Επιτροπής καθώς επίσης την αντιδήμαρχο Γόννων, Γεωργία Τσιόπα και τον αντιπρόεδρο του ΔΟΠΑΠΕΠ Τεμπών, Λάμπρο Ζάρρα για την πολύτιμη βοήθειά τους. Και βέβαια να ευχαριστήσουμε για άλλη μια φορά τους αποψινούς μας καλεσμένους, τη φιλόλογο, Κατερίνα Κόσσυβα, τον Παύλο Νεράντζη, δημοσιογράφο, τον Ανδρέα Βασιλείου, πολιτικό επιστήμονα, τον Δημήτρη Δεληγιάννη, Αντιδήμαρχο Κοινωνικής πολιτικής του Δήμου Λαρισαίων, τους Μιχάλη Αγραφιώτη και Μάνο Παπαδάκη για την δωρεάν παραχώρηση των ντοκιμαντέρ που θα δούμε σήμερα και αύριο, τους φωτογράφους για την παραχώρηση των φωτογραφιών της έκθεσης που πριν λίγο εγκαινιάσαμε στην Δημοτική Πινακοθήκη «Ζήση & Κριστιάνε Παπαδημητρίου», την ψυχολόγο Νημά Βασιλική, που θα μιλήσει αύριο δεύτερη μέρα των εκδηλώσεων στην αυλή του Ζήση, την Μικτή Χορωδία Γόννων και το μουσικό σχήμα του Βαγγέλη Τσιαπλέ οι οποίοι θα κλείσουν αύριο Κυριακή τις διήμερες αυτές εκδηλώσεις».
Έμαθα με ιδιαίτερη χαρά φέτος την άνοιξη το σχέδιο μιας εκδήλωσης με σκοπό την ανάδειξη του έργου του Ζήση Παπαδημητρίου, το οποίο πραγματοποιήθηκε με την πρωτοβουλία του Δημήτρη Γουγουλιά, έπειτα με την υποστήριξη του Δήμου Τεμπών και τελικά με την δημιουργία της «επιτροπής ανάδειξης του έργου του Ζήση Παπαδημητρίου».
Όπως είναι γνωστό, εμείς σταματήσαμε να οργανώσουμε τις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις μετά από 25 χρόνια τον Ιούλιο του 2015 λόγο της προχωρημένης αρρώστιας του Ζήση. Είχαμε την ελπίδα, να συνεχιστεί αυτή η παράδοση στους Γόννους και μετά θανάτου του Ζήση. Τότε ανακοινώσαμε επίσης, ότι θα ήταν μεγάλη μας χαρά, να χρησιμοποιηθούν οι αυλές και ο κήπος του σπιτιού μας γι’ αυτού του είδους εκδηλώσεων. Για μένα είναι άκρως ικανοποιητική και συγκινητική η υλοποίηση αυτής της επιθυμίας μας. Και τώρα έχω την ευκαιρία – με ένα περίεργο συναίσθημα – να σας καλωσορίσω σήμερα το βράδυ σ’ αυτό το σπίτι χωρίς να είμαι στην ουσία η οικοδέσποινα.
«Ο κοινωνικός ρατσισμός» είναι ως θέμα – δυστυχώς – πάντα επίκαιρος, με το οποίο είχε ασχοληθεί ο Ζήσης σχεδόν όλη την ζωή του. Ακούσαμε και είδαμε χθες, θα ακούσουμε και θα δούμε και σήμερα την πολύπλευρη όψη αυτού του φαινομένου. Τον απίστευτο αριθμό των 68,5 εκατ. προσφύγων διαπίστωσε ο ΟΗΕ για το 2017. Και δεν υπάρχει ελπίδα να βελτιωθεί αυτή η κατάσταση. Έχω ακόμα την εικόνα στο νου μου, με ποιόν οργισμένο τρόπο παρακολουθούσε ο Ζήσης τις ειδήσεις για τους πρόσφυγες και τις αντιδράσεις των διαφόρων πολιτικών – αλλά και της λεγόμενης «κοινής γνώμης». Φυσικά δεν είναι τόσο απλό να δέχεται μια κοινωνία σαν την Ελληνική, η οποία περνάει η ίδια μια μεγάλη οικονομική κρίση, τόσους ανθρώπους, που ψάχνουν – είτε λόγο πολέμου, είτε για σοβαρούς οικονομικούς λόγους – ένα μέρος να ζήσουν ανθρώπινα χωρίς κινδύνους ή απειλές για την ζωή τους. Καταλαβαίνω τον – συνοδευόμενο με μια αρνητική στάση – φόβο πολλών ανθρώπων απέναντι στα ξένα, άγνωστα «στοιχεία», τα οποία κουβαλάνε αυτοί οι άνθρωποι μαζί τους. Οι κριτικές σκέψεις είναι επιτρεπτές και σωστές, ζητώ όμως και από μένα και από τον κόσμο γύρο μου να μην μετατραπούμε τις κριτικές σκέψεις σε μίσος και απέχθεια.