Σε «πολιτικό θρίλερ» κατέληξε η χθεσινή μέρα, μετά το γαλλογερμανικό τελεσίγραφο για το δημοψήφισμα. Είχαμε «αντιδράσεις» υπουργών και κυβερνητικών βουλευτών, είχαμε συναίνεση Σαμαρά και Ν.Δ. – έπεσαν οι μάσκες έγραψαν κάποιοι – είχαμε υπουργικό συμβούλιο τις αποφάσεις του οποίου άλλαξε αμέσως μετά ο ΓΑΠ, μιλώντας στην κοινοβουλευτική του ομάδα, είχαμε δηλώσεις Σαμαρά στη βουλή «Ζήτησα την παραίτηση του κ. Παπανδρέου για να πάει η χώρα σε εκλογές υπό ομαλές συνθήκες», Παπαρήγα, Τσίπρας και Κουβέλης ζήτησαν άμεση προσφυγή στις κάλπες, ενώ Καρατζαφέρης και Μπακογιάννη επανέλαβαν την πρόταση τους για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας.
Έτσι ο ΓΑΠ για άλλη μια φορά, αφού αναστάτωσε την υφήλιο και τα χρηματιστήρια – τυχαία; – ανακάτεψε την τράπουλα με το πρόσχημα της λαϊκής εντολής αλλά μέχρι στιγμής απόφαση για προσφυγή στη Λαϊκή εντολή δεν υπάρχει και μάλλον δεν θα την αφήσουν να εκδηλωθεί. Αυτό δε που τώρα διακυβεύεται δεν είναι μόνο η συνταγματικότητα της “παράδοσης της εξουσίας” στους ξένους, Γερμανούς και προφεσόρους και στην τρόικα, αλλά η βαθύτερη αντίληψη που έχουμε όλοι μας ανεξαιρέτως για την δημοκρατία.
Το μαγειρείο έναν σκοπό έχει. Να ακυρώσει, να ακρωτηριάσει, να ευνουχίσει, το διογκούμενο ρεύμα αμφισβήτησης του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος και το ερώτημα πλέον αφορά τους πολίτες οργανωμένους και μη, δηλαδή αν και σε ποιο ποσοστό θα πέσουν στην παγίδαπου ετοιμάζουν τώρα οι «εκπρόσωποι, οι έρμοι και απρόσωποι» αυτού του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος ….
Να πω όμως στο σημείο αυτό και μια άλλη αλήθεια. Πέρα, λοιπόν, από την αυτοσυντήρηση τους συστήματος δυστυχώς βλέπω και την αυτοϊκανοποίηση του αντισυστήματος να παραμείνει αντισύστημα. Η Αριστερά όποια και αν είναι αυτή, αφήνει μια ακόμη ευκαιρία να συμμετέχει τουλάχιστον στις εξελίξεις, και στην πολιτική ζωή του τόπου, ενεργά και αποφασιστικά, έστω και σαν πρόταση.
Αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Από το να καλούν τα κόμματα της αριστεράς όλο τον κόσμο – από τους ψηφοφόρους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ – να στηρίξουν τις κομματικές επιλογές του κάθε κόμματος της αριστεράς, έστω κι αν δεν συμφωνούν σε όλα μαζί τους έστω κι αν είναι με την ευρωπαϊκή ένωση, αλλά δεν είναι με τα μνημόνια την τρόικα και το ξεπούλημα του ελληνικού πλούτου, καλύτερα θα ήταν αυτή την αντιμνημονιακή επιλογή τους, με συγκεκριμένη πρόταση εξουσίας να την κατεβάσουν στο λαό ενωμένα και συνετά ζητώντας την ψήφο του. Ναι δεν θα κάνουν την επανάσταση και τη μεγάλη ανατροπή που πολλοί προσδοκούν, αλλά θα σταματήσει ο λαός να πεινάει, να άγεται και να φέρεται από ένα φθαρμένο πελατειακό πολιτικό και μιντιακό σύστημα. Και αυτό δεν είναι το παν αλλά στις μέρες που ζούμε είναι κάτι αληθινό και μεγάλο. Μόνον έτσι θα δουν τα ποσοστά της Αριστεράς να πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο και τη δυνατότητα να κυβερνήσει η Αριστερά αυτή τη χώρα να γίνεται επί τέλους πραγματικότητα.