Και δε μου λες ρε πατριώτη, εσύ που είτε είσαι δεξιός είτε αριστερός είτε οτιδήποτε άλλο, και που λογικά θεωρείς ύψιστης αξίας γεγονός το να ακουστεί ο εθνικός μας ύμνος στο Τόκιο ή να διακριθούν γενικότερα οι Έλληνες αθλητές (που ήδη είναι μεγάλη υπόθεση το ότι έφτασαν να συναγωνίζονται με τους καλύτερους του κόσμου), δεν σε εξοργίζει το ότι ο ένας μετά τον άλλον καταγγέλουν ότι η πολιτεία αδιαφορεί και δεν τους ενισχύει ούτε με τα στοιχειώδη;

Δεν σου πληγώνει την εθνική υπερηφάνεια το ότι δεν έχουν να πληρώσουν τον φυσιοθεραπευτή τους οι άνθρωποι που έχουν φτύσει αίμα για να μας εκπροσωπήσουν σε Ολυμπιακούς Αγώνες;

Δεν ντρέπεσαι για τους πολιτικούς που σπεύδουν να φωτογραφηθούν με τους ολυμπιονίκες μας, ενώ δεν έχουν κουνήσει το δαχτυλάκι τους για να μπορούν οι Έλληνες αθλητές να προπονούνται και να αγωνίζονται διατηρώντας την αξιοπρέπεια τους;

Μιλάμε για το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός του πλανήτη, που εφηύραν οι ίδιοι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Είναι δυνατόν οι αθλητές μας (που πάντα μπαίνουν πρώτοι στην τελετή έναρξης ακριβώς γιατί εκπροσωπούν την πατρίδα των Ολυμπιακών Αγώνων) να είναι οι φτωχοί συγγενείς που προκαλούν οίκτο στους υπόλοιπους;

Είναι δυνατόν να κλαίνε στις κάμερες και να λένε ότι δεν αντέχουν να συνεχίσουν, παρά το ότι προπονούνται μια ζωή για να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους;

Και όχι, δεν είναι απλά θέμα καλών δημοσίων σχέσεων, δημοφιλούς αθλήματος και χορηγιών. Αν ένας αθλητής μπορεί να φτάσει να αγωνιστεί σε Ολυμπιακούς Αγώνες αποκλειστικά λόγω των ιδιωτών που τον ενίσχυσαν (και που προφανώς δεν θα το κάνουν όσο είναι νέος και άσημος ακόμα, άρα σκέψου πόσα ταλέντα χάνονται γιατί δεν είχαν πλούσιους γονείς), αν μία αθλήτρια κερδίζει μετάλλιο χωρίς να της έχει συμπαρασταθεί καθόλου το ελληνικό κράτος στην προσπάθεια της, γιατί να φοράνε το εθνόσημο στη στολή τους και να ακούγεται ο ύμνος της χώρας μας έτσι και κερδίσουν το χρυσό; Ας ακούγεται το ραδιοφωνικό σποτάκι του χορηγού, και μακάρι να είναι το Jumbo. Να γελάσει όλος ο πλανήτης με τα χάλια μας, γιατί αυτό μας αξίζει με τέτοιους κυβερνώντες (που στο μεταξύ μοιράζουν εκατομμύρια στα κανάλια για να τους γλείφουν όσο διακοπάρουν με τη μισή χώρα στις φλόγες και την πανδημία να ξαναφουντώνει).

Και όπως είπε ο χρυσός ολυμπιονίκης στο άλμα εις μήκος, Μίλτος Τεντόγλου: «Αλητεία;»
Ναι, Μίλτο, αλητεία. Του κάθε Αυγενάκη που σκορπάει λεφτά για να ακολουθούν εκείνον οι κάμερες, και του κάθε δημοσιογράφου που θάβει την είδηση ότι ο προπονητής του Τεντόγλου, Γιώργος Πομάσκι, διαμαρτυρήθηκε ότι δεν πήραν από το κράτος ούτε καραμέλα, και αναγκάζονταν να ζητιανεύουν επιδέσμους και να τους ταΐζουν τζάμπα τα εστιατόρια κοντά στο προπονητικό τους κέντρο.

Για πες μου λοιπόν πατριώτη, τι δικαιολογία θα σκεφτείς αυτή τη φορά; Μήπως είναι κρατικοδίαιτοι τεμπέληδες οι καλύτεροι αθλητές του κόσμου; Μήπως είναι τίποτα ρεμάλια που ξέρουν μόνο να κάνουν πορείες και μπάχαλα;

Μήπως δεν είναι και τόσο σημαντικό μωρέ να ανεβαίνει κανείς στο βάθρο Ολυμπιακών Αγώνων, σιγά, οποιοσδήποτε μπορεί να το κάνει χωρίς να ξοδεύουμε τα χρήματα από τους φόρους μας για να το καταφέρει; Τι;