Μ’ αρέσουν οι γιορτές… έρχεται κόσμος στο χωριό… Δεν ξέρω γιατί, πάντα μου ‘ρχεται στο μυαλό το πρώτο στιχάκι από το τραγούδι … «Ζήνωνος» που τραγουδάει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης και λέει «Πάσχα στο χωριό, συγκέντρωση μετοίκων»…
Μου τη δίνει όμως όταν κάποιοι από τους μετοίκους αρχίζουν τα τετριμμένα «τι τυχεροί που είσαστε που ζείτε εδώ στη φύση στον καθαρό αέρα κλπ», κι όταν τους ρωτάς αν θα έρχονταν να ζήσουν εδώ, σου λένε με λίγο υφάκι, ότι καλά είναι για χαλάρωση, για διακοπές αλλά όχι και να ζήσουν εδώ !!… Σιγά ρε μεγάλε… γιατί τότε είναι ωραία; Μόνο για μας τους ιθαγενείς; Ή μήπως θαρρείς ότι εμείς έχουμε λιγότερες ανάγκες από σένα; Απλά τις αξιολογούμε αλλιώς… Και στο καπάκι μου ‘ρχονται και κάποια μαντάτα από φίλους και γνωστούς του άστεως που ενώ έκαναν αυτές τις δηλώσεις πριν από χρόνια που είχαν έρθει σαν «σελέμπριτις» στο Γαλατικό χωριό, τώρα που έσφιξαν τα γάλατα, ρωτάνε αν πουλιέται κανένα σπίτι για να την κάνουνε κατά δω… Τι έγινε ρε παιδιά; θα ζήσετε χωρίς ΜΟΛ, χωρίς καυσαέριο, χωρίς μποτιλιάρισμα; ΜΠΑΜΠΑΛΟΥ… σκέφτομαι και τους κατατάσσω…
Το πρωί κάνοντας τα ψώνια μου, παίρνει τ’ αφτί μου τρεις τύπους να ρωτάνε με στυλ έναν μαγαζάτορα της πλατείας «Που μπορούμε να αγοράσουμε μια κότα αλανιάρα… αλλά ξέρεις να ‘ναι ξεπουπουλιασμένη, έτοιμη για μαγείρεμα…», βέβαια δεν είπαν φράγκα έχουμε και πλερώνουμε αλλά το εννοούσαν… Σιγά ρε μάγκα… κράτα το μπακαγιόκο σου να κάνεις επενδύσεις… εμείς τις κότες, τα λάχανα και τα μαρούλια μας, τα έχουμε για πάρτι μας. Εμείς ανακατευόμαστε με το χώμα και την κοπριά. Εμείς τρώμε τα σκατά εμείς και τα καλά… ΜΠΑΜΠΑΛΟΥΜΠΑ είπα και τους κατέταξα κι αυτούς στην ίδια κατηγορία με τους προηγούμενους…
Και συνεχίζω να κρανιώνομαι καθώς θυμάμαι και κάτι άλλους τύπους, που τους αρέσει να τρώνε τις πίτες, τα φρέσκα αυγά και τα γλυκά των χωριανών, να δέχονται στην πλατεία τα κεράσματα από τα καραφάκια του τσίπουρου, μαζί με τις κολακείες, να τους χαμογελάνε, ενίοτε να τους χρησιμοποιούν και στις Ι.Χ. κουβέντες όχι μόνο να μιλούν απαξιωτικά για αυτούς και να τους φτύνουνε αλλά και να ξεχνούν και το όνομά τους, όταν πρόκειται να τους αναφέρουν. Σιγά ρε μεγάλε… ή μας θες για όλα ή δε μας θες για τίποτα !
Ένας άλλος δε μέτοικος όταν είπε στον γιο του ότι θα πάει στο χωριό, το βλαστάρι του εξανέστη και του είπε τι θα πας να κάνεις εκεί ρε πατέρα… να τους κατεβάσεις από τα δέντρα; Όχι αγορίνα μου… δεν θέλουμε να κατεβούμε από τα δέντρα, γιατί από δω ψηλά έχουμε καλλίτερη θέα… μην έρθεις ούτε εσύ ούτε ο μπαμπάς σου… ΜΠΑΜΠΑΛΟΥΜΠΑ ξαναείπα και τον έβαλα κι αυτόν στην ίδια κατάταξη.
Κι έχει πολλά ακόμα να πει ο στόμας μου για τους «επιτυχημένους» που πιάνουνε πρώτο τραπέζι πίστα στα καφενεία και με το γεια που τους λες, αρχίζουν να σου λένε για τα ταξίδια τους στο εξωτερικό, για διακρίσεις που τους έγιναν στον επαγγελματικό τους χώρο κι όταν μιλάνε για γνωστούς συγχωριανούς του σιναφιού τους, που διαπρέπουν αλλού, βγάζουνε ένα φτυάρι πιο μεγάλο από το μπόι τους, όσο για τη δράση των αυτόχθονων που πετυχαίνουν ούτε κουβέντα… Μπαμπαλούμπα και αυτοί στη λίστα !
Κι άλλα πολλά έχει δει το μεγάλο μου μάτι και έχει ακούσει το μεγάλο μου αφτί… αλλά άντε γιορτές έρχονται… φτάνει…
Ευτυχώς, όμως, αυτές οι τύπισσες και τα τυπάκια είναι λίγα, είναι η εξαίρεση. Όλοι οι άλλοι είναι παιδιά τζιμάνια που κουβαλάνε το χωριό στο αίμα τους και το ‘καναν δικό τους ακόμα κι αν δεν γεννήθηκαν εδώ.
Και … για να καταλαβαίνουμε τι λέμε θα σας πω ένα παλιό ανέκδοτο προσαρμοσμένο στο σήμερα :
Πάει, λοιπόν, ο Ομπάμα να μιλήσει σε ένα χωριό Ινδιάνων… αρχίζει να τους λέει διάφορα, να τους τάζει λαγούς με πετραχήλια, οι Ινδιάνοι από κάτω φώναζαν ΜΠΑΜΠΑΛΟΥΜΠΑ ! ΜΠΑΜΠΑΛΟΥΜΠΑ !!!
Πάει σε άλλο χωριό τα ίδια…
Κάποια στιγμή τελειώνει τις ομιλίες του και τον πάνε μια βόλτα να δει τα χωράφια και τα ζώα τους. Σε μια στιγμή βλέπει ο Ομπάμα ένα κοπάδι με ζώα. Ρωτάει τον αρχηγό, αγελάδες είναι αυτές; Όχι, κύριε Πρόεδρε, λέει ο αθώος άνθρωπος… ταύροι είναι !! …δεν βλέπετε τα Μπαμπαλούμπα τους;;!!
«ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ» χωριανοί και σεις μέτοικοι με το καλό να ‘ρθείτε. Σας αγαπώ όλους, απλά εσάς τους «κάπως» σας πήρα πρέφα και σας ανέχομαι, όπως και οι υπόλοιποι … και να μην ξεχνάμε και την παροιμία : «Όποιος έχει τη μύγα… ας μυγιάζεται».
«Το Πειραχτήρι»