Την Bloger – που άδικα και πολύ νωρίς έφυγε από κοντά μας – Αμαλία Καλυβινού ανακύρυξε ως «Πρόσωπο της χρονιάς» η εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ». Ύμνος στους ασυμβίβαστους …!!!(???).

ΣΤΙΣ 3 ΜΑΪΟΥ του 2007 ανέβασε το τελευταίο της post στο ιστολόγιό της, που έφερε τον τίτλο malpractice («κακός, αμελής τρόπος εξάσκησης του επαγγέλματος»), στη διεύθυνση http: fakellaki.blogspot.com, με την υποσημείωση: «Οι γιατροί είναι ανεύθυνοι, ανίκανοι και άρπαγες στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Η μόνη τους έννοια είναι η “κονόμα”. Οι φαρμακευτικές κάνουν κουμάντο, η Δικαιοσύνη τούς αφήνει ατιμώρητους και ανθρώπινες ευτυχίες εξακολουθούν να χάνονται ΑΔΙΚΑ».

ΣΤΙΣ 25 του ίδιου μηνός, η Αμαλία Καλυβινού, 30 μόλις χρόνων, χτυπημένη πιότερο από αυτές τις σκληρές, των ανθρώπων αδικίες, παρά από την άτιμη την αρρώστια της, έφευγε από τον κόσμο ετούτο. Δεν ήταν, και δεν είναι, δυστυχώς, η μόνη. Εκατοντάδες χιλιάδες συνάνθρωποί μας χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους μέσα σε συνθήκες που διαλύουν την προσωπικότητά τους. Η Αμαλία ήταν η πρώτη που, «με ονόματα και διευθύνσεις», με γλώσσα σκληρή αλλά και καθάρια (τέτοια, που ως τώρα δεν τόλμησε ούτε ένας απ’ όσους «ξεμπρόστιασε» να διαμαρτυρηθεί ή να πει «άδικο είχε» -γιατροί, νοσηλευτές, φαρμακευτικές εταιρείες, δικαστικοί, πολιτικοί, όλοι μόκο!), έκανε χιλιάδες συνανθρώπους της να συντονιστούν μαζί της, στο blogspot της, να ξεσηκωθούν εναντίον όλου αυτού του σάπιου συστήματος που, όχι μόνο στην υγεία, σπρώχνει τον απλό, καθημερινό άνθρωπο, στην απόγνωση και στην ταπείνωση.

ΕΙΝΑΙ η πρώτη φορά, στα 9 χρόνια που υπάρχει ο «θεσμός», που επιλέγουμε στην «Ε» ως «Πρόσωπο της Χρονιάς», ένα πρόσωπο απλού Έλληνα πολίτη. Σε μια χρονιά που ο τόπος μας, μαζί και οι ψυχές μας γενήκανε στάχτη από τις φλόγες που σάρωσαν Πελοπόννησο, Εύβοια και Αττική, στο πρόσωπο αυτής της συνηθισμένης, ψηλής, όμορφης και γλυκειάς κοπέλας, με λαμπρές σπουδές στη Φιλοσοφική Αθηνών, που μας συγκλόνισε όταν άρχισε να δημοσιοποιεί στο blog της την προσωπική της ιστορία, τιμάμε όλους τους, αμέτρητους πια, μη εφησυχασμένους και μη παθητικούς πολίτες. Αυτοί που άνοιξαν τις ψυχές, τις αγκάλες και τα μπλογκ τους, τις πρώτες μέρες των πυρκαγιών, ώστε να μη νιώθει ο καθένας ότι ήταν μόνος, στο έλεος του «στρατηγού άνεμου», και του κάθε ανόητου πολιτικού και πολιτικάντη που σκεπάζει τις μικρές και μεγάλες μας συμφορές με τέτοιες παπαρδέλες. Αυτούς που, χωρίς καθοδηγητές, μαζεύτηκαν αυθόρμητα και κατά χιλιάδες στο Σύνταγμα για να κλάψουν την Αμαλία, τα δάση μας, τις παραλίες μας, μα και να φωνάξουν, «είμαστε και μείς εδώ».

ΑΥΤΟΙ που, ακόμα και μέχρι σήμερα, με τα blog τους σε πλήρη επιφυλακή, είναι η μόνη παρηγοριά ότι δεν θα κτιστεί ξανά τίποτα στα καμένα, ότι κανένας επιχειρηματίας δεν θα ξαναφράξει για ιδιωτική, εμπορική χρήση, καμιά παραλία της Ελλάδας, ότι κανένας γιατρός δεν θα αξιώσει ξανά φακελάκι για να φροντίσει έναν ασθενή -χωρίς να έχουν, όλοι αυτοί, τον φόβο ότι «χιλιάδες Αμαλίες» τούς περιμένουν στη γωνία για να τους κάνουν βούκινο! Όπως έγραφε και στο τελευταίο της post -κάτι που έκτοτε έγινε σύνθημα και «λάβαρο» στις πρώτες σελίδες των ιστολογίων πολλών από εμάς, «να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας».

ΑΝ ΜΙΛΑΜΕ, λοιπόν, σήμερα για το «Κίνημα των μπλόγκερς», κίνημα που φανέρωσε δυναμικά το πρόσωπό του τη χρονιά που σήμερα σβήνει, η Αμαλία Καλυβινού έβαλε, όσο λίγοι, το χεράκι της για να γίνει αυτό. Πολλοί χαρακτήρισαν «νέα παρέμβαση», τη δυνατότητα πια που έχουν οι απλοί πολίτες να διατυπώνουν ελεύθερα, και να διαδίδουν την άποψή τους. Όπως κάθε «νέο πράγμα», έχει και τα μικρά ή μεγάλα μειονεκτήματά του, όπως για παράδειγμα ο μη έλεγχος και η μη διασταύρωση πολλών πληροφοριών που «μεταδίδονται». Όμως, πέραν τούτου, και αυτό είναι και η ουσία της επιλογής του συγκεκριμένου Προσώπου της Χρονιάς, άνθρωποι σαν την Αμαλία, που δεν μπορούν να μιλήσουν («είμαι μια μονάδα μες στο χάος, περνάνε δίπλα μου και με περιφρονούν, τους φωνάζω, δεν ακούν, δεν μπορώ άλλο, πονάει ο λαιμός μου από τις χημειοθεραπείες και τις χαμένες μου κραυγές -θα κάτσω να γράψω»), ξαφνικά απέκτησαν φωνή. Και μάλιστα δυνατή.

ΠΡΟΣΩΠΟ της χρονιάς, 2007, αυτό το κορίτσι. Η Αμαλία Καλυβινού. Για όλους τους λόγους που γράφει στο συγκλονιστικό της post, προς… άγνωστον ιατρόν. Προς όλο αυτό το κτηνώδες σύστημα, ιατρικό και μη, που σκοτώνει τους ανθρώπους πολύ πριν επέλθει ο φυσικός τους θάνατος.