Εσείς τι λέτε; Η πρόταση και οι σκέψεις άρχισαν να πέφτουν στο τραπέζι από έσω και έξω θεσμικούς παράγοντες και κέντρα, για κοινό υπουργό οικονομίας ή γενικότερα για κοινούς υπουργούς. Και εγώ λέω γιατί όχι μια κυβέρνηση ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας ;
Έτσι θα είχαμε μια νέα Κυβέρνηση. Θα είχαμε μια κυβέρνηση αυξημένης πλειοψηφίας της τάξης του 80% του εκλογικού σώματος, άρα και ισχυρή να αποφασίζει χωρίς πολλά-πολλά και μάλιστα γρήγορα για τα μεγάλα προβλήματα της χώρας και του λαού μας.
Τι δεν θα είχαμε τώρα. Δεν θα είχαμε συμβιβασμούς ανάμεσα στα προγράμματα των δύο κομμάτων που θα συνεργάζονταν, με δεδομένο ότι μια βαθιά πολιτική προσέγγιση των προγραμμάτων αλλά και των πρακτικών διακυβέρνησης των δύο κομμάτων από το 1974 μέχρι σήμερα σχεδόν συμπίπτει αν δεν ταυτίζεται απόλυτα. Γιατί ποιες είναι τριάντα χρόνια τώρα οι διαφορές στην εξωτερική πολιτική, στα θέματα παιδείας, υγείας, κοινωνικής αλληλεγγύης και πάει λέγοντας …
Βέβαια μια κυβέρνηση συνεργασίας των δύο μεγάλων κομμάτων θα είχε ίσως, προβλήματα συναισθηματικά γιατί η πλειοψηφία των οπαδών και των δύο κομμάτων δεν έχουν προβλήματα ιδεολογικά – φιλελεύθερες γαρ οι πολιτικές τους – ούτε προγραμματικά αλλά κυρίως συναισθηματικά γιατί έτσι τους έχουν τοποθετήσει και έτσι τους θέλουν τα επιτελεία και των δύο κομμάτων μέχρι σήμερα. Το χειρότερο, βέβαια, πρόβλημα-προοπτική μιας τέτοιου είδους συνεργασίας θα ήταν το ότι θα έφερνε πιο κοντά τους οπαδούς των δύο άκρων των δύο κομμάτων (δεξιούς από τη μια και αριστερούς από την άλλη) έτσι θα έπεφταν και τα τείχη και θα ξεκαθάριζε η ήρα από το στάρι. Αυτό όμως, το τελευταίο δεν θα το ‘θελαν και οι δύο νυν μονομάχοι γιατί φαντάζεστε οι εγκλωβισμένοι αριστεροί του ΠΑΣΟΚ να γύριζαν ξανά στο φυσικό τους χώρο και τανάπαλιν, θα άλλαζε αμέσως και το πολιτικό σκηνικό, γιατί εδώ δεν είναι Γερμανία, και αυτό θα έκανε κακό στην οικονομία – όχι στην οικονομία των νοικοκυριών, των εργαζόμενων και των άνεργων αλλά για στην οικονομία των τραπεζών, των πολυεθνικών και του χρήματος γενικότερα.
Ας μην κάνουμε, όμως αρνητικές σκέψεις μια κυβέρνηση συνεργασίας των δύο και λεγόμενων μεγάλων θα μπορούσε σε τόσα προβλήματα να δώσει λύσεις όπως :
1. Θα επικρατούσαν η σοβαρότητα, όλα θα γίνονταν συγκροτημένα και με σοβαρότητα, χωρίς μεγαλοστομίες, λαϊκισμούς, αδάπανες υποσχέσεις και παροχές.
2. Θα συνεχίζονταν οι προσπάθειές για τη βελτίωση της Οικονομίας. Έτσι, η ανεργία, το έλλειμμα, η ακρίβεια και όλα τα άλλα που κληρονόμησαν από τους ανίκανους που κυβερνούσαν τον τόπο χρόνια τώρα, θα αντιμετωπίζονταν με επιτυχία.
3. Θα επικρατούσε, επί τέλους η αξιοκρατία. Παντού. Έτσι, δεν θα υπερτερούν τα γαλάζια ή τα πράσινα παιδιά. Θα ανθίσουν τα γαλαζοπράσινα. Και θα γίνει πράξη το όραμα της ισότητας και των ίσων ευκαιριών… Ένα μικρό προβληματάκι με το ποιος ή ποιοι θα κάνουν τις προσλήψεις θα μπορούσε να γίνει μεγάλο πρόβλημα στην ενότητα του σχήματος αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
4. Θα χτυπηθεί η διαπλοκή.
5. Θα αναβαθμιστεί η Παιδεία. Θα πάρει το 5%. Και μη ρωτάτε πού θα βρεθούν τα λεφτά. “Τα λεφτά δεν είναι πρόβλημα”, όπως είπε παλαιότερα ο ένας εκ των αρχηγών του σχήματος.
6. Επιτέλους, θα αρχίζει η οικολογική επανάσταση. Τα θαυμάσια πρότυπα των μεγάλων πόλεων θα επεκταθούν σε όλη τη χώρα, όπως και το πρωτότυπο δείγμα διαχείρισης των υδάτων και του Πηνειού που θα δοθούν για υλοποίηση και στις υπόλοιπε περιοχές.
7. Θα βελτιωθεί η αστυνόμευση και θα εκδημοκρατιστεί η καταστολή. Η πρόσφατη εμπειρία των διαδηλώσεων, η επίσης θαυμάσια εμπειρία της “ζαρντινιέρας”, καθώς και το ξύλο στους συνταξιούχους επί Σημίτη, θα μελετηθούν σοβαρά. Κι έτσι, θα έχουμε θετικά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση των ταραξιών και των απείθαρχων, χωρίς να δίνουμε λαβή στους κακοπροαίρετους, όλου του πολιτικού φάσματος για κακεντρεχή σχόλια.
8. Η διαφθορά θα παταχθεί. Η ανταλλαγή εμπειριών και των δύο θα δώσει αποτέλεσμα. Και θα περιοριστεί, επίσης, δραστικά η γραφειοκρατία. Ειδικότης του νέου σχήματος και οι δυο τομείς.
Αν ακόμα δεν έχεις πειστεί για την πρόταση να πω κλείνοντας ότι είναι το σχήμα αυτό της συγκυβέρνησης, ο μόνος τρόπος για να φράξουν οι δρόμοι για τους νέους….που τελευταία πολύ τρέχουν σ’ αυτούς, αντί να παπαγαλίζουν….
