Κάθε χρόνο τέτοια εποχή μια εσωτερική ανάγκη κάνει τους περισσότερους των ανθρώπων να θέλουν να βιώσουν την καθημερινότητα με τρόπο διαφορετικό από τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου, φέτος το κάνουμε έτσι κι αλλιώς. Έπειτα όμως από κάθε Σταύρωση, έρχεται η ζωοφόρος Ανάσταση..!
Και είναι τόσο δυνατά και έντονα τα συμβολικά νοήματα της νίκης της ζωής πάνω στο θάνατο αλλά και της ελπίδας…
Η φετινή Μεγάλη Εβδομάδα ωστόσο, όπως και η Κυριακή της Λαμπρής, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, δεν θα έχουν καμία σχέση με τις προηγούμενες. Όσο περίεργο και να ακούγεται, τόσο απαραίτητο είναι να μείνουμε στο σπίτι, προσδοκώντας αυτή τη φορά το χαρμόσυνο αναστάσιμο μήνυμα να ισοδυναμεί με τη λύτρωση από την ύπουλη ασθένεια και το γρήγορο πέρασμα σε πιο αισιόδοξες καταστάσεις.
Ιστορικά, οι πανδημίες ανάγκασαν τους ανθρώπους να διαρρήξουν τους δεσμούς με το παρελθόν και να φανταστούν εκ νέου τον κόσμο τους. Αυτό που συμβαίνει σήμερα δεν είναι διαφορετικό. Είναι μια πόρτα, μια πύλη μεταξύ ενός κόσμου και του επόμενου. Θα επιλέξουμε την επιστροφή στην κανονικότητα ή «θα φανταστούμε έναν άλλο κόσμο και έτοιμοι θα αγωνιστούμε γι’ αυτόν»;
Βέβαια οι ευχές είναι η πίστη στην ουτοπία. Στο άπιαστο. Η ευχή είναι η συνειδητή πίστη στο όνειρο. Στο δικαίωμα να νιώθεις ανάλαφρο το σώμα. Να βγαίνεις απ’ αυτό κρατώντας μόνο την ψυχή σου. Η ευχή είναι ένα ταξίδι στον κόσμο ακόμη και του μη δυνατού ή στον κόσμο αυτού που φαντάζει μακρινό αλλά που θερμαίνει τη ζωή. Αφήνει τους χυμούς να κυκλοφορούν στο σώμα, να γίνονται ενέργεια. Αν οι ευχές απελευθερώνουν τα όνειρα, αυτοί που αναλαμβάνουν να τα χτίσουν, να τα κάνουν πράξη, ας έχουν σύντροφό τους την ουτοπία. Το ταξίδι στο μέλλον. Πέρα από τα σύννεφα του παρελθόντος.
Κρεμμύδι και ξερό ψωμί, λέει ο λαϊκός λόγος όταν κλονίζεται η υγεία. Δεν φτάνει όμως. Χρειάζονται και καλούδια, δουλειές, αγώνας αλλά και πίστη σε μια καλύτερη μέρα. Ελπίδα για να παλέψεις για το καλύτερο.
Καλή Ανάσταση φίλες και φίλοι μου…!
