Είναι από τις μεγάλες αδικημένες. Συνήθως η ιστορία της όπως την αφηγούνται εστιάζει στο ότι τα έφτιαξε με τον εχθρό του συζύγου της, παραλείποντας ότι ο σύζυγος έλειπε 10 ολόκληρα χρόνια, επέστρεψε α λα μπρατσέτα με την ερωμένη του και -το κυριότερο- για να ευοδωθούν τα πολεμικά του σχέδια θυσίασε την ίδια τους τη θυγατέρα.
Αυτήν ακριβώς την ηρωίδα επικαλέστηκε στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου της Ένωσης Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης-Αποχέτευσης ο πρόεδρός της, Γ. Μαρινάκης. «Δεν είμαστε δεδομένες Ιφιγένειες. Μπορούμε όμως να γίνουμε καλές Κλυταιμνήστρες», είπε ο δήμαρχος Ρεθύμνης.
Οι δημοτικές επιχειρήσεις, λόγω του αυξημένου ενεργειακού κόστους, αντιμετωπίζουν ζήτημα οικονομικής βιωσιμότητας, ενώ δεν έτυχαν των επιδοτήσεων που χορήγησε η κυβέρνηση σε άλλες επιχειρήσεις. Τι απομένει; Είτε να αυξήσουν τα τιμολόγιά τους εν μέσω οικονομικής κρίσης, επιβαρύνοντας ακόμα περισσότερο τους πολίτες, είτε να στηριχτούν από το κράτος αφού είναι δημόσιες κι αυτό που προσφέρουν είναι ένα δημόσιο, ζωτικής σημασίας, αγαθό. Τόσο ο ΟΗΕ όσο και το Ευρωκοινοβούλιο αναγνωρίζουν την πρόσβαση στο νερό ως βασικό ανθρώπινο δικαίωμα.
Διεθνείς αναλυτές κάνουν λόγο ακόμα και για επικείμενους πολέμους για το νερό ενόσω η κλιματική αλλαγή απειλεί με προσφυγιά εκατομμύρια ανθρώπους. Έτσι, μετά τη νεοφιλελεύθερη προέλαση των δεκαετιών του 1980 και του 1990, ήδη από την αυγή του 21ου αιώνα το κύμα αντιστρέφεται: από τη Νέα Υόρκη μέχρι το Γιοχάνεσμπουργκ κι από τη Σεβίλλη μέχρι το Μπουένος Άιρες εκατοντάδες δήμοι και περιφέρειες έχουν ξαναπάρει υπό τον έλεγχό τους τις υπηρεσίες και τα δίκτυα ύδρευσης, ενώ πολλές χώρες τις επανεθνικοποίησαν. Γαλλία, Ισπανία και Γερμανία ενδεικτικά στην ευρωπαϊκή γειτονιά μας, όπου συνολικά 190 εταιρείες ύδρευσης πέρασαν από τον ιδιωτικό στον δημόσιο τομέα.
Στην Ελλάδα οι νίκες των κινημάτων για να παραμείνει το νερό δημόσιο αγαθό δεν είναι λίγες: το Συμβούλιο της Επικρατείας ακύρωσε την ανάθεση σε ιδιώτες του μεγαλύτερου υδροδοτικού συστήματος της χώρας, αποφάνθηκε πως το 50%+1 των μετοχών των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ θα ανήκει πάντα στον έλεγχο του Δημοσίου και η μεταβίβασή τους στο υπερταμείο ήταν αντισυνταγματική.
Τι απαντά η κυβέρνηση στις Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης; Πράττει διά της απραξίας της, ώστε να οδηγήσει στην από νεοφιλελεύθερης μηχανής λύση, δηλαδή στην ιδιωτικοποίηση. Η Θάτσερ θα χαμογελά σαρδόνια. Οι Έλληνες επίγονοί της άραγε γνωρίζουν την Κλυταιμνήστρα;
Πηγή : ΕΦ.ΣΥΝ