H ανεργία στους καλλιτέχνες και τους εργαζομένους στον πολιτισμό στη χώρα μας την εποχή της πανδημίας έχει φτάσει το 90%, λένε οι σύλλογοι και τα σωματεία τους, καθώς οι (ελάχιστες) εκδηλώσεις ακυρώνονται ή αναβάλλονται, ενώ θέατρα, μουσικές σκηνές, σινεμά κλείνουν, ανοίγουν και ξανακλείνουν… Ακόμα κι αν το ποσοστό μοιάζει υπερβολικό, δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα, μια πραγματικότητα ορατή και αλλού.
Στη Βρετανία, για παράδειγμα, μια έρευνα της Ενωσης Μουσικών (αριθμεί 2.000 μέλη) που δημοσιεύτηκε στην Guardian έδειξε ότι το 41% δεν έχει κλείσει καμία δουλειά για τους επόμενους μήνες, ενώ το 34% σκέφτεται να εγκαταλείψει εντελώς τον χώρο της μουσικής βιομηχανίας, λόγω των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετωπίζει. Οι ευκαιρίες να ασκήσουν οι Βρετανοί μουσικοί το επάγγελμά τους μειώνονται δραστικά εν μέσω πανδημίας, σχεδόν οι μισοί κάνουν κάτι διαφορετικό, εργάζονται σε σουπερμάρκετ, γίνονται διανομείς.
Η βρετανική κυβέρνηση έχει υποσχεθεί ότι θα στηρίξει τις τέχνες και τον πολιτισμό κατά τη διάρκεια της κρίσης με ένα πακέτο 1,57 δισ. λιρών που διανέμεται ωστόσο σε καλλιτεχνικούς οργανισμούς, όπως μουσεία και θέατρα, για τα λειτουργικά τους έξοδα, αλλά όχι σε άτομα για την παραγωγή έργου. Μερικοί καλλιτέχνες, συνήθως διάσημοι, έχουν αρχίσει να δίνουν συναυλίες online με αντίτιμο, ωστόσο ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, αφού είναι περισσότερες οι δωρεάν διαδικτυακές συναυλίες.
Είναι όλα αριθμοί; Οχι ασφαλώς, αφού πίσω από τα ποσοστά υπάρχουν άνθρωποι που αγωνιούν πώς θα πληρώσουν ενοίκια, σουπερμάρκετ, δίδακτρα, ηλεκτρικό, τηλέφωνο κ.ο.κ. Που δεν ξέρουν αν θα έχουν ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη. Δεν είναι «ανώνυμοι», όπως δεν είναι «ανώνυμοι» και oι δεκάδες χιλιάδες που πεθαίνουν από τον Covid-19 ή δίνουν τη μάχη τους, καθημερινά, στις εντατικές.
Πηγή : ΕΦ.ΣΥΝ. – Παρή Σπίνου