Η Ευρωπαϊκή Ένωση από την πρώτη στιγμή συντάχθηκε, τουλάχιστον ρητορικά, με την έκκληση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας να μην εκτραχυνθεί ο αγώνας για την αντιμετώπιση της πανδημίας σε «εμβολιαστικό εθνικισμό» και σε ανταγωνισμό ανάμεσα στις χώρες για προνομιακή πρόσβαση σε φάρμακα και θεραπείες.
Μάλιστα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όχι μόνο προχώρησε από το καλοκαίρι σε συμφωνίες προαγοράς πιθανών εμβολίων -συνολικά για 2,2 δισ. δόσεις μέχρι στιγμής- για λογαριασμό των 27 κρατών, αλλά δεσμεύτηκε μέρος των παραγγελιών της να τις διοχετεύσει στις φτωχότερες χώρες του πλανήτη.
Πολύ καλό για να είναι αληθινό; Δυστυχώς, αυτό αποδεικνύεται από τις εξελίξεις. Η εξωραϊσμένη εικόνα που προβλήθηκε τον Δεκέμβριο για τα εκατομμύρια δόσεων του πρώτου εμβολίου που θα έφταναν γρήγορα στις χώρες έχει θρυμματιστεί.
Τα επικοινωνιακά σόου των πρώτων εμβολιασμών έδωσαν τη θέση τους σε διαμαρτυρίες για καθυστερήσεις, ενώ οι εταιρείες παραγωγής δηλώνουν τώρα αδυναμία έγκαιρης παράδοσης των συμφωνημένων δόσεων.
Το χειρότερο είναι ότι ορισμένες χώρες της Ε.Ε, με πρώτη τη Γερμανία, έχουν ήδη προχωρήσει σε ξεχωριστές συμφωνίες για πρόσθετες δόσεις εμβολίων, τροφοδοτώντας έναν εμβολιαστικό ανταγωνισμό εντός της Ένωσης, με απρόβλεπτες -προφανώς αρνητικές- συνέπειες στη δημόσια υγεία των Ευρωπαίων.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στηλιτεύει ρητορικά αυτές τις πρακτικές, αλλά με πολλούς τρόπους τις έχει υποθάλψει. Για παράδειγμα, ουδέποτε εξήγησε πειστικά και επιστημονικά γιατί απέκλεισε το ρωσικό ή τα κινεζικά εμβόλια από τις επιλογές της. Ανέχτηκε, επίσης, κυβερνήσεις, όπως η ελληνική, να προκαλούν σύγχυση κομπάζοντας για «συμφωνία» με την Pfizer για 4,7 εκατ. δόσεις.
Ακόμη και τώρα, ενώ εκτυλίσσεται ένα εμβολιαστικό χάος από τις ανεπαρκείς παραδόσεις ή τους κακούς σχεδιασμούς σε ορισμένες χώρες, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αρνείται να αποκαλύψει το περιεχόμενο των συμφωνιών με τις πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες, επικαλούμενη «ρήτρες εμπιστευτικότητας». Λες κι η προστασία της υγείας 500 εκατ. πολιτών είναι εμπορική συναλλαγή.
Έτσι, αυτό που παρουσιάστηκε αρχικά ως ευρωπαϊκό «θαύμα» κινδυνεύει να εξελιχθεί σε χαοτικό διαγκωνισμό των χωρών για κατά προτεραιότητα εξασφάλιση δόσεων. Είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί στην κορύφωση της πανδημίας. Το αντίδοτο είναι προφανώς η επιστροφή στην αλληλεγγύη, η διαφάνεια, η αγορά πατεντών από την Ε.Ε. και η διάχυση της παραγωγής εμβολίων σε όλες τις χώρες.
Πηγή : ΕΦ.ΣΥΝ.
Υπόθεση εργασίας :
Χωρίς μεταπτυχιακά από το Κολάμπια και διδακτορικά στο ΜΙΤ, αλλά με απλά μαθηματικά να τα υπολογίσεις :
Έχουμε ως χώρα έναν πληθυσμό της τάξης των 10.691.204 (εκτίμηση 2020) Με βάση τα τελευταία στοιχεία της ΑΛ.ΣΤΑ.Τ.
Αφαιρούμε τα παιδιά και όσους για σοβαρούς λόγους δεν μπορούν να εμβολιαστούν και μένουμε περίπου 7.650.000 άνθρωποι.
Για να πετύχουμε ανοσία της κοινότητας – λένε οι ειδικοί – πρέπει να εμβολιαστεί το 70%, δηλαδή 6.120.000 άνθρωποι.
Με την εξαγγελία Μητσοτάκη ότι θα εμβολιάζονται 8.000 άνθρωποι ημερησίως, πόσες μέρες απαιτούνται για να εμβολιαστούν 6,12 εκατομμύρια άνθρωποι για μία δόση;
Μόλις 765 μέρες, δηλαδή 2 χρόνια και ένας μήνας.
Δηλαδή θα έχουμε ανοσία τον Φλεβάρη του 2023..!
Αν δεν υπάρχει λάθος στους υπολογισμούς, τότε… Καληνύχτα και καλή τύχη…