Να ευχηθούμε και εμείς από δω, καλή συνέχεια στους επιτυχόντες Γοννιώτες μαθητές, καλό κουράγιο για τη συνέχεια στους ίδιους και στις οικογένειές τους και να τονίσουμε σε όλους – επιτυχόντες και μη – ότι η ζωή είναι μπροστά, τώρα αρχίζει, κάνοντας και μερικές διαπιστώσεις όπως :
Το σύστημα των εξετάσεων κατάντησε προβληματικό, άδικο και απαράδεκτο. Είναι ένα σύστημα βασανισμού των μαθητών του Λυκείου, που τροφοδοτεί την παραπαιδεία των φροντιστηρίων, εξοντώνει τον οικογενειακό προϋπολογισμό, θέτει εκτός δημόσιας Ανώτατης Εκπαίδευσης δεκάδες χιλιάδες παιδιά και στέλνει πελατεία στα ιδιωτικά κολλέγια και σε πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Στέλνει επίσης έναν πολύ μεγάλο αριθμό επιτυχόντων να σπουδάσουν σε σχολές παντελώς άσχετες με την κύρια προτίμηση και τα ενδιαφέροντά τους..
Το σύστημα πέτυχε και κάτι ακόμη πιο εκπληκτικό: Άφησε ακάλυπτες χιλιάδες θέσεις σε Ανώτατες και Ανώτερες Σχολές. Πήρε από τη δημόσια εκπαίδευση και έδωσε στα κολλέγια, οδηγώντας παράλληλα και πολλά ΤΕΙ σε κλείσιμο ή σε συγχώνευση, γιατί απλά, δεν θα έχουν σπουδαστές.
Ένα εκπαιδευτικό σύστημα με εξεταστική λογική: οι επιτυχόντες και οι αποτυχόντες, οι αγωνίες και οι προσδοκίες, το αβέβαιο μέλλον, τα πτυχία χωρίς αντίκρισμα, οι σχολές χωρίς φοιτητές, τα πανεπιστήμια υποβαθμισμένα και υποχρηματοδοτούμενα, όσοι αποτυγχάνουν να μπουν σ’ αυτά οδηγούνται στις αγκαλιές των εμπόρων της εκπαίδευσης. Η ανάγκη να αλλάξει ριζικά το σύστημα των εισαγωγικών εξετάσεων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση γίνεται πλέον επιτακτική. Η αλλαγή, όμως, πρέπει να αρχίσει από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, δηλαδή από το Γυμνάσιο και το Λύκειο, που είναι υποβαθμισμένα, με άμεση συνέπεια να στρέφονται οι μαθητές στα φροντιστήρια.
Λειτουργεί η δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ακόμη και στις καλύτερες περιπτώσεις, ως φροντιστήριο παπαγάλων. Δεν παρέχει παιδεία και δεν μορφώνει, ούτε και βοηθάει τους μαθητές στον επαγγελματικό τους προσανατολισμό. Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής τα βλέπουμε σήμερα. Και αν δεν μπει ένα φρένο στις επιδιώξεις της από την ίδια την κοινωνία, θα τα δούμε αύριο ακόμα πιο έντονα, ακόμα πιο δραματικά…
Το σύστημα έχει σαπίσει. Πάνω σε αυτό το θέμα, της κρίσης στην εκπαίδευση, συμφωνούν οι πάντες όσο κι αν διαφωνούν για τις ενδεχόμενες λύσεις. Και μόνον οι κυβερνήσεις, χρόνια τώρα, μένουν θανάσιμα αδρανείς.
Μήπως, όμως, τι κινείται; τι αλλάζει; για να κινηθεί κάτι και στην Παιδεία;
