Ας πούμε ότι είσαι προπονητής σε ομάδα ποδοσφαίρου. Ερχεται αγώνας μεγάλης σημασίας στην έδρα σου. Καλλιεργείς προσδοκίες για άνετη νίκη και σε σιγοντάρουν τα οπαδικά μέσα ενημέρωσης. Η αναμέτρηση όμως δεν πάει καλά, η εμφάνιση της ομάδας είναι απογοητευτική, γλιτώνεις την ήττα και παίρνεις μια ισοπαλία με τα χίλια ζόρια. Τι κάνεις; Επιστρατεύεις το γνωστό επιχείρημα ότι η διαιτησία δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, ότι σε αδίκησε δίνοντας στους αντιπάλους τρία ανάποδα αράουτ, δυο επιθετικά φάουλ που δεν ήταν, κόβοντάς σου επιθέσεις που μύριζαν γκολ, και σου έκλεψε ένα κόρνερ;
Δύσκολο, γιατί ο αγώνας μεταδόθηκε ζωντανά και οι τηλεθεατές σχημάτισαν γνώμη. Είδαν, δηλαδή, ότι δεν είχες στήσει καλά την ομάδα και ότι τα ατού σου δεν απέδωσαν. Μπορείς να μιλήσεις για θρίαμβο; Κανονικά όχι. Διατρέχεις τον κίνδυνο να ξεφτιλιστείς. Οπότε, κάνεις κάποιες δηλώσεις του τύπου «δεν βρεθήκαμε σε καλή μέρα», «ήμασταν πολύ αγχωμένοι», «οι παίκτες δεν υλοποίησαν το σχέδιο που είχα καταστρώσει». Για να διασκεδάσεις τις άσχημες εντυπώσεις και να μη βρεθείς απολογούμενος στη διοίκηση, σαλπίζεις αντεπίθεση, ακυρώνεις τα ρεπό των παικτών, τους καλείς σε διπλές προπονήσεις, τους τιμωρείς με βαρύ πρόστιμο, ελπίζοντας ότι γρήγορα θα κλείσεις την άσχημη παρένθεση.

Ας πούμε τώρα ότι είσαι πρωθυπουργός, ότι σε έχουν παρομοιάσει με τον Μωυσή, τον Ιουστινιανό, τον Ελευθέριο Βενιζέλο και άλλους μεγάλους άνδρες· ότι διοικείς μια κυβέρνηση την οποία έχεις πλασάρει στην κοινωνία των πολιτών ως την καλύτερη από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, ότι όπου βρεθείς και σταθείς μιλάς για το επιτελικό κράτος που έχεις στήσει πάνω στα ερείπια που –υποτίθεται πως– σου άφησαν οι προηγούμενοι, ότι έχεις μαζί σου τα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα οποία έχεις μπουκώσει για να σε αποθεώνουν κάνοντας το μαύρο άσπρο· ότι έχεις δηλώσει απολύτως ικανοποιημένος γιατί πήρες από την Ευρώπη όσα χρήματα χρειαζόσουν για να προστατεύσεις την εργασία που έχει πληγεί από την πανδημία. Και βγαίνουν τα ποσά που απέσπασαν οι χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης από τα κονδύλια του ευρωπαϊκού προγράμματος στήριξης της απασχόλησης.
Εσύ πανηγυρίζεις πομπωδώς, σε υμνούν τα… ανιδιοτελή φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης, ωστόσο οι πάντες διαπιστώνουν ότι πήρες πολύ λιγότερα απ’ αυτά που θα μπορούσες, ότι οι χώρες του Νότου στις οποίες ανήκει και η Ελλάδα κατάφεραν να κερδίσουν τεράστια ποσά και ειδικότερα η Πορτογαλία, που έχει τον ίδιο πληθυσμό με την Ελλάδα και πολύ μικρότερη ανεργία, εξασφάλισε υπερδιπλάσια χρήματα. Προκύπτει λοιπόν το ερώτημα: Γιατί συνέβη αυτό;

■ Μήπως η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία έδρασε με εκδικητικό τρόπο όπως το 2015 με το τρίτο μνημόνιο; Ούτε κατά διάνοια. Η χώρα έχει απαλλαγεί από τους αντιευρωπαϊστές κατσαπλιάδες και έχει επιστρέψει στην κανονικότητα.
■ Μήπως τα σχέδια που κατέθεσαν οι υπουργοί ήταν γραμμένα στο πόδι και κάποιοι πρέπει να τιμωρηθούν; Αποκλείεται. Με τόσους αρίστους να συνωστίζονται στο πρωθυπουργικό μέγαρο και στα υπουργικά γραφεία, η συγκεκριμένη κατηγορία είναι τουλάχιστον ανίερη. Αλλωστε προσφάτως ο αρχηγός έκανε διορθωτικές κινήσεις και βελτίωσε τη λειτουργία της έτσι κι αλλιώς καλοκουρδισμένης μηχανής. Τώρα αγγίζει την τελειότητα.
■ Μήπως δεν πολυσκοτίζεσαι για τα βάσανα των εργαζομένων γιατί είσαι προσηλωμένος με φανατισμό στο καθήκον να εξυπηρετήσεις τα συμφέροντα της τάξης που εκπροσωπείς και σε χρηματοδοτεί; Αστεία εκτίμηση. Είμαστε κυβέρνηση «όοολων των Ελλήνων» και όποιος λέει το αντίθετο είναι χυδαίος δημαγωγός.
■ Μήπως η Πορτογαλία τα κατάφερε πολύ καλύτερα γιατί έχει αριστερή κυβέρνηση (σοσιαλιστές, κομμουνιστές, ριζοσπάστες), η οποία από θέση αρχής υπερασπίζεται τα συμφέροντα των φτωχών, των απόκληρων και των μικρομεσαίων; Ελάτε τώρα. Τους είδαμε και τους δικούς μας αριστερούς εδώ. Τους κερδίσαμε τρεις φορές το 2019.
■ Ε τότε τι; Υπάρχει εξήγηση; Μα, είναι απλό. Τα λίγα που πήραμε θα τα κάνουμε πολλά, όπως ο Ιησούς πολλαπλασίασε τα ψωμιά και τα ψάρια. Εχουμε πρωθυπουργό ο οποίος έχει αποδείξει ότι είναι θαυματοποιός. Το λένε και τα… ανεξάρτητα δίκτυα ενημέρωσης.

Πηγή : ΕΦ.ΣΥΝ. – Τάσος Παππάς.