Σκάνδαλα ; Φταίνε οι πολιτικοί. Ανεργία; Φταίνε οι πολιτικοί. Ανέχεια, φτώχεια; Φταίνε οι πολιτικοί. Υποβαθμισμένη δημόσια παιδεία, υγεία ; Φταίνε οι πολιτικοί. Υποβάθμιση περιβάλλοντος ; Φταίνε οι πολιτικοί. Πρόβλημα, γενικώς και οτιδήποτε ; Φταίνε οι πολιτικοί. Και το λέμε όλοι, εμείς που τους ψηφίζουμε, εμείς που τους δίνουμε τη δυνατότητα να μας κυβερνάνε, να αποφασίζουν αυτοί για μας – χωρίς εμάς. Και πριν και μετά τις εκλογές για το «πρόβλημα» φταίνε οι πολιτικοί. Αυτή η εξέλιξη που οδηγεί σε αυτήν την απάντηση δεν είναι τίποτα άλλο από μια πολιτική συμπεριφορά και στάση της πλειοψηφίας των πολιτών που «έντεχνα» οδηγεί σε μια γενίκευση, άρα και μια ισοπέδωση της πολιτικής και των πολιτικών.
Η αλήθεια είναι πως δεν είναι όλοι το ίδιο. Δεν είναι τουλάχιστον ίδιοι αυτοί που κυβέρνησαν τον τόπο με αυτούς που δεν κυβέρνησαν για να κριθούν. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, πώς γίνεται και ενώ οι περισσότεροι στεκόμαστε αρνητικά απέναντι στους πολιτικούς, στις εκλογικές αναμετρήσεις τούς ψηφίζουμε; Πώς γίνεται να κατηγορούμε ή τουλάχιστον να σχολιάζουμε αρνητικά τις συμπεριφορές, ενέργειες ή παραλήψεις κυρίως των λεγόμενων κομμάτων εξουσίας και την ώρα της κάλπης αυτά τα κόμματα, να επιλέγει ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων ;
Αλήθεια τέτοια ερωτήματα απασχόλησαν και απασχολούν τον έλληνα πολίτη σε προεκλογικές περιόδους, όπως αυτή που σήμερα τελειώνει ; Και ειδικά τώρα που οι ευρωεκλογές δεν πρόκειται να αλλάζουν κυβέρνηση, αλλά μπορούν κάλλιστα ν’ ασκήσουν πίεση στην κυβέρνηση, σε υπεύθυνους για κουκούλωμα σκανδάλων, σε όσους ασκούν πολιτικές φτώχειας και ανεργίας, σε όσους ευθύνονται για περιορισμό δικαιωμάτων, για το μπάχαλο στην παιδεία, την υγεία, το περιβάλλον, τον πολιτισμό αλλά και τη δικαιοσύνη.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι είναι για όλους μας μια καλή ευκαιρία με αυτές τις ευρωπαϊκές εκλογές, μεθαύριο Κυριακή, να στείλουμε, όλοι οι πολίτες, ένα μήνυμα. Ιδιαίτερα δε, αυτοί που νιώθουν προδομένοι από εκείνους που επέλεξαν στις εκλογές τα δέκα τελευταία χρόνια …