Στις 24 Σεπτέμβρη του 2000, εγκαινιάζεται το Λαογραφικό μουσείο Γόννων. Στην κεντρική ομιλία των εγκαινίων ανάμεσα στα άλλα έλεγα :
»… Βασική αρχή και επιθυμία του Μορφωτικού Συλλόγου Γόννων από παλαιότερα, ήταν και η ανάγκη να εκθέσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, όλα εκείνα τα στοιχεία που φωτίζουν την εθνική μας ταυτότητα, την ιστορική μας παράδοση και την κληρονομιά των προγόνων μας. Έτσι στο τέλος του 1991, το τότε Διοικητικό Συμβούλιο του Μ.Ε.Σ. (που για την ιστορία αναφέρουμε ότι αποτελούνταν από τους Πρόεδρο: Βασίλη Δ. Τσιρονίκο, αντιπρόεδρο : Βασίλη Γ. Καραβιδέ, γενικό γραμματέα : Δημήτρη Ζ. Γουγουλιά και μέλη τους Φανή Θ. Σωτηρούλη, Τάσο Γ. Τσιλιμίγκα, Σωτήρη Β. Καραβασίλη και Δημήτριο Α. Χατζή), αναλαμβάνει την οργάνωση και λειτουργία μιας έκθεσης με λαογραφικό υλικό, ψυχή της οποίας ήταν ο σημερινός Πρόεδρος του ΜΕΣ Βασίλης Καραβιδές. Το ενδιαφέρον του Βασίλη για τη λαογραφία ξεκινά από πολύ παλαιά, από τα εφηβικά του χρόνια θα έλεγα. Άλλωστε και το μεγαλύτερο μέρος των εκθεμάτων της έκθεσης ήταν από την προσωπική του συλλογή την οποία και χάρισε τελικά στο σημερινό μουσείο».
Και έκλεινα την ομιλία μου λέγοντας : «Ερχόμενος εδώ ο επισκέπτης, έλληνας ή ξένος, μπορεί να αποδράσει για λίγο από την καθημερινότητα από την Ελλάδα μιας ιδιάζουσας παρακμής και να βρεθεί σ’ ένα χώρο όπου οι άνθρωποι νοιάζονται για τον τόπο και το μέλλον του.
Κι αν όλα πάνε καλά το Λαογραφικό μουσείο του Δήμου μας μπορεί να αποτελέσει μαζί με τον Μορφωτικό Σύλλογο τον φορέα εκείνο που θα καταγράψει την ιστορία του τόπου μας, ενώ παράλληλα μπορεί να αναδειχθεί σε μια σημαντική εστία πολιτισμού και εκδηλώσεων για όλη τη γύρω περιοχή. Και οι άνθρωποι που αγαπούν τον πολιτισμό στον τόπο μας μπορούν και σήμερα να σας υποσχεθούν ότι θα συνεχίσουν να προσπαθούν ανοίγοντας δρόμους για το καλύτερο και υπερβαίνοντας τη μιζέρια θα αναζητούν την ποιότητα και το ουσιώδες, συστατικά απαραίτητα για την παραγωγή παιδείας και πολιτισμού.
Μ’ αυτές τις σκέψεις αλλά κυρίως με μεγάλη υπομονή, επιμονή, μόχθο, μεγαλοψυχία και αυταπάρνηση λίγων επώνυμων και ανώνυμων ανθρώπων που για άλλη μια φορά νοιώθουμε την ανάγκη δημόσια να ευχαριστήσουμε, φτάνουμε στο σήμερα για το οποίο προτιμούμε να μην μιλήσουμε πλέον αλλά να δείξουμε, να εκθέσουμε, να θαυμάσουμε και να χαρούμε μαζί σας».
Την ίδια μέρα 24 Σεπτέμβρη το 2010 γίνεται η εκδήλωση – πολιτικό μνημόσυνο για τον Δημήτρη (Τζήμα) Χατζή στην αίθουσα τελετών του Λυκείου Γόννων όπου προβάλλεται ένα βίντεό μου με το γενικό τίτλο «Ακριβέ μου φίλε» για τη ζωή και το έργο του, ενώ στην ομιλία του ο Βασίλης Τσιρονίκος ανάμεσα στα άλλα είπε :
» …Φίλες και φίλοι, συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ για να τιμήσουμε έναν μαχητή της ζωής, έναν αγωνιστή της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, με σεβασμό στις ανθρώπινες σχέσεις και τη δικαιοσύνη. Τον ακριβό μας φίλο, Δημήτρη Χατζή, τον γνωστό σε όλους μας Τζήμα. Τα λόγια είναι φτωχά και λίγα για να δώσουν τη διάσταση της προσφοράς του φίλου μας Τζήμα, στην κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική ζωή του χωριού μας και της περιοχής. Άνθρωπος βαθειά προβληματισμένος, φύση ανήσυχος με διάθεση για προσφορά στον συνάνθρωπο, έβαλε σαν στόχο της ζωής του, από τα μαθητικά και φοιτητικά του χρόνια, την καλυτέρευση της ποιότητας ζωής, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την κοινωνική δικαιοσύνη και γενικά πάλευε για μια κοινωνία με σεβασμό στον άνθρωπο, απαλλαγμένη από τα καρκινώματα της εκμετάλλευσης, της αρπαχτής, των πελατειακών σχέσεων, της αλαζονείας της εξουσίας και της διαφθοράς που υπάρχει σήμερα».
Και έκλεισε την ομιλία του λέγοντας :
«Φίλες και φίλοι, όταν μιλάς για το Τζήμα, έχεις να πεις τόσα πολλά και να μην τελειώνεις ποτέ…. Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω, πέρα από το Δημήτρη Γουγουλιά που είχε την ιδέα και ήταν η ψυχή της όλης εκδήλωσης, τα παιδιά της θεατρικής ομάδας Αγιάς για τις απαγγελίες τους, όλους όσους έγραψαν πεζά και ποιήματα αφιερωμένα στο Τζήμα, τον σύλλογο των καθηγητών Γυμνασίου –Λυκείου για την παραχώρηση της μικροφωνικής και της αίθουσας και όλους όσους με τον τρόπο τους βοήθησαν να πραγματοποιηθεί αυτή η εκδήλωση».