Συμπληρώνονται σε λίγο καιρό δώδεκα χρόνια λειτουργίας του Blog. Μετά από τρείς αναβαθμίσεις στην εμφάνισή του και όχι μόνο, μετά από εκατοντάδες άρθρα και δεκάδες άλλα θέματα που αναρτήθηκαν, έφτασε η στιγμή το Blog να αποκτήσει νέα ταυτότητα στο διαδίκτυο, νέα εμφάνιση και καινούργιο όνομα και όλα αυτά χωρίς να χάσει τίποτα από τη φιλοσοφία του, τον τρόπο γραφής και ενημέρωσης.
Θέλω εδώ να ευχαριστήσω τον Γιάννη Γουγουλιά και τη Χρύσα Σούλιου για το στήσιμο του νέου site και την εταιρεία ITBIZ Digital Agency για τη δωρεάν φιλοξενία του.

Το νέο του όνομα είναι «Perataria.gr» με υπότιτλο «Το Blog του Δημήτρη Ζ. Γουγουλιά» κι αυτό γιατί οι περαταριές είναι σημείο αναφοράς στην επικοινωνία των χωριών της περιοχής μας μέχρι τις δεκαετίες του 1950-60. Η διέλευση των ποταμών ως τα μέσα του 20ού αιώνα, γινόταν στην αρχή με ξύλινες και αργότερα με μεταλλικές σχεδίες, τις λεγόμενες περαταριές, οι οποίες επέπλεαν και εκτελούσαν την συγκοινωνία ανάμεσα σε δύο όχθες ενός ποταμού. Περαταριές λειτουργούσαν στην περιοχή μας όπως αυτές στον Παραπόταμο, τα Τέμπη και το σταθμό Ραψάνης στον Πυργετό, είχαν δε μεγάλη συμβολή στην κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη των χωριών μας. Αυτή ήταν και η αιτία του νέου ονόματος.
Γιατί όμως Perataria.gr; Γιατί είναι το μέσο που σε περνάει απέναντι, οποιοδήποτε κι αν είναι αυτό το απέναντι. Που ξεπερνά τα εμπόδια, οποιαδήποτε κι αν είναι αυτά. Αλλά είναι και το μέσο που καταφέρνει να επικοινωνεί και να ενώνει ανθρώπους, τόπους, σκέψεις και ιδέες.
Αυτό θέλω και θα προσπαθήσω να κάνει η δική μου διαδικτυακή www.Perataria.gr .

Υπάρχει, βέβαια, και η ανάλυση του λογότυπου που είναι η εξής : Το μεγάλο «Ρ» εκτός από το αρχικό γράμμα στο γραμμένο στα λατινικά (Perataria) αντιπροσωπεύει και την αγγλική λέξη Press (ο τύπος), καθώς το blog είναι και ειδησεογραφικό. Το κόκκινο χρώμα μέσα στο γράμμα «Ρ» σε απόλυτα στρογγυλό σχηματισμό αναπαριστά την «REC ένδειξη» καταγραφής βίντεο, καθώς οι καταγραφές βίντεο και η επεξεργασία τους είναι το κύριο χόμπι του δημιουργού του blog Δημήτρη Γουγουλιά, που κατά επέκταση παρουσιάζει και μέσω της διαδικτυακής του σελίδας. Η κόκκινη γραμμή αναπαριστά πως όπως όλοι έχουμε προσωπικές «κόκκινες γραμμές» αδιαπέραστες σε σχέση με τα πιστεύω μας και τις ιδεολογίες μας έτσι και στο blog μεταφέρονται αυτές των αρθρογράφων του. Επίσης η έννοια της σωστής δεοντολογίας της δημοσιογραφίας περιφρουρείται από κόκκινες γραμμές που το Blog του Δ. Ζ. Γουγουλιά σέβεται και προστατεύει.

Στο σημείο αυτό θέλω να κάνω μια μικρή αναφορά στα δώδεκα χρόνια λειτουργίας αυτού του Blog. Το γεγονός ότι ένα εντελώς ανεξάρτητο Blog, άντεξε σε συνθήκες κρίσης και συγκαταλέγεται στα πρώτα γνωστά ιδιαίτερα στην περιοχή είναι από μόνο του επίτευγμα και αυτό οφείλεται, πέρα από την προσωπική μου διάθεση και το χόμπι μου, κατά πρώτο και κύριο λόγο σε εσάς που το στηρίξατε και το στηρίζετε σταθερά. Η σταθερή υποστήριξή σας είναι έκφραση εμπιστοσύνης σε ένα Blog πίσω από το οποίο δεν κρύβονται ούτε εκδότες, ούτε οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα. Προσπάθησα και θα συνεχίσω να προσπαθώ να αποδεικνύω καθημερινά ότι είναι δυνατή η ύπαρξη ενός Blog και τώρα, ως συνέχεια, ενός ενημερωτικού site, ανεξάρτητου, πλουραλιστικού έχοντας ξεκάθαρες θέσεις, χωρίς να θέλω να παραπλανήσω κανέναν και όταν ασκώ κριτική το κάνω έντιμα και προς κάθε κατεύθυνση.

Θα συνεχίσω στον ίδιο δρόμο, με την ίδια όρεξη και τις δυνάμεις που διαθέτω. Η μεγαλύτερη όμως δύναμή μου παραμένετε εσείς, οι αναγνώστες μου. Γι’ αυτό και άλλη μια φορά θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά.
Για την ιστορία να αναφέρω ότι είμαι ένας από τους πρώτους bloggers στην Ελλάδα. Στις 17 Νοέμβρη του 2019 κλείνω δώδεκα χρόνια με την ενασχόλησή μου αυτή, την οποία θεωρώ χόμπι και τίποτα άλλο. Στην αρχή ξεκίνησα γράφοντας κάποια άρθρα μου ή αναδημοσιεύοντας άρθρα, σχόλια και συνεντεύξεις μου, που δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς, στον έντυπο τοπικό και αθηναϊκό τύπο κυρίως για θέματα πολιτισμού, περιβάλλοντος, τοπικής αυτοδιοίκησης, αγροτική οικονομίας και κοινωνικής αλληλεγγύης. Στη συνέχεια διαπίστωσα ότι μια ιστοσελίδα, ένα μπλογκ μπορεί να είναι πολλά πράγματα μαζί. Να είναι μια μορφή ηλεκτρονικής εφημερίδας με άρθρα, ρεπορτάζ και σχόλια, να είναι λογοτεχνική σελίδα, να είναι φωτογραφία και βίντεο. Όλα αυτά μαζί. Βλέποντας την μεγάλη ανταπόκριση του κόσμου με τη βοήθεια του γιού μου, Γιάννη, έγιναν κάποιες αλλαγές και βελτιώσεις για την καλύτερη πλοήγηση και πληρέστερη ανάγνωση και θέαση.

Λόγω του blog και των αναρτήσεών του, έκανα πολλές παρεμβάσεις στα τοπικά ραδιόφωνα αλλά και ομιλίες ως εισηγητής σε ημερίδες όπως στην παρουσίαση στον Τύρναβο του βιβλίου του Πάνου Χρυσοστόμου με τίτλο «Είμαι blogger και είμαι καλά», στην ημερίδα της κίνησης Θεσσαλοί Πολίτες του Κόσμου στη Λάρισα, με θέμα «Ενημέρωση και Μέσα κοινωνικής δικτύωσης», κ.ά. Χωρίς να το επιδιώξω έκανα και μια πανελλήνια πρωτιά σε είδηση η οποία αφορούσε στις εκ των υστέρων αλλαγές στα απολυτήρια του Λυκείου επί υπουργίας της Α. Διαμαντοπούλου (13 Ιούλη 2010) και το γεγονός σχολιάστηκε θετικά τις επόμενες μέρες από δημοσιογράφους στις εφημερίδες ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΚΗΡΥΚΑ, κ.ά.

Η παρουσία μου σε συνεντεύξεις τύπου πολιτικών σχολιάστηκε θετικά από δημοσιογράφους με τους οποίους διατηρώ από παλιά πολύ καλές σχέσεις. Η μεγάλη μου έκπληξη και χαρά μαζί ήταν όταν σε παρέα φίλων γνώρισα μια δημοσιογράφο αθηναϊκού μέσου, η οποία μου ανέφερε ότι σε σεμινάριο που παρακολούθησε η ίδια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ένας από τους καθηγητές-εισηγητές πρόβαλε το blog μου ως πρότυπο.
Να τονίσω επίσης ότι το 2013-14 το Blog μου, μαζί με άλλα 100 περίπου συμμετείχε σε μια έρευνα του Πανεπιστημίου Αιγαίου με θέμα «Σύγχρονες όψεις του κυβερνοχώρου» υπό τον καθηγητή Αντώνη Λως, τα αποτελέσματα της οποίας παρουσιάστηκαν και δημοσιεύτηκαν στην Μυτιλήνη τον Ιούνιο του 2014.
Η αναγνωσιμότητα των άρθρων-αναρτήσεων, όπως φαίνεται από τα στατιστικά στοιχεία της Google, είναι σε καθημερινή βάση κατά μέσο όρο 200-250 άτομα και αγγίζει πολλές φορές τα 1.200-1.300 άτομα, ανάλογα με το θέμα.(βλέπε στατιστικούς πίνακες).

Αρκετά είναι και τα θέματα για τα οποία νοιώθω δικαιωμένος θα έλεγα… όπως είναι το πρόγραμμα «Εξ οικονομώ κατ’ οίκον» για το οποίο έκανα επανειλημμένες παρεμβάσεις και μάλιστα προκάλεσα και δύο επερωτήσεις στη βουλή, μία βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ το 2014 και μία του βουλευτή της Ν.Δ., Μάξιμου Χαρακόπολου το 2015. Ένα άλλο ήταν τα προβλήματα στη λήψη ψηφιακού σήματος στα χωριά μας που και γι’ αυτό το θέμα έγιναν ερωτήσεις στη βουλή και βρέθηκε λύση, ενώ σπουδαίο θέμα ήταν και η ανάδειξη της επιστροφής των αρχαιοτήτων των Γόννων, εδώ στον τόπο τους. Ένα θέμα για το οποίο δυστυχώς αυτή την περίοδο δεν γίνεται απολύτως τίποτα…

Σήμερα, λοιπόν, ο επισκέπτης μπαίνοντας στη νέα σελίδα μου www.perataria.gr μπορεί να βρει όλες τις παλιές αναρτήσεις του Blog αλλά και τις καινούργιες που θα αφορούν άρθρα, σχόλια, τοπικές ειδήσεις, εκδηλώσεις, εκθέσεις, για τον πολιτισμό, το περιβάλλον, για τη ζωή των ανθρώπων της επαρχίας και κυρίως των Γόννων και του δήμου Τεμπών, θα βρει φωτογραφίες της περιοχής, φωτογραφίες εκθέσεων, εκδηλώσεων, θα βρει ερασιτεχνικά βίντεο με θέματα και εκδηλώσεις της περιοχής και άλλα πολλά. Τέλος στη στήλη «Ψηφιακή Βιβλιοθήκη» θα μπορεί να διαβάσει ο επισκέπτης ανέκδοτα διηγήματα, ποιήματα, κ.λ.π.
Σας εύχομαι καλή περιήγηση και από την νέα μου σελίδα. Εδώ θα είμαστε να τα λέμε…

Δημήτρης Ζ. Γουγουλιάς