Από καρδιακή ανεπάρκεια σε ηλικία 98 ετών έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος αγωνιστής της Αριστεράς, Μανώλης Γλέζος.
Θλίψη σε ολόκληρη την Ελλάδα και τον πολιτικό κόσμο για έναν από τους ανθρώπους που έχουν σημαδέψει την ελληνική πολιτική και όχι μόνο Ιστορία. Γεννήθηκε το 1922 στην Απείρανθο της Νάξου.
Ήταν πολιτικός της Αριστεράς, μάχιμος μέχρι την τελευταία στιγμής και ήρωας της Εθνικής Αντίστασης, δημοσιογράφος και συγγραφέας.
Μαζί με τον Λάκη Σάντα υπήρξαν οι πρωταγωνιστές μίας εκ των πρώτων αντιστασιακών πράξεων στην κατεχόμενη Ελλάδα την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, κατεβάζοντας τη νύχτα της 30ής προς 31ης Μαΐου 1941 τη σημαία της Ναζιστικής Γερμανίας από τον ιστό του βράχου της Ακρόπολης, στην Αθήνα.
Για το ιστορικό αυτό γεγονός που αμφισβητήθηκε ποικιλοτρόπως, παρά το γεγονός ότι είναι προσιτά στον καθένα τα αδιάσειστα στοιχεία που το επιβεβαιώνουν, διαβάστε: «Δύο ανεπιθύμητοι ήρωες», το Φάντασμα της Ιστορίας, «Εφημερίδα των Συντακτών», 29.05.2016).
Η πολιτική πορεία
Ο Μανώλης Γλέζος ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτική έως και σήμερα. Υπήρξε βουλευτής και πρόεδρος της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ), αργότερα εξελέγη βουλευτής και ευρωβουλευτής του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος (ΠΑΣΟΚ), βουλευτής του Συνασπισμού της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας (ΣΥΝ) και του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ).
Από το 2014 έως το 2015 διετέλεσε ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ τον Σεπτέμβριο του 2015 ήταν επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας της ΛΑ.Ε αλλά δεν κατάφερε να εκλεγεί.
Το μυστικό της μακροζωίας
Το 2017, αποκάλυψε σε διεθνές συνέδριο το «μυστικό» γιατί σε μεγάλη ηλικία παρέμενε έφηβος, λέγοντας πως ζούσε και για τους συντρόφους του που χάθηκαν.
«Γι’ αυτούς που δεν υπάρχουν πια. Πριν από κάθε μάχη μαζευόμαστε και κουβεντιάζαμε. Και λέγαμε: Εάν εσύ ζεις, μη με ξεχάσεις. Εάν εσύ δε σε βρει το βόλι, όταν συναντάς τους ανθρώπους στο δρόμο, θα λες καλημέρα κι από μένα. Κι όταν πίνεις κρασί θα πίνεις κρασί κι από μένα.
»Κι όταν ακούς τον παφλασμό των κυμάτων, θα τον ακούς και για μένα. Κι όταν ακούς τον άνεμο, να περνάει μέσα από τα φύλλα, κι ακούς το θρόισμα του ανέμου, θα το ακούς και για μένα. Κι όταν χορεύεις, θα χορεύεις και για μένα! Μπορώ να ξεχάσω αυτόν τον κόσμο, είναι δυνατόν;»
Πηγή : ΕΦ.ΣΥΝ.