Από το προσωπικό μου ημερολόγιο: «Δευτέρα,10.05 π.μ., 25/11/19. Εν τέλει περπάτησα. Ελεγα ότι θα κλεινόμουν όλη μέρα στο σπίτι λόγω βροχής. Σταμάτησε η βροχή και περπάτησα από 7.33 μέχρι 9.10. Επέστρεψα μάλιστα, πάλι με το φούτερ στον ώμο. Μόνο με το βάρος δεν τα πάμε και πολύ καλά: 92,3! Χωρίς ποτό και χωρίς φαγητό! Εξηγείται; Εξηγείται! Ιδού πώς:
»Με απλό διαχωρισμό των γευμάτων σε κυρίως πιάτο και δευτερεύον. Το κυρίως πιάτο περιλαμβάνει ένα πιάτο –μία μερίδα– φαγητό, ένα φρούτο και ένα ποτήρι κρασί. Το δευτερεύον περιλαμβάνει όλα τα άλλα και λίγα ακόμα. Με άλλα λόγια καταβροχθίζεις επιδόρπια κατά βούληση και όσο αντέξεις ή όσο φτάνει το φιλότιμό σου.
»Η μεγάλη παγίδα είναι ότι, κατά κανόνα και κατά καθιερωμένη τάξη, το δευτερεύον πιάτο δεν αναλώνεται επί τραπέζης, αναλώνεται επί του καναπέ έναντι τηλεοράσεως, γωνία αριστερά. Αρα ασυναισθήτως. Αφού το μυαλό είναι κάπου προσηλωμένο, οπότε διαφεύγουν του ελέγχου του και οιονεί αυτονομούνται χέρι και στόμα που κάνουν του κεφαλιού τους.
»Τρία παραδείγματα από τρία συνεχόμενα δείπνα. Καθώς στο δείπνο δοκιμάζεται το άρτιον ή το περιττόν της διατροφής· το δείπνο είναι η λυδία λίθος της δίαιτας, παγκοσμίως. Δεν υπάρχει, από όσο γνωρίζω, δίαιτα πουθενά στον κόσμο που να συμβουλεύει ότι το βράδυ τρώμε του σκασμού. Πρώτο βράδυ: τοστ με αχλάδι· κατόπιν, ανεξέλεγκτα, ένα μπολ αμύγδαλα, ανάλατα (το ανάλατο μας έλειπε!) και τρεις (εποχιακοί!) κουραμπιέδες αμυγδάλου.
Δεύτερο βράδυ: αχλάδι με γιαούρτι· ακολούθησαν δύο μπολ φιστίκια (επίσης ανάλατα!) και δύο σοκολάτες αμυγδάλου. Τρίτο βράδυ: μήλο με γιαούρτι· συν: τρία μπολ φιστίκια, τρία μπισκότα (τα τελευταία) βρώμης (η πιο καταστροφική ανακάλυψη μπισκότων όλων των εποχών· ύπουλη διαιτοκτονία!) και ένας κουραμπιές (επίσης ο τελευταίος). Μην ψάχνεις· όσο ψάχνεις, βρίσκεις…».
ΠΗΓΗ : ΕΦ.ΣΥΝ Πέτρος Μανταίος
