Όλοι θυμόμαστε τα μπλόκα των αγροτών τον Μάρτη που μας πέρασε, τα προβλήματα που πήγαν να λύσουν και μένουν μέχρι σήμερα άλυτα καθώς και τα προβλήματα που είτε πραγματικά είτε έντεχνα δημιούργησαν στην κοινωνική ζωή των πολιτών ολόκληρης της χώρας κόβοντάς την στα δύο. Ονομάστηκαν από ορισμένους και ορισμένα Μ.Μ.Ε. “μπλόκα – δεσμά” της καθημερινής ζωής και των δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών. Ήταν όμως και “μπλόκα – αναχώματα” στην έκφραση κοινωνικής αλληλεγγύης.
Αλλά κύριοι υπεύθυνοι αυτού του τόπου όσες διαπιστώσεις – θετικές ή αρνητικές κι αν κάνουμε για εκείνες τις κινητοποιήσεις αλλά και για αυτές που σίγουρα θάρθουν, δεν πρέπει να φεύγει από το μυαλό κανενός και πολύ περισσότερο αυτών που διοικούν ή θέλουν να διοικήσουν αυτόν τον τόπο, το πυκνό δάσος των υπαρκτών. οξύτατων και σύνθετων προβλημάτων, τη χρόνια κρίση που αντιμετωπίζει η Ελληνική αγροτική οικονομία και την οποία βιώνει η συντριπτική πλειοψηφία των αγροτών. Φοβούμαστε ότι όσοι κάθονται στις παχιές καρέκλες του Αθηναϊκού κράτους δεν κατάλαβαν μέχρι σήμερα τι συμβαίνει με την αγροτιά. Και αυτό είναι, πράγματι επικίνδυνο.
· κάθε πολίτης γνωρίζει την ασύδοτη ληστεία των αγροτών από τα κερδοσκοπικά κυκλώματα των μεσαζόντων, που ελέω όλων των κυβερνήσεων ευημερούν στις παραμονές του 2000. Όλοι γνωρίζουν τη ραγδαία ανατίμηση όλων των αναγκαίων μέσων παραγωγής από τους σπόρους και τα καύσιμα, τα λιπάσματα και τα φάρμακα, μέχρι τα γεωργικά μηχανήματα – σε αντίθεση με την μικρή αύξηση, τη συγκράτηση ή ακόμα και τη μείωση των τιμών των αγροτικών προϊόντων (όπως το λάδι, το βαμβάκι, οι ελιές κλπ.) μετά την είσοδο της χώρας μας στην τότε Ε.Ο.Κ.
· Είναι πασίγνωστο, πλέον, ότι όλες οι κυβερνήσεις αδιαφόρησαν για τον έλληνα αγρότη. Αντί κυβερνήσεων είδαμε άβουλους “μεταφορείς” οδηγιών από τις Βρυξέλλες, αντί χάραξης πολιτικής ανάπτυξης, ασκήθηκε μία πρόχειρη-μυωπική τρέχουσα διαχείριση. Πολιτική αναδιαρθρώσεων δεν υπήρξε – υπήρξαν επιδοτήσεις που έγιναν ρουσφέτια, δηλαδή καπνός και σκάνδαλα (βαμβάκι, λάδι, καπνός).
Την άνοιξη γίναμε μάρτυρες της έκρηξης των αγροτών. Οι ίδιοι οι αγρότες ήταν και συνεχίζουν να είναι και σήμερα θύματα της έκρηξης των προβλημάτων. Αυτά και οι κυβερνήσεις που τα δημιούργησαν ήταν και θα είναι και αύριο οι υποκινητές των κινητοποιήσεων. Τα άλλα, κύριοι των Αθηνών, είναι “εκ του πονηρού”. Θα ήταν ευχής έργο να μπορούσατε να καταλάβετε επί τέλους ότι τα προβλήματα, ούτε καν απαλύνονται με “ασπιρίνες”, με φτηνότερα καύσιμα και με …..μητρώα. Δεν εξαφανίζονται ούτε κινδυνολογώντας, ούτε απειλώντας ότι οι Θεσσαλοί σήκωσαν “αντάρτικο”…
H κρίση της αγροτικής οικονομίας βάζει στο τραπέζι την άμεση ανάγκη να διαμορφωθεί συνολική εθνική πολιτική ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας και απαιτεί την δραστήρια και συντονισμένη εφαρμογή της. Τ ώ ρ α !!
Αλλά αν κρίνουμε από τις 3.500 δραχμές αύξηση που στις αρχές του Οκτώβρη πήραν οι απόμαχοι αγρότες μας και τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις στα συλλαλητήρια της άνοιξης μάλλον δεν έχετε καταλάβει τι συμβαίνει με τους αγρότες μας. Έτσι αύριο οι εκρήξεις θα εμφανισθούν ξανά, θα πολλαπλασιασθούν και το “Αθηναϊκό κράτος” χωρίς τη διορατικότητα που θα έπρεπε να έχει, χωρίς έμπνευση, χωρίς ιδέες και πρωτοβουλίες, χωρίς να σκέφτεται τον αγρότη και να δρα για το συμφέρον του, φυσικά δεν θα πείθει κανέναν !
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 6 του Οκτώβρη 1995 στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” της Λάρισας.
Από τότε μέχρι σήμερα πέρασαν δεκαέξι ολόκληρα χρόνια, μπήκαμε «πανηγυρικά» στην ΟΝΕ, απολαύσαμε ευρωπαϊκά κύπελλα και ολυμπιάδες παρά … κρίση να «απολαμβάναμε» και τους Μεσογειακούς αλλά για τους αγρότες σταθερά ένα ΤΙΠΟΤΑ !
Είδαμε αγροτοσυνδικαλιστές να γίνονται βουλευτές, πρόεδροι εύρωστων συνεταιρισμών και ενώσεων, να γίνονται μεγάλα κομματικά στελέχη και τηλεπερσόνες αλλά πέρα από τα συγκεκριμένα πρόσωπα για τους αγρότες σταθερά ένα ΤΙΠΟΤΑ!
Είδαμε επίσης αυτά τα δεκαέξι χρόνια να διαλύονται οι αγροτικοί σύλλογοι στα χωριά να διασπώνται οι πρώτες μαζικές κινητοποιήσεις στους μεν και τους δε – τυχαίο (;) δε νομίζω. Είδαμε να διαλύονται οι πρωτοβάθμιοι Συνεταιρισμοί και να παίρνει η μπάλα και τις Ενώσεις τους, αλλά ούτε μια ανάληψη ευθυνών για το χάλι αυτό, από κανέναν, ούτε από την επίσημη πολιτεία ούτε από τους εκλεγμένους – αν όχι διορισμένους ελέω νόμων φυσικά – εκπροσώπους τους.
Όλα αυτά τα χρόνια δεν άλλαξε ΤΙΠΟΤΑ για τον αγρότη, για την γεωργία, για την ανάπτυξη της υπαίθρου. Στη Σουηδία πουλάνε μέσα στο καταχείμωνο αγγουράκια και ντομάτες δικής τους παραγωγής από θερμοκήπια με φως ηλεκτρικό και εμείς έχουμε εδώ τον ήλιο μόνο για να λιαζόμαστε … όχι στη γεωργία μόνο.
Αν δεκαέξι χρόνια είναι πολλά για να ισχύει ακόμη ένα δικό μου αρθράκι , για τον έρμο τον αγρότη φαίνεται ότι θα χρειαστούν πολύ περισσότερα, για να κάνει πέρα όσους χρόνια τώρα τον κοροϊδεύουν και αγωνιστικά να παλέψει για να δει μια άσπρη μέρα …