«Γόννοι και ανάπτυξη»
Εκείνο που εντυπωσιάζει ένα επισκέπτη στο Βέλγιο είναι οι πολύ καλές συγκοινωνίες με τα μέσα μαζικής μεταφοράς και ο συνδυασμός τραίνου και ποδήλατου. Τόσο οι Βρυξέλλες, όσο και οι γύρω πόλεις (Μπριζ, Σαρλερουά, Αμβέρσα) συνδέονται με έναν ταχύτατο και ακριβή στα δρομολόγιά του σιδηρόδρομο, σε κάθε σταθμό του οποίου συναντάς πάρκινγκ με εκατοντάδες ποδήλατα. Σημαντικό είναι επίσης ότι τα 2/3 του πληθυσμού των Βρυξελλών μπαινοβγαίνουν καθημερινά στην πόλη αλλά δεν κατοικούν πλέον σ’ αυτήν, αλλά κατά μήκος των οδικών αξόνων. Την ίδια φιλοσοφία οικιστικής ανάπτυξης θα συναντήσει κάποιος και στο Τέξας των ΗΠΑ (Ντάλας, Χιούστον, Fort Worth), όπου βέβαια οι αχανής εκτάσεις και η αμερικάνικη «φιλοσοφία» έχουν κάνει κυρίαρχο μέσο το Ι.Χ. αυτοκίνητο – αν και τελευταία οι απανωτές αυξήσεις στα καύσιμα από την κυβέρνηση Μπους κάνουν τους Αμερικανούς να επιλέγουν πλέον αυτοκίνητα μικρότερου κυβισμού στο στυλ των ευρωπαϊκών. Και εκεί, λοιπόν, στις μεγαλουπόλεις του Τέξας κυριαρχούν οι μονοκατοικίες γύρω από τα κέντρα των πόλεων (downtown), που είναι συγκεντρωμένοι οι τεράστιοι ουρανοξύστες με την εμπορική, οικονομική και διοικητική δραστηριότητα της κάθε πόλης.
Ειδικοί επιστήμονες, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι βλέπουν και σχεδιάζουν – έστω και καθυστερημένα με ευθύνη της πολιτείας και όχι των ίδιων – μια ανάλογου είδους ανάπτυξη και στη χώρα μας. Τα δείγματα ήδη είναι ορατά στην κορεσμένη Αθήνα και η ανάπτυξη νέων ασφαλών αυτοκινητοδρόμων καθώς και του περιαστικού σιδηρόδρομου, αρχίζουν να δείχνουν μια τάση οικιστικής ανάπτυξης που ξεκινά από την Κόρινθο και φτάνει στην Χαλκίδα σε μια ακτίνα 70-100 χιλιομέτρων. Το αν αυτό γίνεται οργανωμένα ή άναρχα δεν είμαι σε θέση να το κρίνω, αυτό είναι δουλειά του κράτους και των αντίστοιχων επιστημόνων, η διαδικασία όμως ήδη έχει ξεκινήσει …
Ερχόμενος στα δικά μας και έχοντας υπόψη τις παραπάνω επισημάνσεις, βλέπουμε μια Λάρισα ήδη κορεσμένη και με τάσεις κορεσμού των περιαστικών κέντρων της σε ακτίνα 5-10 χιλιομέτρων (Γιάννουλη, Νίκαια, κ.λ.π.) από την πόλη, γεγονός που δείχνει μια τάση στα επόμενα χρόνια η ακτίνα οικιστικής ανάπτυξης να επεκταθεί στα 15-30 χιλιομέτρα. Σε αυτή την ακτίνα βρίσκονται και οι Γόννοι, μια κωμόπολη με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και ιστορικά στοιχεία από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, αλλά και ουσιαστικά πλεονεκτήματα τα οποία ξεκινούν από το καλό κλίμα της, έναντι άλλων δήμων στην ίδια ακτίνα από την πόλη, ένα κλίμα που συνεχώς θα αλλάζει προ το καλύτερο γιατί η επανασύσταση της λίμνης Καλλιπεύκης είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι θα αλλάξει το μικροκλίμα της περιοχής. Είναι μάλλον περιττό να αναφερθώ στην ήδη υπάρχουσα υποδομή της κωμόπολης (Νέο σύγχρονο Δημαρχείο, Υποκατάστημα Τράπεζας, Κέντρο Υγείας, σχολεία, φροντιστήρια, σύγχρονη αγορά, σημεία ξεκούρασης, διασκέδασης, κ.λ.π.), καθώς και την ολιγόλεπτη απόσταση από τη βιομηχανική περιοχή, τη Λάρισα, και αντίστοιχα από τον Όλυμπο και τη θάλασσα.
Με αυτά τα δεδομένα θα έπρεπε και ο σχεδιασμός ανάπτυξης της πόλης των Γόννων να έχει τον ανάλογο προσανατολισμό και μεγάλα ή μικρά έργα να μη λύνουν ανάγκες του χθες και του σήμερα αλλά να στοχεύουν στο αύριο. Π.χ. η κατασκευή του νέου Δημοτικού Σχολείου θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη τις θέσεις του Οργανισμού Σχολικών κτιρίων όπως αυτές αναφέρονται στη ιστοσελίδα του : «….ο Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων διαπιστώνοντας καθημερινά τον καθοριστικό ρόλο των Σχολικών υποδομών, αναπροσαρμόζει στρατηγικές στόχους και προτεραιότητες. Παράλληλα προσθέτουμε νέες δράσεις, οι κυριότερες από τις οποίες είναι οι εξής: 1. Απομάκρυνση του Αμίαντου από τις Σχολικές Μονάδες της Επικράτειας. 2. Σεισμική Ασφάλεια των Σχολικών Μονάδων …. 5. Ανάπτυξη Αθλητικών και Πολιτιστικών Υποδομών 6. Εισαγωγή Βιοκλιματικών εφαρμογών και χρησιμοποίηση Οικολογικών υλικών στις νέες Σχολικές μονάδες. Με τον τρόπο αυτό διαμορφώνουμε το σύγχρονο βιοκλιματικό-οικολογικό Σχολείο της Ελλάδας του 21ου αιώνα….». Διαφορετικά το νέο Δημοτικό σχολείο μπορεί να λύσει σημερινές ανάγκες όχι όμως και μελλοντικές. Το κτιριακό συγκρότημα του Συκουρίου είναι ένα καλό παράδειγμα – υπόδειγμα. Το θέμα ήταν στα προεκλογικά προγράμματα όλων των συνδυασμών που διεκδίκησαν τη δημοτική αρχή στις εκλογές του 2006– με διαφορετικό τρόπο για τον καθένα – αλλά απασχόλησε και την τοπική κοινωνία κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δημοτικής αρχής – που κατά πολλούς τη στέρησε μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων, λόγω της επιλογής του χώρου εγκατάστασης. Το επιθυμητό των περισσότερων και ειδικότερα των γονέων που με αρκετή μαχητικότητα πολέμησαν την πρόταση αλλαγής του χώρου εγκατάστασης, φαντάζομαι είναι όχι απλά η αλλαγή του χώρου εγκατάστασης αλλά οι ανάγκες που αυτό θα καλύπτει σήμερα αλλά πολύ περισσότερο αύριο.
Χωρίς όμως να μένω στο συγκεκριμένο παράδειγμα θέλω να τονίσω ότι τόσο η σημερινή δημοτική αρχή όσο και οι άλλοι μαζικοί φορείς του δήμου θα πρέπει άμεσα να επεξεργαστούν ένα σχεδιασμό ανάπτυξης του τόπου μας με βάση τις τάσεις που ήδη σε άλλα μέρη διαφαίνονται. Χρειάζεται νέος πολεοδομικός σχεδιασμός, χρειάζονται πολιτικές προσέλκυσης νέων κατοίκων – ήδη ο σεισμός του 2003 έδωσε μια νέα ώθηση στην οικιστική ανάπτυξη –και δημιουργίας νέων οικοπέδων, κατοικιών, χώρων αναψυχής, ενώ η λειτουργία ΚΑΠΗ για τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας και η λειτουργία Βρεφονηπιακού σταθμού είναι έργα απολύτως απαραίτητα, εάν θέλουμε να γίνουμε μια καλά οργανωμένη κοινωνία. Μαζί με αυτά κρίνεται απαραίτητη και καλά οργανωμένη και σχεδιασμένη μία ενημέρωση προς τα έξω και στο κομμάτι αυτό οι Γόννοι χρόνια τώρα έχουν σοβαρό έλλειμμα. Ο «Καποδίστριας ΙΙ» δεν είναι μακριά και καλά είναι αν πραγματικά θέλουμε μια άλλου είδους ανάπτυξη για τον τόπο μας να ενεργήσουμε άμεσα και με πρόγραμμα. Αρκεί βέβαια να το πιστέψουμε και οι ίδιοι, γιατί με μοιρολατρίες, και απόψεις του στυλ «άστα …η επαρχία πεθαίνει … δεν μπορεί να γίνει τίποτα …» μάλλον χαμένοι θα βγούμε. Κάπου εδώ «κολλάνε» και οι διαδημοτικές συνεργασίες, αλλά αυτό είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία …που σύντομα θα βρούμε μπροστά μας.
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” της Λάρισας στις 13 Αυγούστου 2007.