Οι εξελίξεις
…….. «Αν ήμουν η Ελλάδα, θα ανησυχούσα πολύ απ’ όσα άκουσα σήμερα σ’ αυτή την αίθουσα». Η αντίδραση αυτή ανήκει σε επαγγελματικό στέλεχος του ΔΝΤ, στην οποία συμφώνησε και συνάδελφος του από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην Ουάσιγκτον και αμφότεροι παρίσταντο στη συνέντευξη Τύπου του υπουργού Οικονομικών, Γιώργου Παπακωνσταντίνου, στην έδρα του ΔΝΤ…….. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ απλή κηδεμονία, αλλά υποχρεωτική υποταγή σε προσταγές και υπαγορεύσεις για να ληφθούν και άλλα εξοντωτικά μέτρα από αυτά που προβλέπει η ολέθρια τεχνογνωσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Γι’ αυτό, άλλωστε, το ενέπλεξαν οι φιλόστοργοι εταίροι μας στην ευρωζώνη, αυτοί οι κήρυκες της κούφιας κοινοτικής αλληλεγγύης.»
Το Δ.Ν.Τ. με δύο λόγια :
«ΣΕ 21 χώρες που έχει δώσει δάνεια το ΔΝΤ οι θάνατοι από φυματίωση αυξήθηκαν κατά 16,6%, εξαιτίας των περικοπών στον τομέα της υγείας που επέβαλε το Ταμείο.
ΤΟ ΔΝΤ είχε υποχρεώσει την Ταϊλάνδη να μειώσει κατά 50% τις δαπάνες της για την αντιμετώπιση του AIDS την εποχή που ο πληθυσμός της μολυνόταν με γεωμετρική πρόοδο. Το ίδιο επέβαλε και στις 42 φτωχότερες χώρες της Αφρικής που έπεσαν στα νύχια του.
Η χώρα-μοντέλο του ΔΝΤ το 1991 ήταν… η Αργεντινή. Ιδιωτικοποιήθηκαν όλες οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, διαλύθηκαν όλες οι υποδομές σε υγεία, εκπαίδευση, ασφάλεια. Παρ’ όλα αυτά, το δημόσιο χρέος το 2001 είχε εκτοξευθεί στο 50% του ΑΕΠ, οι περισσότερες επιχειρήσεις πτώχευσαν με την υποτίμηση του πέσο (αφού είχαν δανειστεί σε δολάρια), οι πολυεθνικές έφυγαν απ’ τη χώρα, οι πλούσιοι έβγαλαν τα λεφτά τους έξω, η ανεργία ξεπέρασε το 20% και δύο πρόεδροι παραιτήθηκαν.
ΣΤΗΝ Ινδονησία το 1998 η συνταγή του ΔΝΤ είχε αποτέλεσμα τη μείωση του παγωμένου πλούτου κατά 45% και τη βίαιη κοινωνική εξέγερση με εκατοντάδες νεκρούς. Πολύ… τυχερή η Ρουμανία. Για 1,3 δισ. ευρώ δάνειο απέλυσε μόνο 137 χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους, ενώ το ΑΕΠ της μειώθηκε μόλις 9% σ’ έναν χρόνο… Αντιθέτως, άτυχη στάθηκε η Λετονία… Για 1,7 δισ. δάνειο, το ΑΕΠ της μειώθηκε 24% σε δύο χρόνια. Παρ’ όλο που περιέκοψε κατά 40% τους μισθούς των γιατρών και των εκπαιδευτικών… Πρόσφατο γκάλοπ δεν δίνει σε κανένα απ’ τα πολιτικά κόμματα που υπάρχουν στη Λετονία ποσοστό μεγαλύτερο του 10%…»
Συμπεράσματα :
«Πολυετής φτώχεια και μαρασμός. Δηλαδή, βίαιη ανατροπή των συνθηκών ζωής, είτε αυτές αφορούν στην επιδείνωση της καταστάσεως εκείνων που ήδη χειμάζονται είτε στο τέλος των ψευδαισθήσεων, και την απότομη υπαγωγή τους σε δυσμενέστερες συνθήκες διαβίωσης, εκείνων που συγκροτούν το μεσαίο στρώμα της κοινωνίας *** Κρίσιμο ερώτημα, με δύο σκέλη: οικονομικά, υπάρχει προοπτική για τη χώρα; Και, δεύτερον, το αναμενόμενο σοκ (αναμενόμενο, διότι τίποτε δεν είδαμε ακόμη) υπάρχει περίπτωση να έχει ευεργετικά αποτελέσματα στη νοοτροπία, τις συνήθειες και τη συμπεριφορά των Ελλήνων; Απάντηση στο πρώτο σκέλος δίνει ο Κώστας Βεργόπουλος, από το «Βήμα»: «Με τις περικοπές εισοδημάτων και συντάξεων, και την αύξηση της φορολογίας, διασφαλίζεται εξαθλίωση, δεν προωθείται η αποπληρωμή του χρέους, αλλά η τελική χρεοκοπία. Επιβάλλεται αναδιαπραγμάτευση του χρέους με περίοδο χάριτος, αλλαγή οικονομικής πολιτικής, με προτεραιότητα στην αύξηση του εισοδήματος. Χωρίς αύξηση εισοδήματος, το χρέος δεν θα αποπληρωθεί ποτέ»…
Τέλος, η διάχυτη οργή και ο συσσωρευμένος θυμός ενδέχεται να ορθώσουν ανάστημα στη διαφθορά (π.χ. έναντι κρατικών υπαλλήλων που ζητούν μίζες), να υποχρεώσουν τους κυβερνώντες στη λήψη δραστικών μέτρων για τους προύχοντες που φοροδιαφεύγουν και, βέβαια, να προκαλέσουν τεκτονικό σεισμό που θα γκρεμίσει το σαθρό οικοδόμημα που έχει στήσει στη χώρα ο δικομματισμός…» . («Ε»)
Και να κλείσω με το φίλο μου το ΣΤΑΘΗ :
«Η χώρα έχει μπει σε βαθιά δοκιμασία. Ούτε καν στην αιχμαλωσία φαίνεται να μπορούν να μας οδηγήσουν σωστά τα ανδρείκελα του «Μηχανισμού» -ο οποίος δεν είναι βέβαιον ότι εν τέλει θα λειτουργήσει. Αλλά κι αν λειτουργήσει, δεν είναι επίσης καθόλου βέβαιον ότι η χρεωκοπία αργότερα θα αποφευχθεί.
Η ανασυγκρότηση της χώρας δεν μπορεί να γίνει από και με τις ίδιες πολιτικές δυνάμεις, τα ίδια πολιτικά πρόσωπα που την αποδόμησαν. Αυτοί έγιναν ανδρείκελα κι εμάς αφού μας εξευτέλισαν πρώτα διεθνώς ως ανεπρόκοπους, τεμπέληδες και διεφθαρμένους, μας πέταξαν αλυσοδεμένους στο μπαλαούρο…
Έως τώρα ουδείς φοροφυγάς ή διαπλεκόμενος ή λαμόγιο έχει βλαφθεί. Αντιθέτως την έχουν πληρώσει χιλιάδες εργαζόμενοι κι έρχεται η σειρά και των υπόλοιπων.
Η ανυπακοή σε αυτήν τη βαρβαρότητα και τον αλήτικο τρόπο που την επιβάλλει, είναι υποχρέωση κάθε τίμιου πολίτη -εργάτη, επιχειρηματία, επιστήμονα, γεωργού, νέου, όλων. Όπως και ο αναστοχασμός όλων των Ελλήνων πάνω στα πεπραγμένα τους, τις ευθύνες μας, τι δέον γενέσθαι… «
Εμείς τι να πούμε ; Καλύτερα οργανωμένα να ξεσηκωθούμε …!
…….. «Αν ήμουν η Ελλάδα, θα ανησυχούσα πολύ απ’ όσα άκουσα σήμερα σ’ αυτή την αίθουσα». Η αντίδραση αυτή ανήκει σε επαγγελματικό στέλεχος του ΔΝΤ, στην οποία συμφώνησε και συνάδελφος του από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην Ουάσιγκτον και αμφότεροι παρίσταντο στη συνέντευξη Τύπου του υπουργού Οικονομικών, Γιώργου Παπακωνσταντίνου, στην έδρα του ΔΝΤ…….. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ απλή κηδεμονία, αλλά υποχρεωτική υποταγή σε προσταγές και υπαγορεύσεις για να ληφθούν και άλλα εξοντωτικά μέτρα από αυτά που προβλέπει η ολέθρια τεχνογνωσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Γι’ αυτό, άλλωστε, το ενέπλεξαν οι φιλόστοργοι εταίροι μας στην ευρωζώνη, αυτοί οι κήρυκες της κούφιας κοινοτικής αλληλεγγύης.»
Το Δ.Ν.Τ. με δύο λόγια :
«ΣΕ 21 χώρες που έχει δώσει δάνεια το ΔΝΤ οι θάνατοι από φυματίωση αυξήθηκαν κατά 16,6%, εξαιτίας των περικοπών στον τομέα της υγείας που επέβαλε το Ταμείο.
ΤΟ ΔΝΤ είχε υποχρεώσει την Ταϊλάνδη να μειώσει κατά 50% τις δαπάνες της για την αντιμετώπιση του AIDS την εποχή που ο πληθυσμός της μολυνόταν με γεωμετρική πρόοδο. Το ίδιο επέβαλε και στις 42 φτωχότερες χώρες της Αφρικής που έπεσαν στα νύχια του.
Η χώρα-μοντέλο του ΔΝΤ το 1991 ήταν… η Αργεντινή. Ιδιωτικοποιήθηκαν όλες οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, διαλύθηκαν όλες οι υποδομές σε υγεία, εκπαίδευση, ασφάλεια. Παρ’ όλα αυτά, το δημόσιο χρέος το 2001 είχε εκτοξευθεί στο 50% του ΑΕΠ, οι περισσότερες επιχειρήσεις πτώχευσαν με την υποτίμηση του πέσο (αφού είχαν δανειστεί σε δολάρια), οι πολυεθνικές έφυγαν απ’ τη χώρα, οι πλούσιοι έβγαλαν τα λεφτά τους έξω, η ανεργία ξεπέρασε το 20% και δύο πρόεδροι παραιτήθηκαν.
ΣΤΗΝ Ινδονησία το 1998 η συνταγή του ΔΝΤ είχε αποτέλεσμα τη μείωση του παγωμένου πλούτου κατά 45% και τη βίαιη κοινωνική εξέγερση με εκατοντάδες νεκρούς. Πολύ… τυχερή η Ρουμανία. Για 1,3 δισ. ευρώ δάνειο απέλυσε μόνο 137 χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους, ενώ το ΑΕΠ της μειώθηκε μόλις 9% σ’ έναν χρόνο… Αντιθέτως, άτυχη στάθηκε η Λετονία… Για 1,7 δισ. δάνειο, το ΑΕΠ της μειώθηκε 24% σε δύο χρόνια. Παρ’ όλο που περιέκοψε κατά 40% τους μισθούς των γιατρών και των εκπαιδευτικών… Πρόσφατο γκάλοπ δεν δίνει σε κανένα απ’ τα πολιτικά κόμματα που υπάρχουν στη Λετονία ποσοστό μεγαλύτερο του 10%…»
Συμπεράσματα :«Πολυετής φτώχεια και μαρασμός. Δηλαδή, βίαιη ανατροπή των συνθηκών ζωής, είτε αυτές αφορούν στην επιδείνωση της καταστάσεως εκείνων που ήδη χειμάζονται είτε στο τέλος των ψευδαισθήσεων, και την απότομη υπαγωγή τους σε δυσμενέστερες συνθήκες διαβίωσης, εκείνων που συγκροτούν το μεσαίο στρώμα της κοινωνίας *** Κρίσιμο ερώτημα, με δύο σκέλη: οικονομικά, υπάρχει προοπτική για τη χώρα; Και, δεύτερον, το αναμενόμενο σοκ (αναμενόμενο, διότι τίποτε δεν είδαμε ακόμη) υπάρχει περίπτωση να έχει ευεργετικά αποτελέσματα στη νοοτροπία, τις συνήθειες και τη συμπεριφορά των Ελλήνων; Απάντηση στο πρώτο σκέλος δίνει ο Κώστας Βεργόπουλος, από το «Βήμα»: «Με τις περικοπές εισοδημάτων και συντάξεων, και την αύξηση της φορολογίας, διασφαλίζεται εξαθλίωση, δεν προωθείται η αποπληρωμή του χρέους, αλλά η τελική χρεοκοπία. Επιβάλλεται αναδιαπραγμάτευση του χρέους με περίοδο χάριτος, αλλαγή οικονομικής πολιτικής, με προτεραιότητα στην αύξηση του εισοδήματος. Χωρίς αύξηση εισοδήματος, το χρέος δεν θα αποπληρωθεί ποτέ»…
Τέλος, η διάχυτη οργή και ο συσσωρευμένος θυμός ενδέχεται να ορθώσουν ανάστημα στη διαφθορά (π.χ. έναντι κρατικών υπαλλήλων που ζητούν μίζες), να υποχρεώσουν τους κυβερνώντες στη λήψη δραστικών μέτρων για τους προύχοντες που φοροδιαφεύγουν και, βέβαια, να προκαλέσουν τεκτονικό σεισμό που θα γκρεμίσει το σαθρό οικοδόμημα που έχει στήσει στη χώρα ο δικομματισμός…» . («Ε»)
Και να κλείσω με το φίλο μου το ΣΤΑΘΗ :
«Η χώρα έχει μπει σε βαθιά δοκιμασία. Ούτε καν στην αιχμαλωσία φαίνεται να μπορούν να μας οδηγήσουν σωστά τα ανδρείκελα του «Μηχανισμού» -ο οποίος δεν είναι βέβαιον ότι εν τέλει θα λειτουργήσει. Αλλά κι αν λειτουργήσει, δεν είναι επίσης καθόλου βέβαιον ότι η χρεωκοπία αργότερα θα αποφευχθεί.
Η ανασυγκρότηση της χώρας δεν μπορεί να γίνει από και με τις ίδιες πολιτικές δυνάμεις, τα ίδια πολιτικά πρόσωπα που την αποδόμησαν. Αυτοί έγιναν ανδρείκελα κι εμάς αφού μας εξευτέλισαν πρώτα διεθνώς ως ανεπρόκοπους, τεμπέληδες και διεφθαρμένους, μας πέταξαν αλυσοδεμένους στο μπαλαούρο…
Έως τώρα ουδείς φοροφυγάς ή διαπλεκόμενος ή λαμόγιο έχει βλαφθεί. Αντιθέτως την έχουν πληρώσει χιλιάδες εργαζόμενοι κι έρχεται η σειρά και των υπόλοιπων.
Η ανυπακοή σε αυτήν τη βαρβαρότητα και τον αλήτικο τρόπο που την επιβάλλει, είναι υποχρέωση κάθε τίμιου πολίτη -εργάτη, επιχειρηματία, επιστήμονα, γεωργού, νέου, όλων. Όπως και ο αναστοχασμός όλων των Ελλήνων πάνω στα πεπραγμένα τους, τις ευθύνες μας, τι δέον γενέσθαι… «
Εμείς τι να πούμε ; Καλύτερα οργανωμένα να ξεσηκωθούμε …!