Το κείμενο και οι φωτογραφίες είναι της Φλώρας Γουγουλιά. Το καλοκαίρι έφυγε φτύνοντας σπόρια από καρπούζι, για να αφήσει σημάδια, να βρει το δρόμο και να μας ξανάρθει …του χρόνου……
Κάνω παρέα με τους χειμώνες που είναι σφιχτά τυλιγμένοι στις γκρίζες ζακέτες τους και σέρνεται το πολύχρωμο κασκόλ τους στο χώμα. Αφήνουν χιλιάδες αποσιωπητικά πίσω τους καθώς βαδίζουν σιωπηλοί (τα…
Πόση ανάγκη μπορούσε να περάσει μέσα από το καλώδιο του τηλεφώνου; Πόση αγάπη αναλογούσε στα νούμερα που είχαν σχηματιστεί στο καντράν για να γεφυρώσουν την απόσταση που χώριζε δυό ανθρώπους;…
Βάδιζε αργά, μάλλον αφηρημένα στην οδό Ωριμότητας περνώντας μπροστά από το κτήριο με το νούμερο 70. Τα τελευταία γράμματα στην ταμπέλα του δρόμου είχαν σβήσει από την πολυκαιρία αφήνοντας μια…
Ηαppy day Ανοιξιάτικη μέρα με έναν ήλιο ξανθό χίπη ρεκλα στον ουρανό! Έχει στρώσει μια θαλασσιά πετσέτα κι έχει παραπετάξει ένα σύννεφο μπαμπακερό στην άκρη, σα μαξιλάρι, να βολευτεί…
Η τρίχρονη Φλώρα τρέχει γύρω μου με ένα κοτσίδι σε σχήμα φοίνικα στην κορφή του μικρού κεφαλιού της μοιάζοντας πιο πολύ με ελικόπτερο που εκτελεί χαμηλή πτήση. Με τραβά από…
Το θέμα με το καθημερινό φαγητό του σπιτιού δεν είναι το να το μαγειρέψεις αλλά το τι θα κάνεις κάθε μέρα. Ευτυχώς εγώ ήξερα. Με την απειλή του μαχαιριού μου…