Μουδιασμένος και άναυδος κόσμος, βυθισμένος σε μαύρες σκέψεις και καταθλιπτικές διαπιστώσεις.
Τους πυρωμένους δρόμους της διαμαρτυρίας και της διεκδίκησης τους αποφεύγει. Έτσι συνήθισε. Το συλλογικόν, λεηλατημένο από κομματικές σκοπιμότητες και συνδικαλιστικές νευρώσεις, τον απωθούσε. Και δεν έβλεπε ότι αυτός ο δρόμος -έστω με τις λακκούβες και τις λάσπες- ήταν το μοναδικό στήριγμα, η σωτήρια βακτηρία του… Όμως σε λίγο, όταν θα βρεθεί αντιμέτωπος με την πρέσα που απειλεί τα στοιχειώδη της ζωής του, αυτός ο φοβισμένος και μετριοπαθής κόσμος θα εκπλήξει τους πάντες. Τότε, οι σημερινές κινητοποιήσεις θα φαντάζουν ήπιες μορφές διεκδίκησης. Ακόμη και ο περυσινός Δεκέμβρης θα μοιάζει παιχνίδι παιδιών μπροστά σ’ αυτά που θα γίνουν με πρωταγωνιστές τους γονείς τους. Τους άμαθους, βολεμένους -το πάλαι- προβλέψιμους μικροαστούς που κάποτε συγκροτούσαν τη «σιωπηρή πλειοψηφία»… Ένα παράδειγμα, υποβολέα: Φαντάσου έναν πενηντάρη που συνειδητοποιεί ότι δεν έχασε απλώς δύο μισθούς -επομένως δεν μπορεί πια να βγαίνει ούτε μία φορά τον μήνα, να αγοράζει βιβλία, να κάνει διακοπές, να δίνει χαρτζιλίκι στα παιδιά του κ.τ.λ.- αλλά ένα ωραίο πρωί θα δει μπροστά του τον δικαστικό κλητήρα με την επαπειλούμενη κατάσχεση του σπιτιού ανά χείρας, επειδή με την περικοπή του επιδόματος δεν μπορεί να πληρώσει το στεγαστικό… Ποια νομίζεις ότι θα είναι η αντίδρασή του απέναντι στον κλητήρα, στην τράπεζα, στην κυβέρνηση και στον βωμό των θεών; Θα τα κάνει λίμπα, αγαπητέ μου. Γιατί δεν έχει άλλη επιλογή, ούτε καμία διέξοδο… Αυτή τη στιγμή ικανό μέρος της κοινωνίας που χειμάζεται (άνεργοι, κακοπληρωμένοι κ.ά.) εχθρεύεται -ή αδιαφορεί για- τις αντιδράσεις εκείνων που τουλάχιστον έχουν έναν μισθό της προκοπής… Αύριο, όμως, θα βρεθούν όλοι μαζί στον δρόμο. Κοινή γαρ η μοίρα. Και το μέλλον ζοφερό… (ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ)
/-/-/-/-/-/-/
«Όταν η αδικία γίνεται «νόμος και τάξη», τότε οι πολίτες πρέπει να αντιδράσουν με τη μέθοδο της πολιτικής ανυπακοής και την άμεση δράση». (Ζιν, πολιτικός στοχαστής, θεατρικός συγγραφέας «ο Μαρξ στο Σόχο»).
/-/-/-/-/-/
Επικυρώνοντας τα σκληρά οικονομικά μέτρα στο υπουργικό συμβούλιο, ο Γ. Παπανδρέου παραδέχτηκε πως οι επιλογές αυτές «είναι εκτός ιδεολογικών ορίων του ΠΑΣΟΚ, είναι όμως μέτρα έκτακτης ανάγκης».
Έχει δίκιο, τα συγκεκριμένα μέτρα είναι εκτός ιδεολογικών ορίων όχι ενός σοσιαλιστικού κόμματος, αλλά ακόμη και μιας συντηρητικής παράταξης, η οποία δεν διαπνέεται από άκρατο μονεταρισμό. Ο πρωθυπουργός εμφάνισε τις επιλογές ως αναγκαστικές. Εδώ δεν έχει καθόλου δίκιο. Είχε πολλές περισσότερες επιλογές πριν καταλήξει στο άγριο ψαλίδισμα κεκτημένων πολλών χρόνων, πριν οδηγήσει ολοένα και μεγαλύτερες κοινωνικές ομάδες στην ανέχεια. Ο κ. Παπανδρέου είχε τη δυνατότητα να φορολογήσει την εκκλησιαστική περιουσία, η οποία είναι αμύθητη και η οποία αποδίδει τεράστια ποσά στους ρασοφόρους. Δεν το έκανε. Είτε γιατί φοβήθηκε το κόστος από τα κηρύγματα των αρχιερέων που θ’ άκουγε κάθε Κυριακή, είτε γιατί δεν ήταν έτοιμος για κάτι τέτοιο. Ο κ. Παπανδρέου μπορούσε να επεξεργαστεί και ένα συγκροτημένο πρόγραμμα γενναίας περικοπής των εξοπλισμών, όπου δαπανώνται ιλιγγιώδη ποσά. Άλλωστε μόλις προχθές ο Τούρκος ομόλογός του αναφέρθηκε στην ανάγκη αμοιβαίων περιορισμών των εξοπλισμών. Δεν το έκανε, είτε γιατί δεν είχε προετοιμάσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, είτε γιατί δεν ήθελε να δυσαρεστήσει τους προμηθευτές μας (Γερμανούς, Γάλλους κ.ά.). Ο κ. Παπανδρέου είχε τον χρόνο και τη δυνατότητα να δημιουργήσει ένα επαρκή μηχανισμό, καταπολέμησης της μεγάλης κυρίως φοροδιαφυγής. Δεν το έκανε ούτε αυτό, προφανώς γιατί προτεραιότητά του ήταν να καταλάβει την εξουσία και όχι να είναι έτοιμος γι’ αυτήν. Συμπέρασμα, τα μέτρα που πήρε δεν αποτελούσαν μονόδρομο. Ας βρει ένα καλύτερο επιχείρημα για τα υποστηρίξει… (ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ)
/-/-/-/-/-/
Η κυβέρνηση αυτή δεν εξελέγη για να κλέψει τον μισθό από τους τίμιους εργαζόμενους, ούτε για να τους βάλει στον ίδιο παρονομαστή με τους κηφήνες (πολλοί απ’ τους οποίους άλλωστε είναι πελάτες της σμπίροι και τσιράκια). ,,,,,,,,,,, Όσο για τις αγορές, αφού απαίτησαν απ’ τους επαίτες τα μέτρα που εν τέλει ελήφθησαν, ανησυχούν τώρα (Financial Times) για ενδεχόμενη… ύφεση στην ελληνική οικονομία!! -ανησυχούν δηλαδή μήπως ο νεκρός σκέφτεται να πεθάνει τελείως. Δεν παίζονται οι αληταράδες του νεοφιλελευθερισμού, οι ολετήρες των λαών, οι βομβαρδιστές των εθνών, τα βαμπίρ των κοινωνιών.
Για να αναθαρρήσετε όμως, μετά τόσες μέρες διασυρμού και καταισχύνης επιτέλους πετύχαμε μια πρωτιά: έχουμε πλέον την πιο ακριβή βενζίνη στην Ένωση (μετά την Ολλανδία και τη Δανία), αλλά όταν επιβληθεί και ο νέος ΦΠΑ θα τις προσπεράσουμε μακράν. Νενικήκαμεν! (ΣΤΑΘΗΣ Σ. 5.ΙΙΙ.2010)
/-/-/-/-/
