Η κυρία Μαρία ήταν καλοπαντρεμένη. Θυμάμαι τον άντρα της, βέρος αστός, με μπαστουνάκι, πλατύγυρο καπέλο και κοστούμι να βγαίνει από την εξώθυρα του τριώροφου για τον απογευματινό του περίπατο. Είχαν…
Το Blog από σήμερα εγκαινιάζει μια καινούργια στήλη με λογοτεχνικά κυρίως κείμενα φίλων και αναγνωστών του Blog.
Τα κείμενα δεν θα πρέπει να υπερβαίνουν τις 1.500 – 2.000 λέξεις και ως ενυπόγραφα θα χαρακτηρίζουν και θα κρίνουν τον συγγραφέα τους.
Το Blog με τη στήλη αυτή θέλει να δώσει ένα βήμα σε γνωστούς και μη λογοτέχνες αλλά και σε ερασιτέχνες του είδους που θέλουν να δουν τα κείμενά τους να «περπατούν» και να διαβάζονται στο διαδίκτυο.
Αναδημοσίευση των κειμένων αυτών θα επιτρέπεται μετά από άδεια του συγγραφέα.
“Σήμερα απ’ το πρωί στη λειτουργία μνημόνευσα ονόματα πεθαμένων, που πέρασαν το όριο αυτής της πρόσκαιρης ζωής. Μνημόνευσα πρόσωπα προσφιλή και άγνωστα σε χαρτάκια ευπρεπώς κομμένα και ονόματα γραμμένα σε…
Κάθε γειτονιά είχε τις δικές της αργόσχολες, παντρεμένες ή ανύπαντρες, που “όργωναν” με το στόμα τους την κάθε μέρα. Εγώ θα μιλήσω για τις ανύπαντρες στις γειτονιές που με ανέθρεψαν.…
«Κάθε βράδυ που κοιμάσαι χαλνάω τον κόσμο», κυριάρχησε ένας ψίθυρος. Εκείνη τη στιγμή έκλεισα τα μάτια μου και είδα το αστέρι του αγίου Ιγνατίου. -«…όλα για τη δόξα του Θεού»,…
Ήταν χρόνια στη θέση αυτή. Δεν θυμάται πόσα. Η μνήμη εξασθενεί με την ακινησία. Δεν έχει και σημασία εξάλλου. Έτσι μάλλον πρέπει να αισθάνονται και τα δένδρα. Ο χρόνος μηδενίζεται,…
Ήταν ωραίο εκείνο το καλοκαίρι. Πλησίαζε η γιορτή του Άι Λια. Το κοριτσάκι στις αρχές της εφηβείας φορούσε ένα καρό μπλε φόρεμα, τόσο όμορφο και τα λευκά χέρια της ήταν…
«Το πρόβλημά μου δεν είναι που σ’ αυτή την ηλικία, σακατεμένος – παίρνω τους δρόμους κάθε πρωί και ψάχνω για δουλειά, και δουλειά δε βρίσκω. Η Νέα Ιωνία, το Ηράκλειο,…
Η ζωή μου διαρκεί όσο με διατρέχει το ρεύμα. Τίποτα δεν είναι πιο ζωτικής σημασίας όσο το ηλεκτρικό ρεύμα που με καθιστά ζωντανό. Άρχισα να κατοικώ στην οδό Μέλβιλ 32α…
Τώρα με τη γενικευμένη χρήση της μάσκας, παίζει πολύ να ερωτευτείς κάποια γυναίκα, μόνον από τα μάτια της! Αυτή την εκφραστική δύναμη που ενέπνευσε τους πιο παθιασμένους έρωτες, αυτή τη…
Κοίταζα τις γυναίκες του νησιού στο ναό του Αγίου Νικολάου. Και ύστερα κοίταζα εμένα που είμαι του κάμπου, ρίζα και των βουνών. Επειδή πήγα νωρίς, ήταν όλες οι μεγάλες!…
Η Κλειώ, στα δέκα της, δεν θύμιζε ούτε στο ελάχιστο τα παιδιά-αγγελούδια των καρτ ποστάλ με τα χρυσά μαλλιά, τα ρόδινα μάγουλα και τα γαλάζια μάτια. Εκείνη ήταν ένα χαριτωμένο…
Σ ένα χωριό της κεντρικής Ελλάδας μέχρι σήμερα ζει μια γυναικούλα ήρεμη και καλοσυνάτη σε όλους τους συγχωριανούς της. Κακό λόγο δεν την άκουσαν ν’ αντιγυρίσει ποτέ . Δουλευταρού και…