Λευκή Σελίδα

«Άδεια. Πρέπει να φύγω. Πόση κούραση, πόση ταλαιπωρία. Δεν αντέχω άλλο», έλεγε και ξανάλεγε. Κάθε πρωί παρακολουθούσε το μετεωρολογικό δελτίο: τι καιρό θα κάνει σήμερα, θα βρέξει; Να πάρει μαζί…

Καμπούριαζε. Σημάδι πως έφθανε η ώρα να σηκωθεί από το γραφείο. Μέρα έμπαινε, νύχτα έβγαινε. Το καμαράκι – γραφείο ήταν μικρό κ χαμηλό. Γέμιζε χνώτα, ιδρώτα και φωνές από άντρες.…

Στην Κυψέλης τα καλοκαίρια μας, με το έμπα του καλοκαιριού, ήταν συνυφασμένα με το παγοποιείο. Ο πάγος γλιστρούσε από τις θυρίδες που ο κόσμος αγόραζε, για να μπει κατόπιν στα…

Είχα πάρει και διάβαζα στη σκιά του κήπου οπού η μάνα μας είχε φυτέψει μια μυρτιά. Έτριβα το χέρι μου στα κλαδιά και το μύριζα ασυναίσθητα. Κάποια στιγμή μου ξέφυγε…

Η κυρία Μαρία ήταν καλοπαντρεμένη. Θυμάμαι τον άντρα της, βέρος αστός, με μπαστουνάκι, πλατύγυρο καπέλο και κοστούμι να βγαίνει από την εξώθυρα του τριώροφου για τον απογευματινό του περίπατο. Είχαν…

“Σήμερα απ’ το πρωί στη λειτουργία μνημόνευσα ονόματα πεθαμένων, που πέρασαν το όριο αυτής της πρόσκαιρης ζωής. Μνημόνευσα πρόσωπα προσφιλή και άγνωστα σε χαρτάκια ευπρεπώς κομμένα και ονόματα γραμμένα σε…

Κάθε γειτονιά είχε τις δικές της αργόσχολες, παντρεμένες ή ανύπαντρες, που “όργωναν” με το στόμα τους την κάθε μέρα. Εγώ θα μιλήσω για τις ανύπαντρες στις γειτονιές που με ανέθρεψαν.…

«Κάθε βράδυ που κοιμάσαι χαλνάω τον κόσμο», κυριάρχησε ένας ψίθυρος. Εκείνη τη στιγμή έκλεισα τα μάτια μου και είδα το αστέρι του αγίου Ιγνατίου. -«…όλα για τη δόξα του Θεού»,…

Ήταν χρόνια στη θέση αυτή. Δεν θυμάται πόσα. Η μνήμη εξασθενεί με την ακινησία. Δεν έχει και σημασία εξάλλου. Έτσι μάλλον πρέπει να αισθάνονται και τα δένδρα. Ο χρόνος μηδενίζεται,…

Ήταν ωραίο εκείνο το καλοκαίρι. Πλησίαζε η γιορτή του Άι Λια. Το κοριτσάκι στις αρχές της εφηβείας φορούσε ένα καρό μπλε φόρεμα, τόσο όμορφο και τα λευκά χέρια της ήταν…

«Το πρόβλημά μου δεν είναι που σ’ αυτή την ηλικία, σακατεμένος – παίρνω τους δρόμους κάθε πρωί και ψάχνω για δουλειά, και δουλειά δε βρίσκω. Η Νέα Ιωνία, το Ηράκλειο,…