1. Υπάρχει μια αναγνωρίσιμη κατηγορία ανθρώπων που με το που σε γνωρίζει αρχίζει να κατηγορεί τους εχθρούς σου (αυτούς που ξέρει, αυτούς που υποπτεύεται, αυτούς που θα ήθελε να ήταν ή να γίνουν εχθροί σου). Στην αρχή διακριτικά, στην πορεία απροκάλυπτα. Προσωπικά τους κόβω μαχαίρι, τους βάζω στην άκρη. Πρώτον, οι εχθροί μας δεν ανήκουν σε όλους, είναι μια προσωπική σχέση. Δεύτερον, οι κόλακες φιλοκατήγοροι είναι βέβαιο ότι τα ίδια ακριβώς λένε και στους εχθρούς σου για σένα. Τρίτον, ακόμη πιο βέβαιο, γι’ αυτούς οι πάντες είναι οιονεί εχθροί, η φιλότητα τους προκαλεί άγχος ακόμη και φόβο, πόσο μάλλον το να «προστατεύει» κανείς τους εχθρούς του.
2. Ας γίνουμε λοιπόν τόσο επιεικείς και τόσο άτεγκτοι με τους άλλους, όσο επιεικείς και άτεγκτοι είμαστε με τον εαυτό μας. Είναι ένα κάποιο βήμα πλησιάσματος του ενοχλητικού ή απεχθούς εαυτού μας που τόσο συχνά ανιχνεύουμε στους άλλους.
3. To να είσαι δυσάρεστος σε όλους είναι ανησυχητικό, το να είσαι ευχάριστος σε όλους είναι πέραν του ανησυχητικού.
4. Αθέατο κατώφλι γαλήνης και ωρίμανσης: στρεφόμαστε σ’ αυτούς που με λόγια και έργα μάς αποδεικνύουν πως αποζητούν την παρουσία μας. Το να πασχίζεις να σε αποδεχτούν αυτοί που είτε αδιαφορούν για σένα είτε σε υπονομεύουν (φανερά ή κρυφά) είναι το τέλειο αυτοτραυματικό παιχνίδι, όπως επίσης το να επιδιώκεις να σε εκτιμούν ή να σε αγαπούν οι πάντες (άλλη κρίση μεγαλείου και πανωλεθρίας αυτή…).
5. Δεν ξέρω αν υπάρχει ωδή σε ηλεκτρικό υπόστρωμα. Θα μπορούσα να τη γράψω! Ειδικά τώρα που οι λογαριασμοί της ΔΕΗ χτυπάνε ταβάνι, τα καλοριφέρ παραμένουν κλειστά σε αρκετές πολυκατοικίες κι ο χιονιάς γρονθοκοπάει πλέον την πόρτα μας.
Πηγή : ΕΦ.ΣΥΝ. – Μισέλ Φάις