Στην Κίνα, χρυσάφια, χαβιάρια και Φεράρι. Κατά 60 εκατομμύρια αυξάνονται κάθε χρόνο οι εύποροι καταναλωτές στη χώρα του Μάο και του… σοσιαλισμού. Οι υπόλοιποι ψωμοζούν, συμβάλλοντας -με το γλίσχρο μεροκάματο που παίρνουν- στο οικονομικό θαύμα της νέας αυτοκρατορίας. Στους δρόμους της Ελλάδος, εκατό χιλιάδες ντελίβερι μπόις! Κακοπληρωμένα, απροστάτευτα εργασιακώς και μονίμως εκτεθειμένα σε τροχαίους κινδύνους . Στις μαραμένες αποθήκες της Ελλάδος, ένα κουτάκι τσίκλες έφτασε να κοστίζει ενάμισι ευρώ! Μια κανονική σοκολάτα, δύο ευρώ! Και τα γεωργικά προϊόντα στα ύψη, αφού η ψαλίδα μεταξύ της τιμής παραγωγού και της λιανικής τιμής φτάνει μέχρι και 150% …Πότε θα εκδηλωθεί συγκροτημένη, ευφάνταστη και αποτελεσματική η αντίδραση του κόσμου; Με κράξιμο και μποϊκοτάζ, με συγκεντρώσεις και πλήρη ενημέρωση για προϊόντα και εταιρείες που θησαυρίζουν ασύστολες ; (ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ – 2010.02.22)
Αν τα δύο μεγάλα κόμματα δεν δούλευαν για τη Ζήμενς αλλά για τους πολίτες, αν δεν απευθύνονταν στα λαμόγια, στους πελάτες τους και στα σαπάκια της κοινωνίας, αλλά στους φιλότιμους, στους δουλευταράδες και τους αξιοπρεπείς, όλα θα ‘ταν αλλοιώς. Αλλά τότε θα ‘ταν αλλοιώς κι αυτά τα κόμματα, θα μου πείτε.. Μεγάλο το δίκιο σας… (ΣΤΑΘΗΣ Σ. 22.ΙΙ.2010)
Η ευκολία με την οποίαν λέει ψέματα ο Πρωθυπουργός μας είναι εντυπωσιακή. Χθες δήλωσε ότι «συγκινείται ειλικρινά όταν άνθρωποι του ενός μισθού τον συναντούν στον δρόμο και του λένε ότι θα πρόσφεραν έναν μισθό υπέρ πατρίδας». Ωστε «συναντούν άνθρωποι στον δρόμο» τον κ. Πρωθυπουργό που ουδείς μπορεί να δει αν δεν έχει τον κυρ Παμπούκη μπάρμπα;!! Και ποιοι είναι αυτοί οι «άνθρωποι του ενός μισθού»; τι σημαίνει αυτό; Γλώττα λανθάνουσα ψέματα λέει κι αγριότητες προοιωνίζεται. Και τι πάει να πει «υπέρ πατρίδας»; ποιας πατρίδας; εκείνων που τα έπαιρναν απ’ τη Ζίμενς; αυτών που πλουτίζουν τώρα (ναι, τώρα) απ’ την κρίση; εκείνων που άφησαν την πατρίδα χωρίς τα βασικά, γυμνή και παραπαίουσα; Πολλά ψέματα μέσα σε μόνον πέντε μήνες! από το «υπάρχουν τα λεφτά» έως το κόψιμο του 14ου (και 13ου και 12ου) μισθού, μάλιστα κόψιμο με παρωνυμία. Αρχή άνδρα δείκνυσι και εν προκειμένω δείχνει άνδρα εύκολον στα ψέματα, κυνικόν κι ατελέσφορον στα μέτρα, αμελή με τα επείγοντα, χωρίς σχέδιο και στρατηγική, τυχάρπαστον κι ευκαιριακόν, κρυψίνου περί την εξωτερική πολιτική και λαϊκιστή περί την εσωτερική…
Μια χαρά πάμε για τους ειδούς του Μαρτίου, εμείς, όχι ο Γαληνότατος…(ΣΤΑΘΗΣ Σ. 2.ΙΙΙ.2010)
…. οφείλω να προτείνω πιο σκληρές, ρηξικέλευθες λύσεις. Σχέδιο γάμα(τα), ας πούμε: Δεσμεύεις ξαφνικά όλους τους λογαριασμούς τραπεζών με καταθέσεις πάνω από εκατό χιλιάδες ευρώ και δίνεις στους… δικαιούχους τους 20ετή ομόλογα… Λύσεις υπάρχουν! Εθνικοποιείς όλες τις επαύλεις στη Μύκονο, την Εκάλη, τη Βουλιαγμένη, το Ψυχικό κ.ο.κ., τις πουλάς σε χρόνο dt σε ξένους κορακο-επενδυτές και ξεπληρώνεις το χρέος της χώρας… ΑΝ δεν σου φτάνουν; Εθνικοποιείς και ξεπουλάς όλα τα σπίτια πάνω από διακόσια τετραγωνικά, τις θαλαμηγούς, τα κότερα, ό,τι σου γυαλίσει. Επιβάλλεις ένα προσωρινό καθεστώς Κόκκινων Χμερ ή ένα είδος εθνικοσοσιαλισμού. ΛΥΣΕΙΣ υπάρχουν! Πουλάς τις βραχονησίδες στο Αιγαίο, όπως πρότεινε η Ντόρα παλαιότερα. Πουλάς την Ακρόπολη, όπως προσπαθήσαμε στο παρελθόν. Πουλάς στους Τούρκους μισοτιμής σαν μεταχειρισμένα ό,τι όπλα έχουμε αγοράσει την τελευταία 20ετία από Αμερικανούς, Γερμανούς και Γάλλους. Τι θα γίνει; Θα μας επιτεθούν οι Τούρκοι και θα παραβιάσουν τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ενωσης; (ΑΝΔΡΕΑΣ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ 03/03/2010)
Αν και όταν περιέλθει σε κίνδυνο η Ισπανία, θα φταίνε οι Ισπανοί; θα ‘ναι κι αυτοί «χαραμοφάηδες»; Οταν κατέρρευσε το σύστημα στις ΗΠΑ έφταιγαν οι Αμερικανοί εργαζόμενοι; αχαΐρευτοι και τεμπελόσκυλα ήταν κι αυτοί; Οι Αμερικανοί δημόσιοι υπάλληλοι φταίνε που 37.000.000 συμπατριώτες τους τρέφονται (όταν τρέφονται) στα συσσίτια; -κι ανάμεσά τους 14.000.000 παιδιά! Οι Αμερικανοί εργάτες φταίνε που μετανάστευσαν οι βιομηχανίες τους στου διαόλου τη μάνα κι έμειναν άνεργοι, υποαπασχολούμενοι, απορούντες; Δεν είναι ρητορικά τα ερωτήματα! είναι ερωτήματα ζωής ή θανάτου.
Οταν η Αριστερά ομιλεί για την ανάγκη δημοσίων επενδύσεων, την παίρνουν στο ψιλό οι κυρίαρχοι των ΜΜΕ και της προσάπτουν «ξύλινο λόγο» κι άλλα ξύλινα κλισέ. Οταν ο κ. Βγενόπουλος ομιλεί για το ίδιο ακριβώς, δηλαδή την ανάγκη για δημόσιες επενδύσεις, οι ίδιοι κύκλοι τον ακούνε με προσοχή, δέος και σεβασμό…
Πώς καταντήσαμε έτσι; (ΣΤΑΘΗΣ Σ. 3.ΙΙΙ.2010)
