Κυριακή πρωί ! Κτυπάει η καμπάνα ! Ο χειμωνιάτικος ήλιος σκαρφαλώνει σ΄ έναν ανέφελο ουρανό. Ο Σώτος με τη φανέλα και το κάτω μέρος της πιτζάμας πίνει φραπέ από το σέϊκερ και στέλνει τουλούμπες καπνού από το αναμμένο τσιγάρο του στο ταβάνι.
Αποκλεισμός – μέτρα – καραντίνα… Κουραφέξαλα !!! Αυτός είναι λιοντάρι ! Δεν τον χωράει ο τόπος… Δεν κλείνεται ο Σώτος σε δυο ντουβάρια ρεεε !!! Ο Σώτος είναι λεύτερος ! Θα βρει τρόπο να λειτουργήσει «κανονικά». Θα βάλει τη μάσκα ριχτή στ’ αυτί για ξεκάρφωμα και θα βγει στη πιάτσα. Θα βρει κι άλλους Σώτους στο παλιό τους στέκι, στο πρακτορείο του ΟΠΑΠ που είναι τώρα κλειστό, στη διασταύρωση, δίπλα στο βιβλιοπωλείο. Εκεί ήταν το στρατηγείο τους γιατί από την προνομιούχα θέση του και έχοντας τζαμαρία πρόσφερε οπτικό πεδίο σε όλη τη περιοχή. Περνούσες απ’ έξω κι ένοιωθες τα κεφάλια πίσω από τα τζάμια να σηκώνονται σαν τις κόμπρες από το πιθάρι του φακίρη. Με το δίκιο τους κάποιοι το λέγανε «η φωλιά της κόμπρας».
Εκεί είχε στέκι κι ο Πετράκης, το γεροντοπαλλήκαρο, που άμα έβαζε κάποιον στο μάτι ή ήθελε να διακινήσει μια πληροφορία, έλεγε σε στιγμή που θεωρούσε κατάλληλη, με βαθιά φωνή και μισοχαμηλωμένο βλέμμα π.χ. «άκουσα για την τάδε ότι τα έχει με τον Χ.» ή « Λένε ότι ο Κ. τον λαδώνει τον μεντεσέ» κι άλλα με ποικίλο περιεχόμενο… κι άφηνε το πράμα να κυλήσει… Ποτέ δεν έλεγε τις πηγές του, ποτέ δεν έπαιρνε την ευθύνη της δήλωσής του. Ήξερε όμως, πρώτος αυτός την αξία και τη χρησιμότητα των fake news προτού τα χρησιμοποιήσουν τα social media ! Κατά τα άλλα κύριος… Πάντα με το χαμόγελο, να σε προσεγγίσει με ζωντανό ενδιαφέρον που πολλές φορές ξεπερνούσε το όριο της περιέργειας για να βγάλει το επόμενο λαβράκι.
Παρ’ όλο λοιπόν που ήταν κλειστό το μαγαζί παρέμενε σημείο συνάντησης και μετά ένας- ένας οι απαρτίζοντες την σύναξη το σπάγαν για να βρεθούν λίγο αργότερα αλλού…
Σιγά-σιγά την έκανε κι ο Σώτος κατά την καφετέρια… Ανάθεμα τις καραντίνες και τα λοκ ντάουν! Να κυκλοφοράς στον ίδιο σου τον τόπο σαν παράνομος…Τα λεύτερα πνεύματα όμως σαν το Σώτο δεν σκλαβώνονται. Ούτε ο Περικλής, ο ιδιοκτήτης του καφέ ήταν απ’ αυτούς που πιστεύανε στις μπούρδες για τον κορονογιό. Σε ποιόν τα πουλάνε αυτά… Θέλουν να μας ελέγξουνε, ποιος ξέρει τι άλλα έχουν στο μυαλό τους… Κι όσο για τα εμβόλια… αυτός ήτανε αϊτός χρυσοφτέρουγος δεν θα γινότανε πειραματόζωο…
Φαρδιά πλατιά η πινακίδα στην πόρτα του κάτω ορόφου με το «κλειστό» αλλά από το πίσω παραπόρτι ανέβαιναν στον πάνω όροφο για να βρούνε την «κανονικότητα». Το μαγαζί ανοίγει στη ζούλα, γιατί το μαγαζί είναι σαν το σχολείο και την εκκλησία. Επιτελεί κοινωνικό έργο ! Ήταν ένα μικρό Σούλι όπου κυκλοφορούσαν ξεμάσκωτοι, ελεύθεροι κι ωραίοι, να πιούν το καφεδάκι τους, να δουν το ματς και να πολεμήσουν τη μοναξιά τους. Που αλλού να επικοινωνήσουν τους προβληματισμούς τους για την οικονομική κρίση, για τη σαθρή κοινωνία, για την κατάπτωση της τέχνης και των καλλιτεχνικών προτύπων ; Όσο για κυρώσεις… Ο Περικλής τις έγραφε εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Το θέμα είναι να είσαι μάγκας και να έχεις τις άκρες σου. Γιατί όλοι στη δημοκρατία είναι ίσοι αλλά κάποιοι είναι περισσότερο ίσοι από τους άλλους.
Κι αν όλοι γνωρίζουν τι κάνεις και πώς το κάνεις κανένας δε θα βγάλει άχνα… Γιατί εσύ όπως είπαμε έχεις χοντρές άκρες και γιατί αυτοί που το ξέρουν δεν έχουν άντερα να σε δώσουνε και προτιμούν να γίνονται συνένοχοι παρά ρουφιάνοι.
Και το βράδυ πάλι θα μαζευτούν στη ζούλα για να πιούνε τα ουίσκια που σκοτώνουνε τα μικρόβια την ώρα που τα σκουλήκια θα κατατρώνε τη ζωή μας. Αυτοί που δεν τους πιάνει τίποτα…
Οι Σώτηδες, οι Περικλήδες κι οι όμοιοί τους χωρίς μάσκα, εντελώς απροκάλυπτα θα πίνουν στην υγειά μας !
Το διήγημα δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» της Κυριακής, την Κυριακή 21 Φλεβάρη 2021.