Και ενώ μπήκαμε για τα καλά στην προεκλογική περίοδο οι δημοσκοπήσεις συνεχίζουν να δίνουν αυτή την ώρα στην αποχή από τις αυτοδιοικητικές εκλογές ποσοστά 35-40%. Οι ερμηνείες πολλές, αλλά το βασικό ερώτημα είναι αν με την αποχή θα εκφραστεί η συνολική απαξίωση προς το πολιτικό σύστημα και αυτούς που το εκφράζουν ή αν θα πρόκειται για έκφραση διαμαρτυρίας κατά του μνημονίου. Με ένα τέτοιο ποσοστό αποχής βέβαια, αν επαληθευτεί το ποσοστό αυτό, κανείς δεν θα μπορεί να πει την πρόταση «νίκησε η τοπική αυτοδιοίκηση».
Βέβαια, το λογικό δικαίωμα – απαίτηση του μέσου πολίτη στην αυθόρμητη κατάρτιση πραγματικά ανεξάρτητων συνδυασμών, ξένων προς τα συμφέροντα και τις πρακτικές που ευθύνονται για το άγριο ξήλωμα του κοινωνικού ιστού, όχι μόνο δεν έγινε πράξη, το αντίθετο μάλιστα, εκείνο που προέκυψε εντέλει είναι μια εντύπωση τετριμμένων διεργασιών των κομμάτων με ανομολόγητες επιλογές και με προσωπείο δήθεν «υπερκομματικής» έμπνευσης. Η δε έννοια του «υπερκομματικού» χαρακτήρα έχει διαστρεβλωθεί όσο και η περίφημη «διαφάνεια», η «διαβούλευση» και τα σχετικά. Αν κάποτε αναφερόμασταν στο προφίλ ενός δημόσιου προσώπου που θα μπορούσε να στηριχτεί κατευθείαν από την ανόθευτη βούληση του εκλογικού σώματος και των τοπικών κοινωνιών, ερήμην των κομματικών σχηματισμών, τώρα κατέληξε να σημαίνει, στις περισσότερες τουλάχιστον περιπτώσεις, ένα πρόσωπο που επιλέχθηκε ως τέτοιο, δηλαδή «ανεξάρτητο» ή «κοινής αποδοχής», από τα κόμματα! Σε μια λιγότερο ασυνάρτητη και μοιρολατρική εποχή, η υποχρέωση να λάβει κανείς τη συγκατάθεση των κομματικών επιτελείων, ώστε αμέσως μετά να εμφανιστεί σαν «υπεράνω» αυτών ακριβώς των επιτελείων, μόνο πικρά χαμόγελα θα προκαλούσε. Και στο κάτω-κάτω ας επέλεγαν τα κόμματα υποψηφίους με κριτήριο τις ικανότητές τους να διοικήσουν ένα δήμο ή μια περιφέρεια και όχι με αυστηρά κομματικά κριτήρια, όπως έκαναν.
όλα δείχνουν πως οι εκλογές του Νοεμβρίου θα έχουν κεντρικό περιεχόμενο το Μνημόνιο. Αυτό τουλάχιστον επιδιώκουν όλα σχεδόν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ενώ το κυβερνητικό κόμμα, δεν έχει καμιά διάθεση να βρεθεί απέναντι σχεδόν στο σύνολο της αντιπολίτευσης και οι φόβοι του, ότι οι εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση θα πάρουν χαρακτήρα συνολικής και σωρευμένης κοινωνικής διαμαρτυρίας για τη βαθιά ύφεση που περνάει η χώρα, γίνεται προσπάθεια των κυβερνητικών στελεχών να αναδειχθούν για ακόμη μία φορά οι υπεύθυνοι της πολιτικής που μας οδήγησε στην αγκαλιά της τρόικας και την επιβολή του Μνημονίου. Είναι παρεπόμενο λοιπόν το περίφημο Μνημόνιο να κυριαρχήσει στην προεκλογική περίοδο, όχι απαραίτητα με τη θέληση των υποψηφίων. Η αντιπολίτευση, σχεδόν στο σύνολό της, θα επιδιώξει να ταυτίσει κυβερνητικούς υποψηφίους με υποστηρικτές του Μνημονίου. Και η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να αποσυνδέσει τις εκλογές από το Μνημόνιο, κάτι σχεδόν ακατόρθωτο, γιατί το Μνημόνιο επηρεάζει αρνητικά και σε καταλυτικό βαθμό την καθημερινότητα των πολιτών. Αυτή φαίνεται να είναι η επιδίωξη της κυβέρνησης, αλλά καθόλου σίγουρο δεν είναι πως θα έχει αίσιο -γι’ αυτήν-τέλος. Συμπέρασμα: οι υποστηριζόμενοι από το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να βρουν πειστικές απαντήσεις για τη συμφωνία τους ή όχι με το Μνημόνιο, γιατί θα δεχτούν άπειρες σχετικές ερωτήσεις μέχρι τον Νοέμβριο…
Θα ήταν διασκεδαστικό, αν δεν ήταν γελοίο και υποκριτικό το θέαμα με τις… αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου. Και αυτό δεν αφορά μονάχα τις ιλαρότητες του ΠΑΣΟΚ, αλλά τις ελαφρότητες και την υποκρισία ολόκληρου του πολιτικού φάσματος, με εξαίρεση το ΚΚΕ. Εκεί, τα πράγματα ξεκαθάρισαν νωρίς, ο στόχος είναι σαφής – και τα υπόλοιπα περισσεύουν… Ούτε δήθεν έγνοια για την Αυτοδιοίκηση, ούτε ευρηματικές υποψηφιότητες με ουρά την πολιτική επιβίωση ή τον μετριασμό των αρνητικών εντυπώσεων από ενδεχόμενη ήττα …. Το δράμα, βέβαια, μια ιλαροτραγωδία καλύτερα, εντοπίζεται στον χώρο της υπόλοιπης Αριστεράς οι άνθρωποι της οποίας φαίνεται και να τα θέλουν όλα και να κάνουν τα πάντα για το τίποτα : και πολιτική στόχευση ενάντια στο Μνημόνιο και αυτοδιοικητικές ευαισθησίες και εμβληματικά πρόσωπα για σύμπηξη συμμαχιών και διερεύνηση λαμπερών υποψηφιοτήτων για τις εντυπώσεις. Και έγνοια για ευρύτερη αριστερή συμμαχία και εμφύλιος σπαραγμός με ιλαρές διαστάσεις και προβλεπτές συνέπειες… Σ’ ό,τι αφορά την Αριστερά, αυτή καθ’ εαυτή και στο σύνολό της – γιατί έτσι θέλω να τη βλέπω εγώ – θέλω να της πω ότι στις εκλογές του Νοέμβρη ούτε το Μνημόνιο θα κριθεί ούτε η πολιτική της κυβέρνησης. Θα κριθεί πολύ περισσότερο η δυνατότητά των διάσπαρτων ηγεσιών της να προσελκύσει τον κόσμο στις κάλπες. Να κάνει την πολιτική ελκυστική. Γιατί είναι ο μόνος τρόπος να πετύχει τους στόχους της. Χωρίς ψηφοφόρους, οι εκλογές θα είναι η μεγαλύτερη επιτυχία για τα κόμματα εξουσίας και γιατί όπως είπε και ο Διονύσης Τσακνής «Η αριστερά μπορεί όχι απλώς να κάνει μια δημιουργική αντιπολίτευση, αλλά να προτείνει έναν άλλον τρόπο διακυβέρνησης των δήμων, έναν άλλον τρόπο λειτουργίας και συμπεριφοράς των δημοτικών αρχόντων με έμφαση στη συμμετοχή του πολίτη». Υπάρχει βέβαια και μια άλλη άποψη που λέει ότι η αριστερά υπερεκτιμά συνήθως τη σημασία των εκλογών, και αυτό είτε δηλώνοντας πλαγίως τον θεσμολάγνο χαρακτήρα της είτε συγκαλύπτοντας τον κοινοβουλευτικό ρεφορμισμό της με μια ριζοσπαστική ρητορική, με συνέπεια στην κάθε περίπτωση η ενασχόληση όλων με τις εκλογές, να γίνεται τροχοπέδη απέναντι στην ανάπτυξη ενός ενωμένου λαϊκού αντικαπιταλιστικού κινήματος.
Κλείνοντας το κεφάλαιο αριστερά διαπιστώνουμε δυστυχώς ότι και αυτές οι εκλογές, αντί να συμβάλουν στην κοινή δράση και το διάλογο των δυνάμεων της αριστεράς, κατάντησαν να γίνουν ακόμη μια αφορμή για να κατασπαραχτεί ο ένας από τον άλλον και η μια συνιστώσα της να καταγγέλλει την άλλη, αντί όλες και όλοι μαζί να καταγγέλλουν και να πολεμούν το σύστημα που μας δυναστεύει, και έτσι τελικά μάλλον το εξυπηρετούν παρά το φθείρουν. Κι εδώ να βάλουμε έναν ακόμη προβληματισμό, αυτοί που δίνουν αμιγώς «αντιμνημονιακό» χαρακτήρα στις επικείμενες εκλογές πώς θα εξηγήσουν το ενδεχόμενο το κυβερνών κόμμα να εκλέξει π.χ. το 40% των δημάρχων κ.λπ.; Αυτό θα σήμαινε ότι το 40% του ελληνικού λαού είναι υπέρ της τρόικας; Προσοχή φίλοι μου. Νάρκη.
Τέλος πάντων, πέρα από τη συμπεριφορά των κομμάτων στην τοπική αυτοδιοίκηση, το θέμα βρίσκεται – ως συνήθως – αλλού : Ο «Καλλικράτης» είναι ένα άδειο οικοδόμημα, που δεν έχει ούτε τα στοιχειώδη. Προπάντων πόρους… Σιγά το θέμα, θα μου πείτε… αλλά το επόμενο αστείο που από τις αρχές του 2011 θα αποσυντονίσει τη χώρα θα είναι ο πάσχων «Καλλικράτης»! Χωρίς πόρους, υποδομές και σχεδιασμό. Προβλέπονται ιλαρές στιγμές σε τραγικό φόντο…
Όλοι τους σ’ αυτές τις εκλογές και ιδιαίτερα η κυβέρνηση δοκιμάζουν τις αντοχές και τα όριά μας. Και θα σταματήσουν να τα δοκιμάζουν μόνο όταν καταλάβουν πως είμαστε εντελώς αποφασισμένοι να τα γυρίσουμε όλα ανάποδα. Μπορεί, λοιπόν, τα επιτελεία των κομμάτων να σχεδιάζουν πως θα δρέψουν κομματικές δάφνες , αλλά στα χωριά και τις γειτονιές πολίτες όλων των στρωμάτων, ζαλισμένοι ακόμη από το σοκ των μέτρων, ασχολούνται με το πώς θα γίνουν και πάλι «κάτι». Να ισοφαρίσουν κατ’ αρχήν τις απώλειες από τις περικοπές στα εισοδήματά τους, να καλύψουν τα διαφυγόντα όνειρα για το μέλλον τόσο το δικό τους, όσο και πολύ περισσότερο των παιδιών τους και φυσικά να βγάλουν το δύσκολο χειμώνα που έρχεται προβληματιζόμενοι για το τι θα συμβεί πρώτο, θα πεινάσουν ή θα ξεπαγιάσουν … Στην πραγματικότητα μόνο οι ίδιοι οι εμπλεκόμενοι, οι στενοί συνεργάτες και οι συγγενείς τους αγωνιούν. Ο πολύς ο κόσμος αγωνιά μόνο για το πώς θα τα φέρει βόλτα, πώς θα μπορέσει να πληρώσει τα φροντιστήρια, τα καύσιμα, τα φάρμακα, κ.λ.π. Όλοι έχουν πλέον πάρει χαμπάρι ότι τα οικονομικά προβλήματα οφείλονται αποκλειστικά στα λάθη της πολιτικής, στην άτυπη εταιρεία που συνήψαν οι πολιτικοί με τους επιχειρηματίες και τους διαχειριστές των κοινοτικών κονδυλίων, τη λεόντειο συμμαχία με τους ψηφοφόρους οι οποίοι παραμυθιασμένοι, αναζητούσαν διέξοδο στην απασχόληση και ευκαιρίες στην επιχειρηματικότητα. Τώρα πλέον δεν επιθυμούν ανανέωση αυτής της σύμβασης με το πολιτικό σύστημα. Φοβούνται ότι το κόλπο θα επαναληφθεί και κατά συνέπεια, δεν συγκινούνται από τις επερχόμενες εκλογές.
Στις εκλογές αυτές είναι ευκαιρία να κριθεί η αξιοπιστία όλου του πολιτικού κόσμου, χωρίς καμία εξαίρεση, που έχει πέσει, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, σε δραματικά χαμηλό, έως και επικίνδυνο, επίπεδο. Θα κριθεί, όμως, και ο ψηφοφόρος, που είναι συνένοχος για την πολιτική και κοινωνική κρίση. Δικές του ήταν οι επιλογές στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Συνένοχος σε μεγάλο ποσοστό και για τη διαφθορά, που διέβρωσε ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό και κλόνισε ανεπανόρθωτα τους θεσμούς. Συνένοχος για την καταναλωτική σπατάλη και την αδιαφορία για την παραγωγή. Ένοχος και συνένοχος για τη φοροδιαφυγή, τη φοροκλοπή και τη φοροαποφυγή, όπως και για την εισφοροδιαφυγή. Για να μην ξεχνιόμαστε, όμως, την κύρια ευθύνη την έχει ο πολιτικός κόσμος και κυρίως αυτός που κυβέρνησε μετά τη δικτατορία τον τόπο μας.
Όσο κι αν στο παρελθόν αρνητικά αποτελέσματα σε δημοτικές εκλογές αντιστράφηκαν πλήρως στις βουλευτικές που ακολούθησαν, η σημερινή συγκυρία είναι διαφορετική. Το αποτέλεσμα του Νοέμβρη θα επιδράσει καταλυτικά. Αυτός είναι και ο λόγος που η κυβέρνηση αλλού ποντάρει, δηλαδή στο σκορποχώρι της αντιπολίτευσης που έχει μία γραμμή, «αντιμνημονιακή», αλλά στη μεν δεξιά αμφισβητείται από πολλούς, στη δε αριστερά έχει κατά τόπους και περιφέρειες από δύο μέχρι πέντε υποψηφίους – εκφραστές. Έτσι, ειδικά στις σημερινές συγκυρίες, υπάρχει όντως ένα μπέρδεμα στον απλό και κατά τι αδιάφορο πολίτη. Πως θα αποφασίσει τελικά ποιος εκφράζει καλύτερα την αντίσταση κατά του Μνημονίου, αν τελικά αποφασίσει έτσι να ρίξει την ψήφο του;
Θα μου πείτε και η Τοπική Αυτοδιοίκηση πού χωράει μέσα σε όλα αυτά; Ο θεσμός έχει τα χάλια του. Οι περισσότεροι δήμοι είναι καταχρεωμένοι, η διαφθορά είναι εκτεταμένη και είναι πολύ πιθανό να αντιμετωπίσουν τα επόμενα χρόνια συνθήκες Μνημονίου, όπως και το κεντρικό κράτος. Το εγχείρημα του Καλλικράτη αρχίζει να κινδυνεύει πριν καλά-καλά εφαρμοστεί και χρειάζονται να γίνουν τώρα καίριες παρεμβάσεις. Οι νέοι άρχοντες εκ των πραγμάτων θα επωμιστούν βαρύτερο από κάθε άλλη φορά φορτίο. Γι’ αυτό και οι επιλογές των ψηφοφόρων στην κάλπη έχουν μεγαλύτερη σημασία από κάθε άλλη φορά. Τελικά αυτές οι αυτοδιοικητικές εκλογές θα είναι οι πιο περίεργες της Μεταπολίτευσης.
Και να κλείσουμε το σημείωμα αυτό με τα του νέου μας δήμου, του δήμου Τεμπών, ξεκινώντας με μια ιστορική αναδρομή των υποψηφιοτήτων και των χρισμάτων.
Με διαφορά πρώτο στην ανακήρυξη της υποψηφιότητα του νέου δημάρχου Τεμπών ξεκίνησε το ΚΚΕ. Έτσι στις 28 Ιούνη 2010 ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του 48χρονου δάσκαλου και μέλους της Ν.Ε. του ΚΚΕ Λάρισας, κ. Χρήστου Μπήκα. Προβληματισμό βέβαια προκάλεσε το γεγονός ότι δεν επιλέχτηκε υποψήφιος από την περιοχή του δήμου Γόννων, όπου και αξιόλογα στελέχη διαθέτει το ΚΚΕ στην τοπική αυτοδιοίκηση αλλά και η δύναμη του κόμματος είναι σαφώς μεγαλύτερη (2006 : Γόννοι – Δημεράς 892 ψήφοι (28,00%) – Νέσσων – Μπήκας 411 ψήφοι (9,00%).
Αν και αρχικά προβάδισμα στις υποψηφιότητες, θεωρητικά τουλάχιστον, είχαν οι πρώην δήμαρχοι της περιοχής (Βαλσαμόπουλος, Γερογιάννης, Λιούπας και Τόλιος) τελικά μόνον ο Τάσος Τόλιος ευτύχησε να πάρει το χρίσμα από τη Ν.Δ. και μάλιστα καθυστερημένα, αφού ο ίδιος ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του, (συμπτωματικά;) την ημέρα που ο αρχηγός της Ν.Δ. επισκέπτονταν τα Αμπελάκια (4/9/2010). Το πανηγύρι όμως είχε αρχίσει πολύ πριν…
Από το ΠΑΣΟΚ χρίσμα ανέμεναν οι Χρήστος Κουμπούρας, Κώστας Σαμαρίνας, Νίκος Πουτσιάκας και Αστ. Γερογιάννης, ενώ τελικά αυτό δόθηκε – χωρίς να το ζητήσει, αλλά το αποδέχτηκε – στον επιχειρηματία και πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου Κ. Ολύμπου, Κώστα Κολλάτο από τον Πυργετό. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε αντιδράσεις από τους ζητήσαντες χρίσμα από το ΠΑΣΟΚ με εξαίρεση κάποιες αντιδράσεις του κ. Γερογιάννη, φαίνεται όμως ότι αυτή η επιλογή δυσαρέστησε τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ στο Συκούριο. Δεν έλειψαν, βέβαια και τα τραγελαφικά δημοσιεύματα-σχόλια για τις υποψηφιότητες του ΠΑΣΟΚ στο δήμο Τεμπών, όλο αυτό το διάστημα.
Στην Ν.Δ. τώρα οι υποψηφιότητες άρχισαν με τον κ. Γιώργο Σεληγκούνα από το Μακρυχώρι, με την υποστήριξη μάλιστα του νυν δημάρχου Μακρυχωρίου, Ζήση Λιούπα, αλλά τελικά την υποστήριξη της Ν.Δ. κέρδισε ο νυν δήμαρχος Γόννων, Τάσος Τόλιος. Άγνωστες προς το παρόν είναι οι προθέσεις του κ. Σεληγκούνα, αν και ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες των τελευταίων ημερών λένε ότι ένας αριθμός από τους νυν συμβούλους του κ. Τόλιου μαζί με τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου Γόννων, έχει συνταχθεί στο πλευρό του κ. Σεληγκούνα.
Υπάρχει βέβαια και η ανεξάρτητη υποψηφιότητα του κ. Ιωάννη Λιώτα για τον οποίο το blog, δεν γνωρίζει τίποτα και μετά τη δημοσίευση της υποψηφιότητάς του δεν είχαμε κανένα νέο του.
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι οι συνδυασμοί των νυν υποψήφιων στις προηγούμενες εκλογές του 2006, φυσικά ο καθένας στο δήμου του, πήραν στον πρώτο γύρω ο Τάσος Τόλιος 1.410 ψήφους (44,30%), ο Κώστας Κολλάτος 2.275 ψήφους (54,10%) και ο Χρήστος Μπήκας 411 ψήφους (9,00%).
Ήδη από το καλοκαίρι άρχισαν οι διερευνητικές επισκέψεις αλλά και οι παρεμβάσεις των υποψηφίων δημάρχων στην περιοχή με πρώτες αυτές του υποψηφίου της «Λαϊκής Συσπείρωσης» κ. Μπήκα για τα αιολικά πάρκα στον Κίσσαβο και τη λειτουργία των αγροτικών ιατρείων στα παράλια του νέου δήμου και το Συκούριο.
Χθες έκανε την επίσημη εμφάνισή του στους Γόννους ο υποψήφιος του συνδυασμού «Συνεργασία για πορεία ανάπτυξης» κ. Κολλάτος. Τον υποψήφιο δήμαρχο παρουσίασε στην κεντρική πλατεία των Γόννων ο νυν δημοτικός σύμβουλος Γόννων κ. Χρ. Καραναστάσης, ενώ ο ίδιος στην σύντομη ομιλία του χαρακτήρισε την επίσκεψή του ως μια πρώτη παρουσία γνωριμίας και ανταλλαγής απόψεων για την ανάπτυξη της περιοχής και την δομή και λειτουργία του νέου δήμου με τον «Καλλικράτη». Μίλησε για τη δημιουργία ενός συγχρόνου, αυτάρκη και αναπτυγμένου δήμου, χωρίς αποκλεισμούς, μικροπολιτικές σκοπιμότητες και εξαιρέσεις, χωρίς αγκυλώσεις, ζητώντας την καλύτερη δυνατή συνεργασία δήμου και δημοτών για το καλό του τόπου.
Να σημειώσω στο σημείο αυτό ότι το «Blog-Δ.Ζ.Γουγουλιάς» θα προσπαθήσει να καλύψει την προεκλογική δράση των υποψηφίων στους Γόννους και αν υπάρχει δυνατότητα και στα άλλα χωριά της περιοχής, με την προϋπόθεση να έχει από πριν ενημερωθεί από τους υπευθύνους των συνδυασμών. Το blog είναι ανοιχτό στην αναδημοσίευση υλικών των υποψηφίων μετά από έλεγχο και επεξεργασία. Να πω επίσης ότι εξακολουθεί να ισχύει η πρότασή μου για ανοιχτό ντιμπέϊτ των τριών ή τεσσάρων υποψηφίων του νέου μας δήμου στην κεντρική πλατεία των Γόννων.
Όσο για τα προγράμματα των υποψηφίων … να τα δούμε πρώτα και μετά τα σχολιάζουμε – κριτικάρουμε …
Και μέσα σε όλα αυτά, φίλες και φίλοι, σκέφτεται φωναχτά ο απλός δημότης, «Αν δεν έχει χρήμα και μίζα από τα δημοτικά έργα γιατί να κατέβει ο άλλος για δήμαρχος και πολύ περισσότερο για δημοτικός σύμβουλος, για να παίρνει κάτι ψωροχιλιάρικα και να τον βρίζουν όλοι, για το δρόμο που δεν έφτιαξε και τα σκουπίδια που δεν μάζεψε; Μόνο κανένας πλούσιος και κανένας αριστερός ιδεολόγος θα μπορούσαν να είναι υπεράνω υποψίας, όλοι οι άλλοι θα αντιμετωπιστούν με την πρέπουσα καχυποψία των ημερών». «Μα δεν τους βλέπεις» λέει ο άλλος ίδιοι άνθρωποι, που πριν από λίγο καιρό στις εθνικές εκλογές, «διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους» υπερασπιζόμενοι θέσεις και προτάσεις του κόμματός τους σήμερα «αποτάσσοντας τον Σατανά-κόμμα» ξαναθυμήθηκαν τον Θεό-δημότη. Θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι νοιάζονται για την περιφέρεια, το μέλλον της και σέβονται πάνω απ’ όλα τη θέληση των πολιτών της περιφέρειας ή του δήμου τους».
«Δυστυχώς όμως», συμπληρώνει ένας τρίτος, «για άλλη μια φορά δεν βλέπουμε πρόσωπα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, που να μπορούν να πείσουν για τα αυτοδιοικητικά τους προσόντα, τα σχέδια για την περιφέρεια και τον δήμο. Είναι νωρίς ακόμα, αλλά όπως φαίνεται το παιχνίδι κρίνεται και πάλι σε επικοινωνιακό επίπεδο και όχι με βάση την πραγματική πολιτική, τις ιδέες, τις προτάσεις για την περιφέρεια και το δήμο, τον σχεδιασμό και τη βούληση να γίνουν πραγματικότητα κάποια έστω βασικά πράγματα. Κι ας αναφέρονται όλοι στους πολίτες και στους δημότες».
«Μα κι αν εκλεγούν» συμπληρώνει ο τέταρτος της παρέας, «δεν θα ‘χουν δεκάρα τσακιστή τα ταμεία και την επόμενη τετραετία δεν θα κάνουν απολύτως τίποτα. Κανένα έργο. Αντιθέτως, θ’ αναγκαστούν να μεταθέτουν υπαλλήλους, να αυξάνουν τα δημοτικά τέλη, να απολύουν τους σκουπιδιαραίους και τους κηπουρούς… Ποιός τον σώζει μετά τον δήμαρχο… Εμείς οι ίδιοι θα τον λιντσάρουμε. Θα κρύβονται οι δήμαρχοι. Θα φοράνε περούκες. Απ’ τα στενά θα πηγαίνουν σπίτι τοίχο – τοίχο. Το ΔΝΤ, η τρόικα, οι δανειστές μας, οι αγορές είναι απόμακρα πρόσωπα και απρόσιτες καταστάσεις. Μπορεί να σιχτιρίζεις τον Παπανδρέου και να μπινελικώνεις τον Παπακωνσταντίνου αλλά μόνο μουτζώνοντας την τηλεόραση και εικονομαχώντας μαζί τους. Ενώ ο δήμαρχος κάποια στιγμή θα σκάσει μύτη στην πλατεία του χωριού κι εκεί θα ακούσει, δημόσια τα εξ αμάξης. Η οργή θα εκφραστεί πιο έντονα σε τοπικό επίπεδο. Εδώ δεν έχει: «με υποχρέωσε ο Παπακωνσταντίνου να βάλω νέους φόρους, να κάνω σε βάρος των δημορών τούτο ή το άλλο και εκείνου του το επέβαλε η τρόικα»… Δεν μασάει ο άλλος. Γιατί τους ξέρει όλους κι απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη και το δήμαρχο επίσης».
Έτσι ξαφνικά, θα βρεθούμε την 7η Νοέμβρη στις κάλπες, χωρίς να γνωρίζουμε πραγματικά ποιος προτείνει τι, με ποιον τρόπο θα επιδιώξει την ολοκλήρωση των στόχων του, σε ποιο χρονικό διάστημα, με ποια χρήματα και από ποιον κορβανά…
Συμπερασματικά και πέρα από τις προεκλογικές φιέστες και τα χάρτινα προγράμματα που αποδείχτηκε ότι καμία αξία δεν έχουν, εμείς οι δημότες, θα το πω και πάλι, χρειαζόμαστε μια Αυτοδιοίκηση που θα υπερβαίνει τη λογική της διαχείρισης και της λειτουργίας της ως διοικητικού μηχανισμού, που θα χαράσσει και θα υλοποιεί τις πολιτικές της μαζί με τον πολίτη, με τη συμμετοχή του, με τη δική του προσφορά, αλλά και την αποφασιστική του γνώμη. Προσωπικά θα ήθελα οι δημότες του νέου μας δήμου να προασπίζουν το χωριό τους, τη γειτονιά τους, το χώρο της καθημερινής τους ζωής συμμετέχοντας ενεργά.
Έτσι ενεργά θα συνεχίσουμε και από τις σελίδες του blog την ενημέρωσή σας για τα της τοπικής αυτοδιοίκησης και των εκλογών του Νοέμβρη.
«Καλή σας μέρα …για όσους ξυπνάτε» …!