«Μια νέα δημοτική αρχή θα βρίσκεται από την 1η Ιανουαρίου στο τιμόνι και ένα νέο δημοτικό συμβούλιο θα αποφασίζει για τα πράγματα του διευρυμένου δήμου Λαρισαίων. Οι δημοτικές αρχές βεβαίως έρχονται και –δυστυχώς- παρέρχονται, προσπάθειες γίνονται, αλλά ορισμένα ερωτήματα παραμένουν διαχρονικά και –φυσικά- αναπάντητα. Τι είδους πόλη θέλουμε, ποια είναι η ταυτότητά της, ποια τα προβλήματα αλλά και τα αιτήματα «αιχμής», προς ποια κατεύθυνση πρέπει να δοθούν απαντήσεις και λύσεις»;
Ο πολύ καλός δημοσιογράφος και φίλος Δημήτρης Χατζηευθυμίου, στη σημερινή «Ελευθερία της Δευτέρας» (25/10/210) ζήτησε και κατέγραψε τη γνώμη Λαρισαίων πολιτών και εκπροσώπων φορέων, οι οποίοι ζουν καθημερινά τον παλμό της πόλης τους. Τους ρώτησε ποια – κατά τη γνώμη τους – είναι εκείνα τα θέματα που το νέο δημοτικό συμβούλιο και η επόμενη δημοτική αρχή, πρέπει να προκρίνει ως άμεσης προτεραιότητας; Προς τα πού πρέπει να κινηθεί, τι πρέπει να αντιμετωπίσει, να αλλάξει ή να δώσει έμφαση;
Εγώ εδώ στο μπλογκ επέλεξα για ανάρτηση τις απόψεις του φιλόλογου και συγγραφέα Θωμά Ψύρρα, πιστεύοντας ότι πολλές από αυτές τις απόψεις, όχι μόνο εκφράζουν πολύ κόσμο αλλά σχεδόν όλες τους, αφορούν και το νέο δήμο Τεμπών αλλά και τους περισσότερους δήμους της χώρας. Η επιλογή του σκίτσου δική μου …
Αξίζει η συνέχεια ….
Θωμάς Ψύρρας :
«Στο ερώτημα τι θα είχα να πω στον επόμενο δήμαρχο η απάντηση είναι απλή:
Δεν θα του έδινα καμία συμβουλή. Όχι γιατί δεν έχει ανάγκη συμβουλών αλλά γιατί δεν θα καταλάβαινε» …
Ο Θωμάς Ψύρρας, εξηγεί και εξηγείται:
«Δεν θα με καταλάβαινε όχι γιατί είναι μειωμένης αντιληπτικότητας, αλλά γιατί φοβάμαι πως αν προτείνω μια “καλή ιδέα” που λένε, είναι έτοιμος να την πάρει και να την λιώσει αμέσως. Είναι αυτό που λένε ”έχουμε διαφορετικές “πολιτικές” προτεραιότητες’. Για παράδειγμα: εγώ – που είδα τι σημαίνουν οι Ολυμπιακοί – τρέμω στην ιδέα των Μεσογειακών, ο αυριανός θα επιθυμεί διακαώς να κόψει την κορδέλα (κι ας βουλιάξουμε στο χρέος).
– Εγώ τρέμω στο περισσότερο μπετόν, εκείνος θα συναγελάζεται με γαλαντόμους εργολάβους. Εγώ σκέφτομαι όμορφες πλατείες, εκείνος θα καραδοκεί για περισσότερα τραπεζοκαθίσματα.
– Εγώ σκέφτομαι τους πολίτες, εκείνος θα σκέφτεται την ψήφο τους (και μόνο προεκλογικά).
– Εγώ νοιάζομαι για το καθ’ ημέραν, εκείνος θα “οραματίζεται” τα μεγάλα έργα αλλά με το αζημίωτο. Εγώ θέλω να ξέρω τι μπορούμε “Εμείς” να κάνουμε, εκείνος πάντα θα “περιμένει” την κεντρική κυβέρνηση να έρθει να μας σώσει, κι επειδή εκείνη δεν έρχεται (και δεν πρόκειται να ΄ρθει) βρίσκει ευκαιρία (ή θα βρει) να βάλει χέρι σε όλους τους διαθέσιμους πόρους.
– Εγώ ενοχλούμαι από το κυκλοφοριακό, το παρκάρισμα, τα πεζοδρόμια, το θόρυβο, τη βρωμιά, το κιτς, εκείνος πάντα θα παρουσιάζει μια εικόνα της πόλης μας αγγελικά πλασμένη.
– Εγώ θέλω ένα δήμαρχο να μπορεί να κινητοποιήσει την κοινότητα, να δημιουργεί αναγκαίους θεσμούς άμεσης δημοκρατίας, που θα ενεργοποιήσουν τους πολίτες, εκείνος όμως τέτοια πράματα τα θεωρεί εξ ορισμού άχρηστα γι’ αυτό θα προτιμά να σχεδιάζει ακριβά projects για την προβολή του.
– Θέλω ένα δήμαρχο που να σκέφτεται πως θα είναι η πόλη μετά πενήντα χρόνια και ο ορίζοντάς του να μην τελειώνει στην εξάντληση της τετραετίας , δηλαδή να νοιώθει βαθιά μέσα του ότι δεν είναι υπόλογος έναντι των ψηφοφόρων του αλλά έναντι των παιδιών που θα γεννηθούν και στα οποία θα πρέπει να αποδώσει μια βιώσιμη πόλη.
– Θέλω ένα δήμαρχο που να είναι Δήμαρχος κι όχι “στέλεχος” του κόμματός του. Να μπορεί να διοικήσει όχι σαν πολιτικάντης -μικροκέρδη και μικροζημίες συμψηφίζοντας- αλλά με διαφάνεια, μακριά από “διαπλοκές” και “συμφέροντα”.
– Θέλω στην τοπική αυτοδιοίκηση πρόσωπα που να έχουν την ευθιξία πριν αλλά και μετά τη θητεία τους να ζητήσουν να ελεγχθεί το «πόθεν έσχες» το δικό τους και των συνεργατών τους.
– Θέλω δήμαρχο και συνεργάτες, ανθρώπους που να συνεχίζουν να εργάζονται στην προηγούμενη δουλειά τους κι όχι αποστασιοποιημένους από την παραγωγή και την αγορά, γιάπηδες-ρετρό και (δήθεν) τεχνικούς της εξουσίας…
– Θέλω τοπική αυτοδιοίκηση που να μπορείς να χαίρεσαι το δημοτικό συμβούλιο και τις συζητήσεις του, αυτοδιοίκηση που δεν θα αγωνίζεται να αντιγράψει το νεοελληνικό κράτος και τις πρακτικές του αλλά να ανοίγει δρόμο καθημερινά με την πρακτική του και να δείχνει τι σημαίνει αυτο-διοίκηση…
…Κι επειδή ξέρω πως τίποτε δεν πρόκειται να γίνει από όλα αυτά, δεν έχει νόημα να δίνω συμβουλές που κανείς δήμαρχος δεν έχει την ανάγκη τους» …