Η ζωή έχει τσακιστεί στα χωριά, εδώ και δυο χρόνια. Κλεισμένοι όλοι μέσα, με ανοιχτή την τηλεόραση όλη μέρα, λίγοι στο καφενείο πιάνουν τις άκρες στα τραπέζια, κανά μνημόσυνο ή κηδεία μόνο να μαζέψει κόσμο.
Ποιος χτυπάει την πόρτα στο χωριό, ποιος περνάει να πει μια καλημέρα; Να μια απάντηση που θα μπορούσε να δώσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας, για να εξηγήσει τον χαμηλό εμβολιασμό.
Ο αγροτικός γιατρός, π.χ., που δεν προλαβαίνει να πάρει καν ανάσα συχνά με τις επισκέψεις σε όλα τα χωριά. Θα μπορούσε, όμως, να είναι αλλιώς. Να του έδινε το κράτος, λέει, ένα επίδομα 500 ευρώ τον μήνα, για δυο χρόνια, έτσι… για να περνάει από τα σπίτια του χωριού και να πίνει έναν καφέ. Να μιλάει με τον κόσμο για τα δικά τους και μετά να τους λέει για το εμβόλιο. Και μετά τον άλλο μήνα πάλι.
Να σου χτυπάει την πόρτα ο γιατρός κι όχι ο παραθρησκευτικός, για να σου πει για «τα εμβόλια με το εγχάραγμα», ούτε ο ξάδερφος από την πόλη που βγήκε βόλτα και είπε να πει την ξερόλα του για το «παγκόσμιο σύστημα» και τις «εταιρείες που πλουτίζουν» ή ο ανιψιός στο τηλέφωνο που σπούδασε και έμαθε τη βιοεξουσία.
Κι ας μιλάνε όλοι, δημοκρατία έχουμε, αλλά την πόρτα να στη χτυπάει κι ο γιατρός σου, αυτός που προσέχει την καρδιά σου και τον εμπιστεύεσαι και μπορεί να σου πει και μια κουβέντα για το εμβόλιο.
Ναι, ένα επίδομα στον αγροτικό γιατρό για να πίνει έναν καφέ με τον κόσμο. Ιατρική για όλους και όλες.
Πηγή : ΕΦ.ΣΥΝ. – Φιλήμων Καραμήτσος