Πρωί δευτέρας στο παντοπωλείο του χωριού. Μπαίνω για τα ψώνια και μπροστά στο ταμείο ο παντοπώλης κυρ-Παντελής κουβεντιάζει με δύο συγχωριανούς, έναν κύριο και μια κυρία …
– «Καλημέρα, καλή βδομάδα τι τα λέτε»; λέω μπαίνοντας.
– «Να συζητάμε για το γεγονός της χτεσινής μέρας», λέει ο κυρ-Παντελής
– «Τι έγινε χτες», ρωτάω απορριμμένος.
– «Μα που ζεις δεν έμαθες ότι ο Χ. αρραβώνιασε το γιό του το με ένα κορίτσι από το διπλανό χωριό και είχαν εκεί χτες βράδυ τους αρραβώνες»; Απαντάει ρωτώντας ο Νικόλας.
– «Από πού να το μάθω» λέω απορριμμένος, «εσείς πως το ξέρετε ήσασταν καλεσμένοι»; Ξαναρωτάω.
– «Ε», λέει ο κυρ-Παντελής «εσύ δεν βγαίνεις και στο καφενείο πώς να τα μάθεις τα νέα» και συμπληρώνει με νόημα, «άμα δεν είσαι κοινωνικός δεν παίρνεις χαμπάρι τίποτα» !
Οι δύο πελάτες χαμογελούν ειρωνικά επιβεβαιώνοντας την μη κοινωνικότητά μου κι εγώ πειραγμένος λίγο τους ρωτάω.
– «Με τα νιτρικά στο νερό τα μάθατε, είναι καλό τελικά το νερό που πίνουμε στο χωριό»;
– «Α, αυτά δεν τα ξέρει ο δήμαρχος εμείς θα τα ξέρουμε»; Λέει ο Νικόλας και επιβεβαιώνουν οι άλλοι κουνώντας καταφατικά το κεφάλι.
– «Και με το νέο νόμο, τον Καλλικράτη, για τους νέους δήμους ξέρετε τι επιπτώσεις θα έχει στην καθημερινή μας ζωή»; συνεχίζω να τους βομβαρδίζω εγώ …
– «Αυτά θα μας τα πει ο καινούργιος δήμαρχος που θα βγει», λέει ο κυρ-Παντελής και συνεχίζει, «εσύ τι λες Κατίνα»;
– «Τι να πω εγώ, εμείς οι γυναίκες δεν ξέρουμε απ’ αυτά».
– «Για τον αρραβώνα χτες όμως κάτι θα ξέρεις», την «κουρδίζω» εγώ.
– «Ναι, ναι λένε ότι ήταν πολύ ωραίος αρραβώνας και τα δώρα ακριβά και το γλέντι», πήρε φόρα η Κατίνα αλλά ο Νικόλας τη διέκοψε λέγοντας :
– «Εγώ πάντως αν ξαναβάλει υποψηφιότητα ο Τάδε» – αν και δεν τον είδα να κάνει τίποτα – «θα τον ξαναψηφίσω γιατί τον έχω μια υποχρέωση. Εσύ Κατίνα ποιόν θα ψηφήσεις για δήμαρχο φέτος» ;
– «Εμάς πάντα μας δίνει τα ψηφοδέλτια ο πεθερός μου σε όλη την οικογένεια», απαντάει με καμάρι η Κατίνα.
– «Θα τα πέρασε ο πεθερός σου τα ογδόντα Κατίνα», λέει ο κυρ-Παντελής.
– «Τώρα καλέ» απαντάει η Κατίνα με καμάρι, «αυτός ήδη πατάει τα ογδόντα πέντε» !
………
Έφυγα με τα ψώνια μου και με την απορία :
Ποιος είναι κοινωνικός τελικά σήμερα, αυτός που ξέρει για τους αρραβώνες τους γάμους και τις βαφτίσεις των άλλων ή αυτός που ξέρει για τον Καλλικράτη και τα νιτρικά στο νερό …
* Αυτή, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, είναι μια αληθινή ιστορία…