Περίμενε λίγο! Βάζω στο κατσαρολάκι τη σκόνη Άνθος Αραβοσίτου με γεύση σοκολάτας μαζί με λίγη μαύρη ζάχαρη και ανακατεύω. Ρίχνω 3μισυ φλιτζάνια κατσικίσιο γάλα, ανακατεύω ξανά και να! Ανάβω το μάτι της ηλεκτρικής. Όταν ζεσταθεί το μίγμα ρίχνω 75 γραμμάρια σοκολάτα Υγείας ΙΟΝ να λειώσει. Περιμένω να πήξει η κρέμα. Τώρα μπορούμε να μιλήσουμε για λίγο.
Ξέρω! Εσύ και εγώ δεν το λες σχέση αυτό που έχουμε. Ποτέ δεν βρισκόμαστε υπό το φως της ημέρας. Μόνο το βράδυ, υπό το λιγοστό φως των κεριών και με κλειστά σχεδόν τα μάτια συναντιόμαστε. Με την ψυχή στο στόμα, για ελάχιστα δευτερόλεπτα. Ύστερα βιαστικά σε κρύβω στην ντουλάπα. Φοβάμαι βλέπεις μη σε δει κανείς. Μη ξεθαρρεύεις. Δεν σε ζηλεύω. Φοβάμαι μόνο μην αναγκαστείς να μαρτυρήσεις την αλήθεια μου. Φοβάμαι δε ακόμη περισσότερο να μένω μόνη μου, μήπως τύχει και συναντήσω τον άλλο μου εαυτό. Εκείνον ντε, που αναβρίσκω στις φωτογραφίες μου. Τον κρύβω τόσους μήνες τώρα, στην ντουλάπα. Δεν έχω ξέρεις, τι να του φορέσω. Δεν χωράει πουθενά. Ούτε στο μακρύ σχιστό μαύρο φόρεμα που αγαπάει ο Θάνος, ούτε στο καρό κολλητό κάπρι, δώρο του Τζώρτζη από το ταξίδι μας στην Ιταλία, ούτε καν στη βερμούδα που φόρεσα όταν πήγαμε στη Μύκονο με την Μάρω. Τον έκλεισα στην ντουλάπα, μαζί με τα άνθη λεβάντας. Με λείπει φριχτά. Έφτασε το καλοκαίρι! Τα βράδια όταν κλείνω το φως κλαίω και για όλα φταις εσύ. Ακούς! Καταδίκασα τον εαυτό μου στο σκοτάδι, μέχρι να βρω τη δύναμη να σε συναντώ στο φως.
Ακροπατώ κάθε βράδυ στην επιφάνειά σου. Γέρνω με ντροπή το κεφάλι, ίσα να σε δω με την άκρη του ματιού. Περιμένω να σβήσουν οι φωτεινές ενδείξεις στην οθόνη σου και ύστερα ανάβω το φως. Ίσως αρκούσε να βγάλω απλά τις μπαταρίες από το σώμα σου. Δεν έχεις δικιά σου δύναμη. Αντλείς δύναμη από μένα. Σταμάτα! Μη τρεμοσβήνεις! Δεν θα σου κάνω κακό. Έχω άλλα πράγματα να κάνω.
Κοίτα! Η κρέμα έπηξε. Το άρωμα σοκολάτας και οι λίγες σταγόνες λικέρ που έριξα στο μείγμα γέμισαν το δωμάτιο και τα ρουθούνια μου. Κοίτα! Ανοίγω την μπαλκονόπορτα και κερνάω με την κρέμα το γκαζόν της αυλής. Είναι Παρασκευή και 13ης. Μια υπέροχη μέρα ξεκινάει. Κι ας μην είναι Δευτέρα. Τώρα ξέρω. Οι ντουλάπες κρύβουν μόνο ένοχα μυστικά και εγώ δεν έχω κανένα από σήμερα. Ούτε και εσύ. Σε ελευθερώνω. Μας ελευθερώνω. Μύρισε λεβάντα και γιασεμί. Δεν ασκεί πια επάνω μου εξουσία το άρωμα σοκολάτας. Θα φύγουμε έξω εμείς. Θα μείνουνε μέσα άλλοι, ίδιοι με εμάς. Με το ίδιο μικρόβιο στο αίμα τους. τον ιό της σοκολάτας σαν πέφτει μοναχική η νύχτα.