Είναι ένα λεμονοκυπάρισσο και μια κουκουναριά, φυτεμένα στον κήπο μας αντικριστά.
Όσο ήταν μικρά κανένα φτερωτό δεν τα προτιμούσε.
Με τον καιρό και ενώ το φύλλωμα γινόταν πυκνό, δροσερό και καταπράσινο άρχισαν να τα επισκέπτονται οι φτερωτοί τραγουδιστάδες και τα τζιτζίκια που χρόνο με το χρόνο αυξάνονταν θεαματικά.
Με τα πρώτα κρύα γεμίζαμε ψίχουλα γύρω από τις ρίζες των δέντρων, για να τη βγάλουν καθαρή τα πετούμενα, το χειμώνα που πέφτουν οι μεγάλες πείνες.
Από την Άνοιξη μέχρι το Φθινόπωρο, μια πολυμελής παρέα, φωνακλάδικη, το γλεντάει στα κλαδιά.
Μας καλημερίζει και μας καληνυχτίζει μελωδικά, τεράστια ανταπόδοση για μια χούφτα ψίχουλα…!