Τελικά ποιοι και πόσοι είναι αυτοί που χαίρονται την άνοιξη; Οι εργαζόμενοι; ΟΧΙ. Οι κάτοικοι των μεγαλουπόλεων; ΟΧΙ. Οι μαθητές; ΟΧΙ.
Όλοι μας, λοιπόν, έχουμε μέσα μας μια χαμένη άνοιξη, εκείνοι όμως που περισσότερο την έχουν ανάγκη αλλά τη χάνουν στα σίγουρα είναι οι μαθητές της Γ’ Λυκείου περισσότερο αλλά και οι άλλοι που ακολουθούν με τις εξετάσεις και τους διαγωνισμούς τους. Στην εποχή μου χάναμε τα καλοκαίρια με φροντιστήρια στη Θεσσαλονίκη και εξετάσεις το Σεπτέμβρη – ακόμα πιο χειρότερα – σήμερα χάνουνε την άνοιξη. Κρατούν τις απουσίες για το τέλος, όχι για το παλαιό «γλυκό σκασιαρχείο» ούτε για το αντάμωμα με τη φύση και τα εφηβικά σκιρτήματα αλλά για να κλειστούν στα δωμάτιά τους και να διαβάσουν … να «περάσουν» άλλη μια φορά την ύλη για να πετύχουν ορισμένοι στοχευμένα με πείσμα, οι περισσότεροι κάπου – οπουδήποτε …
Η επιλογή τους κοινωνική ανάγκη σε μια πραγματικότητα που ξέρουν καλά ότι μια επιτυχία στις εξετάσεις θα τους χαρίσει ένα πτυχίο – διαβατήριο στην ανεργία ή στο κλαμπ της γενιάς των 700 ευρώ, χωρίς ωράριο, χωρίς ασφάλιση, χωρίς δικαίωμα στο όνειρο. Αν και όλα αυτά οι νέοι μας τα γνωρίζουν καλά – την αποτυχία του εκπαιδευτικού μας συστήματος, τις αγκυλώσεις του κ.λ.π – τα παιδιά αυτά με τη θέλησή τους κλείνουν την πόρτα στην άνοιξη και αυτή τους η προσπάθεια αξίζει έναν έπαινο, ένα εύγε, μια καλή κουβέντα, όχι για την επιτυχία τους στις εξετάσεις μόνο, αλλά για το «βάπτισμα» στις εξετάσεις της ζωής που τώρα ανοίγεται μπροστά τους. Στα χρόνια που έρχονται αν δεν ξέρουν ακόμα, θα μάθουν ο καθένας με τον τρόπο του να αντιστέκεται … Μπορεί να χάνουν προσωρινά την άνοιξη αλλά τίποτα δεν τα εμποδίζει, όπου βρεθούν μετά το Λύκειο, να κερδίσουν τη γνώση που στερήθηκαν σ’ αυτό, τίποτα δεν τα εμποδίζει να συναντηθούν δημιουργικά με τον Καβάφη, που διάβασαν βιαστικά σαν διδακτέα ύλη, να δουν με άλλο μάτι την Ιστορία, να ανακαλύψουν με ικανοποίηση της εφαρμογές των μαθηματικών, της φυσικοχημείας και της οικονομίας. Καλό κουράγιο, λοιπόν, με γνώση και θέληση. Άλλωστε αυτά τα νέα παιδιά είναι το μέλλον μας ….σαν κοινωνία, σαν τόπος.