιμότητα που έχουμε ξεπερνά κάθε προηγούμενο χρόνο.
Παρακαλούμε όλους τους φορείς του νομού (περιφέρεια, Δήμο, βουλευτές) να δείξουν το ανάλογο ενδιαφέρον, έτσι ώστε να μην φτάσουμε σε τέτοιο σημείο. Παλεύουμε για την αναβάθμιση της περιοχής και όχι για την υποβάθμιση της. Επίσης θέλουμε να ενημερωθούμε εάν έχουν κάνει τεστ covid-19 και εάν υπάρχει υγειονομική κάλυψη, γιατί αυτή την εποχή η περιοχή μας έχει κατά 90% ηλικιωμένα και ευπαθή άτομα.
Υ.Σ. Ο εξωραϊστικός σύλλογος Μεσαγγάλων προσπαθεί πάντα για το καλό της περιοχής και για την αναβάθμισή της και τίποτα παραπάνω!!!!».
Διαμαρτύρονται οι κάτοικοι των Αμπελακίων Παράσταση διαμαρτυρίας στο έκτακτο δημοτικό συμβούλιο του δήμου Τεμπών που θα γίνει στις 7 το απόγευμα θα πραγματοποιήσουν οι κάτοικοι των Αμπελακίων διαμαρτυρόμενοι για την έλευση 32 προσφύγων σε ξενοδοχείο της περιοχής.
Χθες πραγματοποιήθηκε μέσα σε τεταμένη ατμόσφαιρα λαϊκή συνέλευση στην πλατεία της ιστορικής κοινότητας στην οποία έδωσε το παρόν και ο αντιδήμαρχος της περιοχής κ. Νικολάου. Ο αντιδήμαρχος ενημέρωσε τους κατοίκους ότι οι πρόσφυγες -σύμφωνα με τις τελευταίες επαφές που είχε ο δήμος- θα παραμείνουν στην περιοχή για 6 εβδομάδες καθώς έχουν πάρει άσυλο και θα προωθηθούν προς την Ε.Ε. Οι κάτοικοι αντέδρασαν ζητώντας να αποχωρήσουν οι πρόσφυγες και να μην έρθουν άλλοι καθώς φοβούνται ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Μάλιστα υπήρξαν κάποιοι που ζήτησαν από χθες το βράδυ να κλείσουν την Εθνική οδό στο ύψος του Ευαγγελισμού κάτι που τελικά δεν έγινε.
Όμως υπάρχουν εισηγήσεις κάτι τέτοιο να γίνει μετά την παράσταση διαμαρτυρίας που θα κάνουν σήμερα το απόγευμα στο δημοτικό συμβούλιο λένε πληροφορίες του LarissaNet. Είναι κάτι που πιθανότατα θα αποφασιστεί μετά το πέρας του συμβουλίου και ανάλογα με τις αποφάσεις που θα παρθούν για το θέμα.
Πηγή Larissanet
Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο
Λίγες μέρες μετά τις φωτιές που έβαλαν τέλος στο κολαστήριο της Μόριας, στις 23 Σεπτεμβρίου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσιοποίησε την πρότασή της για το νέο, πολυαναμενόμενο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο. Αυτό το κείμενο θα διαπραγματευτούν σκληρά τα κράτη-μέλη το επόμενο διάστημα. Η βάση όμως της συζήτησης μόνο απογοήτευση δημιουργεί για το επερχόμενο αποτέλεσμα.
Το κείμενο υπόσχεται αφενός το ξαναχτίσιμο της αλληλεγγύης και της εμπιστοσύνης μεταξύ των εταίρων στον τομέα αυτό αλλά και μια σαφέστερη διαδικασία για τους μετανάστες και αιτούντες άσυλο. Παράλληλα, προσφέρει ευέλικτες επιλογές στα κράτη-μέλη, όπως για παράδειγμα την επιλογή ανάμεσα στο να υποδεχθούν στο έδαφός τους νεοαφιχθέντες μετανάστες από τη μια και από την άλλη να χρηματοδοτήσουν τη διαδικασία επιστροφής όσων δεν αναγνωρίζεται το δικαίωμα στο άσυλο.
Δυστυχώς το νέο σύμφωνο ούτε ανατρέπει το Δουβλίνο και τα βάρη που δέχεται η χώρα πρώτης εισόδου, ούτε προσφέρει μια πραγματική λύση σε μετανάστες και πρόσφυγες. Ούτε, τέλος, αποφεύγει την επανάληψη της τραγικής εμπειρίας της Μόριας. Δυστυχώς το «ποτέ ξανά» που θα έπρεπε να πει η Ευρώπη δεν υπάρχει στο κείμενο.
Πίσω από τα ωραία λόγια, το σύμφωνο δεν είναι τίποτα άλλο από ένα εσωστρεφές, συντηρητικό κείμενο, που είναι κατώτερο των περιστάσεων και κοιτάει κυρίως να καθησυχάσει τους φόβους των κρατών-μελών, χωρίς να αντιμετωπίζει με θάρρος ένα μεγάλο ζήτημα που ήρθε για να μείνει.
Και να μην ξεχνάμε ποτέ ότι κανένας δεν θέλει να φεύγει από τον τόπο του χωρίς λόγο, καθώς επίσης και το γεγονός ότι τους πρόσφυγες τους δημιουργούν τα μεγάλα συμφέροντα και οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι ανά τον κόσμο…
Όσο για το δια ταύτα να πω ότι το προσφυγικό, αν το διαχειριστείς με ανθρωπιά και σχέδιο, οδηγεί σε πολύ σημαντικά αποτελέσματα προς όφελος όλων.
Και επειδή η ιστορία γράφεται σήμερα όπως και παλιά, διαβάστε και ένα ενδιαφέρον άρθρο του δημοσιογράφου και συγγραφέα Γιάννη Σιώτου, με τίτλο : «Από το 1922 μέχρι σήμερα όλα μένουν τα ίδια».
«…Μυριάδες ανεπτύχθησαν σε ανθρωποστοιβάγματα […] Η Υγεία των δυστυχών προσφύγων εζημιώθη, αλλά την ίδια ζημίαν θα υποστή και ο λοιπός πληθυσμός. Ήδη οι πληροφορίες πληροφορούν περί πολλαπλών κρουσμάτων τύφου, ευλογιάς και οστρακιάς. Πού και πού δεν λείπουν και τα πανωλικά κρούσματα[…] Ευρισκόμεθα λοιπόν προ μεγάλων κινδύνων της δημόσιας υγείας αλλοίμονο δε εις την κοινωνίαν…».
«Από τις κύριες πηγές μόλυνσης… οι ανεξέλεγκτοι μετανάστες και πρόσφυγες στην Αττική, ιδιαίτερα στο κέντρο της Αθήνας… που κινούνται χωρίς προσωπική υγιεινή ο ένας πάνω στον άλλο και διασπείρουν τον ιό…»
Ένας μη παρατηρητικός αναγνώστης θα σχημάτιζε την εντύπωση ότι πρόκειται για ένα κείμενο με δύο παραγράφους στις οποίες καταγράφονται οι κίνδυνοι για τη δημόσια υγεία από τις μεγάλες συγκεντρώσεις ανθρώπων χωρίς μόνιμη κατοικία, που ζουν σε συνθήκες ανέχειας και πλημμελούς υγιεινής φροντίδας. Όμως πρόκειται για αποσπάσματα από δύο διαφορετικά κείμενα, τα οποία γράφτηκαν με διαφορά σχεδόν ενός αιώνα.
Το πρώτο δημοσιεύτηκε στις 28 Οκτωβρίου 1922 και είναι απόσπασμα από το χρονογράφημα της εφημερίδας «Αθηναϊκή» (φ. 2.219). Μία εφημερίδα η οποία είχε εκδότη – διευθυντή τον Όμηρο Ευελπίδη και απευθυνόταν σε ένα συντηρητικό αντιβενιζελικό κοινό. Το δεύτερο αφορά ανάρτηση ενός καθηγητή Φαρμακολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης, πριν λίγες μέρες, στον λογαριασμό του στα κοινωνικά δίκτυα.
Παρά τον αιώνα που μεσολαβεί ανάμεσα στα δύο κείμενα, η δομή και το σκεπτικό τους εμφανίζει συγκλονιστικές ομοιότητες. Και τα δύο μιλούν για πρόσφυγες. Το ένα για ομοεθνείς, ομόθρησκους με κοινή γλώσσα. Το άλλο για αλλοεθνείς, αλλόθρησκους που μιλούν διαφορετικές γλώσσες. Και τα δύο αναφέρονται σε ανθρώπους που στοιβάζονται σαν σαρδέλες σε καταυλισμούς, δημόσια κτίρια ακόμα και σε πεζοδρόμια, πλατείες και προαύλια εκκλησιών, χωρίς τη στοιχειώδη φροντίδα από το επίσημο κράτος.
Και τα δύο περιγράφουν μία πολιτεία που τους αντιμετωπίζει ως ανεπιθύμητο βάρος, το οποίο θα πρέπει να διαχειριστεί σε συνθήκες οικονομικής στενότητας. Και τα δύο απευθύνονται περίπου στο ίδιο κοινό: σε νοικοκυραίους που βλέπουν τους νεοφερμένους ως απειλή για την ευημερία, την ασφάλεια και την ευνομία. Και τα δύο στοχεύουν να ευαισθητοποιήσουν την πιο ευαίσθητη χορδή της ανθρώπινης φοβίας. Το ένα μιλά για ευλογιά, οστρακιά, τύφο, πανώλη. Το άλλο αναφέρεται στη σύγχρονη απειλή του κορονοϊού.
Είναι πραγματικά συγκλονιστικό να διαπιστώνεις, αντιπαραθέτοντας τα κείμενα του τότε και του σήμερα, ότι και όλα τα υπόλοιπα επιχειρήματα που διατυπώνονται είναι σχεδόν ταυτόσημα : εγκληματικότητα, ανεργία, οκνηρία, πολιτισμική και κοινωνική αλλοίωση της χώρας. Εφιαλτικά όμοιος είναι και ο τρόπος με τον οποίο οι ίδιοι άνθρωποι, που εξαπέλυαν μύδρους εναντίον των ανεπιθύμητων «επισκεπτών», φρόντιζαν όταν είχαν εξασφαλίσει την «ανωνυμία» να τους εκμεταλλεύονται με όλους τους πιθανούς και απίθανους τρόπους.
Κερδοσκοπούσαν ασύστολα σε βάρος τους. Τους εκμεταλλεύονταν εξασφαλίζοντας φτηνή εργασία, κλέβοντας- ενίοτε και αρπάζοντας- τα τιμαλφή, τα χρήματα ή τα πολύτιμα αντικείμενά τους. Δεν έλειψαν και περιπτώσεις σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Για να διαπιστώσει κανείς όλα τα παραπάνω, δεν έχει παρά να αναζητήσει πληροφορίες από το αστυνομικό δελτίο των δύο περιόδων. Τότε θα δει ότι τίποτα δεν είναι νέο. Όλα επαναλαμβάνονται.
Όσα συμβαίνουν σήμερα δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το ριμέικ μίας ταινίας που γυρίστηκε έναν αιώνα πριν. Ακόμα και οι αλλαγές στις διαθέσεις της κοινής γνώμης ήταν πανομοιότυπες. Σήμερα όπως και τότε, η αρχική συμπάθεια που ήταν μία μορφή καμουφλαρισμένου οίκτου μετατράπηκε σε οργή, απόρριψη και απροκάλυπτη εχθρότητα.
Αλήθεια σε τι διαφέρει η είδηση που δημοσιεύτηκε στο «Έθνος» της 8/10/1922 με τίτλο: «Πρωτότυπος περίθαλψις», από τις υστερικές δηλώσεις αρμοδίων – μηδέ βουλευτών και υπουργών εξαιρουμένων – για τις μεθόδους που θα πρέπει να ακολουθούνται σήμερα για τη διαχείριση των ανθρώπων που αναζήτησαν καταφύγιο στην Ελλάδα. Για την Ιστορία, να αναφέρουμε, ότι στην εφημερίδα είχε δημοσιευτεί η εξής είδηση-σχόλιο:
«[…] η εν Πειραιεί υπηρεσία περιθάλψεως προσφύγων επιτελεί μετά χαρακτηριστικής αδιαφορίας και βραδυκινησίας το έργο το οποίον ανετέθη εις αυτήν […] ανώτερος υπάλληλος του υπουργείου Περιθάλψεως […] συνέστησε να αφίνουν τους γέροντας και τους ασθενείς εκ των προσφύγων να αποθνήσκουν διά να ολιγοστεύση ο αριθμός των…»
Σήμερα, ο καθένας μπορεί να έχει τη δική του γνώμη για τους ανθρώπους που βρίσκονται στην Ελλάδα, αναζητώντας καταφύγιο είτε ως πρόσφυγες είτε ως μετανάστες. Οι ομοιότητες όμως με το παρελθόν είναι τόσο μεγάλες, ώστε να σε αναγκάζουν να αναρωτηθείς: «Μετά από έναν αιώνα ξεριζωμών, αποδράσεων, πείνας, μιζέριας, πολέμων και απελπισίας, οι άνθρωποι δεν διδάχθηκαν τίποτα; Πώς είναι δυνατόν η φρίκη να πέρασε από πάνω τους σαν το νερό που κυλάει στο σώμα και αφήνει ανέγγιχτη την ψυχή;»