«Θέλουμε έναν καλύτερο κόσμο. Βοηθήστε μας. Δεν είμαστε τρομοκράτες, “κουκουλοφόροι”, “γνωστοί – άγνωστοι”. Είμαστε τα παιδιά σας. Αυτοί, οι γνωστοί – άγνωστοι… Κάνουμε όνειρα – μη σκοτώνετε τα όνειρά μας ! Έχουμε ορμή – μη σταματάτε την ορμή μας. Θυμηθείτε…. Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς. Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη “βιτρίνα”, παχύνατε, καραφλιάσατε, ξεχάσατε».
«Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε. Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε, να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους. Μάταια. Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε. Δεν φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε, δεν δημιουργείτε ! Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε. Υλη παντού. Αγάπη πουθενά. Πού είναι οι γονείς; Πού είναι οι καλλιτέχνες; Γιατί δεν βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν; μας σκοτώνουν. Βοηθήστε μας…».
«Μη ρίχνετε άλλα δακρυγόνα, εμείς κλαίμε κι από μόνοι μας»
Η επιστολή αυτή αφιερωμένη εξαιρετικά στους τηλεθεατές των γεγονότων