Τι διαφορά έχει ένας απλός πολίτης που την «Παγκόσμια Ημέρα για το Περιβάλλον» λέει «Αγαπώ το περιβάλλον» αλλά δεν έχει κάνει τίποτα όλο το χρόνο για αυτό, από έναν Φορέα (Κυβέρνηση, αρμόδιο Υπουργείο, Μ.Κ.Ο., Σύλλογο, κ.λ.π.) που την ίδια μέρα με σχεδόν πανομοιότυπες ανακοινώσεις και Δελτία Τύπου, αναφέρονται στο περιβάλλον, χωρίς ολόκληρη τη χρονιά να έχουν κάνει κάτι για αυτό; ΚΑΜΙΑ !
Κι αν ο πολίτης δεν έμαθε, δεν άκουσε, δεν ξέρει, δεν μπορεί ή δεν θέλει να κάνει τίποτα, εμπίπτει στην ατομική ευθύνη του καθένα, αφού το να λειτουργούμε σαν κοινωνικό σύνολο θέλει παιδεία, χρόνο και άλλα πολλά. Ο Φορέας όμως, που βγάζει τις βαρύγδουπες ανακοινώσεις του, καλό θα ήταν να γράφει σ’ αυτές τα όσα έκανε για το περιβάλλον στη χρονιά που πέρασε ή αν δεν έκανε τίποτα να μην γράφει και ΤΙΠΟΤΑ ! Γιατί με «εκτιμήσεις» και «θα» το περιβάλλον ούτε αλλάζει ούτε σώζεται …
Πέρυσι, λοιπόν, στις 5 Ιούνη 2010 η «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» μαζί με μια συνέντευξη της κυρίας υπουργού, έγραψε και το παρακάτω άρθρο-σχόλιο για το θέμα – και επειδή εξακολουθεί να είναι επίκαιρο το παραθέτω ολόκληρο.
«ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ της σημερινής «Ημέρας Περιβάλλοντος» απευθύνεται στους πολίτες από τους οποίους ζητείται, κυρίως, αντί του Ι.Χ. να χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς, να συμμετέχουν στην ανακύκλωση και να αναθεωρήσουν τις καθημερινές τους συνήθειες. Αυτό το μήνυμα θέλει να περάσει στους πολίτες η υπουργός Περιβάλλοντος Τίνα Μπιρμπίλη, όπως τονίζει στη συνέντευξή της στην «Ε», που δημοσιεύεται σε άλλες σελίδες.
ΕΧΟΥΝ συνειδητοποιήσει οι πολίτες, ιδιαίτερα οι νεότερες γενιές, ότι πρέπει να αποτραπεί, με κάθε θυσία, η παραπέρα καταστροφή του περιβάλλοντος και να κλείσουν οι πληγές που έχει ανοίξει στον πλανήτη η αλόγιστη, η ληστρική εκμετάλλευση του πλούτου. Τι θα μπορούσαν όμως να κάνουν οι πολίτες για να αποτρέψουν την τεράστια, τη χωρίς προηγούμενο οικολογική καταστροφή στον Κόλπο του Μεξικού, που προκαλεί η διαρροή πετρελαίου;
ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ και κύρια ευθύνη για την προστασία του περιβάλλοντος, για τη σωτηρία της ζωής στον πλανήτη, την έχουν οι κυβερνήσεις, ειδικά εκείνες που υποκύπτουν στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και αγνοούν τις προειδοποιήσεις για τις κλιματικές αλλαγές, οι οποίες προκαλούν το καταστροφικό φαινόμενο του θερμοκηπίου. Παρά τις αντιδράσεις των πολιτών, οι κυβερνήσεις δεν λαμβάνουν δραστικά μέτρα για τον περιορισμό των ρυπογόνων αερίων που εκπέμπονται από τις βιομηχανίες.
ΟΛΟΙ ΜΙΛΟΥΝ για την «πράσινη ανάπτυξη», αλλά δεν προωθούνται με ταχύ ρυθμό τα προγράμματα για την εφαρμογή της, ακόμη και σε χώρες όπως η Ελλάδα που έχει άφθονη δωρεάν ενέργεια από τον ήλιο και τους ανέμους, ακόμη και από τη θάλασσα στα γνωστά ρεύματα. Μένουμε στον ρυπογόνο λιγνίτη και στο εισαγόμενο πετρέλαιο για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
ΔΕΝ ΒΡΑΔΥΠΟΡΟΥΜΕ όμως μόνο στα μεγάλα που πρέπει να γίνουν με συντονισμένες ενέργειες, αλλά και στα αυτονόητα. Για να εγκαταλείψουν οι πολίτες τα Ι.Χ. πρέπει να υπάρχει επαρκές δίκτυο δημόσιων συγκοινωνιών που να καλύπτει όλες τις περιοχές κατοικίας και εργασίας. Με το μετρό στην Αθήνα έγινε ένα μεγάλο βήμα, που συνεχίζεται με καθυστερήσεις. Αλλά ικανοποιητικές συγκοινωνίες δεν έχουμε στην πρωτεύουσα. Όσοι πολίτες εγκατέλειψαν ή περιόρισαν την κυκλοφορία του Ι.Χ. τους, το έκαναν γιατί τους χτύπησε η οικονομική κρίση.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ υπάρχει προθυμία από τους πολίτες, αλλά όχι και ανάλογο ενδιαφέρον από τους δήμους να βάλουν περισσότερους κάδους στους δρόμους, αλλά και να ενημερώσουν. Πέραν αυτού, πρέπει να δώσουν και το παράδειγμα προστασίας του περιβάλλοντος, διατηρώντας καθαρές τις πόλεις.
ΠΩΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ τις καθημερινές του συνήθειες ο πολίτης της πρωτεύουσας και να μην πετάει τη σακούλα με τα σκουπίδια έξω από τον κάδο, όταν δρόμοι και πεζοδρόμια είναι σκουπιδότοποι; Η νοοτροπία αλλάζει με παράδειγμα από πάνω και όχι από κάτω. Αλλά όταν το παράδειγμα δεν έρχεται από πάνω, μήπως η μόνη λύση είναι να έρθει από κάτω; Είναι λιγότερο δύσκολη από όσο φαίνεται η συσπείρωση των πολιτών ενάντια στην οικολογική καταστροφή».
Τα συμπεράσματα δικά σας …