Σε μια όμορφη και με καλή οργάνωση εκδήλωση στο θέατρο «ΜΑΧΙΜ» στον Τύρναβο παρουσιάστηκε το βιβλίο του Πάνου Χρυστοστόμου «Είμαι blogger και είμαι καλά». Για το βιβλίο μίλησαν ο Γιάννης Σιούλας, πρόεδρος της ΕΣΗΕΘΣτΕΕ και αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Ημερήσιος Κήρυκας», και ο ίδιος ο συγγραφέας, ενώ εγώ αναφέρθηκα γενικότερα στο blogging και την προσωπική του εμπειρία ως επαρχιώτης blogger. Για τον πίνακα του εξώφυλλου μίλησε ο δημιουργός του και εικαστικός, Λάκης Μουρατίδης. Στη συνέχεια αναπτύχθηκε ένα γόνιμος διάλογος και μια ανταλλαγή απόψεων ανάμεσα στο κοινό, τον συγγραφέα και τους εισηγητές. Την εκδήλωση πλαισίωσε με τρία τραγούδια από τον καινούργιο τους δίσκο, που αναμένεται να κυκλοφορήσει μέχρι το Σεπτέμβρη, ο Ευριπίδης Μπέκος σε μουσική του ίδιου και στίχους του πατέρα του Θωμά Μπέκου. Σημαντική συμβολή στην κυκλοφορία του νέου αυτού δίσκου, που αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον, έχει και ο Πάνος Χρυσοστόμου. Την εκδήλωση οργάνωσε το βιβλιοπωλείο του Τάσου Ψύρρα «Ιδέες» ενώ το συντονισμό είχε ο δημοσιογράφος και μπλόγκερ Γιάννης Παιδής.
Παρακάτω παραθέτω μερικά σημεία από τη δική μου εισήγηση :
«Το ιστολόγιο, είναι μια μορφή ιστοχώρου. Είναι μία λίστα καταχωρήσεων από την πιο πρόσφατη καταχώρηση στην παλαιότερη. Το περιεχόμενο των καταχωρήσεων μπορεί είναι οτιδήποτε, όπως νέα , πολιτικοκοινωνικός σχολιασμός, σχολιασμός των μέσων μαζικής ενημέρωσης και των διασημοτήτων, προσωπικά ημερολόγια και ειδικά θέματα όπως τεχνολογία, μόδα, αθλητικά, τέχνες, γαστρονομία»…
….. «Το πρώτο μπλογκ εμφανίζεται το 1998, το 1999 δημιουργούνται τα πρώτα εργαλεία εφαρμογών και από εκείνη τη στιγμή άρχισε η έκρηξη των μπλογκ, τα οποία πολλαπλασιάζονταν με γεωμετρική πρόοδο. Επειδή το μπλογκ είναι ένα καινούργιο μέσο Διαδικτυακής επικοινωνίας, οι κανόνες που τα συνοδεύουν είναι ελάχιστοι, με αποτέλεσμα η κατοχύρωση του περιεχομένου τους να γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη. ….Οι περισσότεροι μελετητές, καθώς και πολλοί δημοσιογράφοι, θεωρούν ότι τα μπλογκ συνιστούν μία μορφή εναλλακτικής δημοσιογραφίας καθώς συμβάλλουν ουσιαστικά στον εκδημοκρατισμό της δημόσιας επικοινωνίας και συμπληρώνουν τις κλασσικές μορφές δημοσιογραφίας ουσιαστικά. … Το δικαίωμά μας, επομένως, να γράφουμε και να εκφραζόμαστε ελεύθερα για πολιτικά, δημόσια, πρόσωπα και πράγματα, με αξιολογικές κρίσεις και χαρακτηρισμούς, ανάγεται στο δικαιολογημένο ενδιαφέρον μας, ως ενεργών πολιτών, για τη διασφάλιση της διαφάνειας και ηθικότητας του δημόσιου βίου, που είναι πρώτιστο δικαίωμα της δημοκρατίας μας, και δεν υπόκειται σε κανένα άλλο περιορισμό, πλην αυτών της απαγόρευσης διάδοσης, εν γνώσει μας ψευδών γεγονότων με το σκοπό την συκοφαντική δυσφήμηση ή και με το σκοπό την εξύβριση ενός δημόσιου προσώπου. Σε ότι αφορά τα ανώνυμα μπλογκ, αυτά αυτόματα εγείρουν ένα έλλειμμα αξιοπιστίας δημιουργούν ένα θολό τοπίο ακόμα κι όταν λένε αλήθειες που δεν τις βρίσκεις αλλού και το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς δημιουργεί την αίσθηση ύπαρξης κυκλωμάτων, κέντρων προπαγανδιστικής προώθησης πληροφοριών, ή ακόμα και ενός καμουφλαρισμένου εκβιασμού, χειραγώγησης του κοινού ή προσώπων της δημόσια ζωής. Πριν όμως βιαστούμε να καταδικάσουμε την ανωνυμία των μπλόγκερ θα πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στην ιστορία του παραδοσιακών ΜΜΕ όπου λίγες είναι οι στήλες που έχουν ονοματεπώνυμο και δεν θέλω να μπω τώρα σε θέματα αξιοπιστίας, αποκαλύψεων ή συγκαλύψεων, στρογγυλοποιήσεων, κ.λ.π.
…. «Προσωπικά δεν πιστεύω ότι ο υπεύθυνος γι αυτήν την ρύπανση είναι η ανωνυμία, όπως υποστηρίζουν μερικοί επώνυμοι όπως είναι φυσικό … Η ποιότητα και η υπευθυνότητα, για όποιον τα διαθέτει, δεν χάνονται με την ανωνυμία αλλά μερικές φορές ενισχύονται. Από την άλλη πλευρά, έχουμε και το σοβαρό και υπερ-προβεβλημένο από τα παραδοσιακά ΜΜΕ, blogging, που όχι μόνο προσπαθεί να παρέμβει στη μπλογκόσφαιρα αλλά και ενίοτε να την «καπελώσει» με μοντέρνο τρόπο … Αυτό είναι ακόμα χειρότερο κι από την ρύπανση των άλλων.. Ορισμένοι, μάλιστα, μαζί με τη μόδα του Facebook και ενώ κατέχουν επίσημες «διαδικτυακές» κομματικές αρμοδιότητες, βλέπουν τα μπλογκ ως ένα μοντέρνο τρόπο κομματικής παρέμβασης στην κοινωνία όπως έγινε και σε πολλές προεκλογικές καμπάνιες τελευταία. Υπάρχουν άλλοι που ονειρεύονται ότι τα μπλογκ θα αντικαταστήσουν τα παραδοσιακά ΜΜΕ, θα παρεμβαίνουν στην κοινωνία και να ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις! Δυστυχώς κατά τη γνώμη μου την bloggoσφαιρα εκμεταλλεύτηκαν ανωνύμως γνωστά ονόματα των ΜΜΕ παίζοντας επικίνδυνα παιχνίδια για να βγάλουν στο τέλος όλους τους ανώνυμους επικίνδυνους. Αυτά τα μπλογκ τα καταγγέλλουν ανοικτά οι αληθινοί bloggers οι οποίοι δεν είναι τίποτα άλλο παρά ενεργοί πολίτες που σέβονται τους πολίτες και τηρούν ένα κώδικα δεοντολογίας. Σαν υπεύθυνοι πολίτες, οι αληθινοί bloggers, διαφωνούν κάθετα με την καπήλευση των blogs, από μεγαλοεκδότες, διαπλεκόμενους με την εξουσία, και θριαμβευτές της λάσπης, των εκβιασμών και των μεθόδων του παρακράτους και δεν ανέχονται μαθήματα περί ελευθερίας της bloggoσφαιρας. Ευτυχώς για τους περισσότερους και δυστυχώς για λίγους, υπάρχει, λειτουργεί και παρεμβαίνει καθημερινά το αγνό και άδολο blogging ….
«Το blogging – λέει ο συγγραφέας του βιβλίου «Είμαι blogger και είμαι καλά», Πάνος Χρυσοστόμου σε μια συνέντευξή του στη Λάρισα στις 24 Απρίλη του 2009 – «είναι ένα νέο μοντέλο άμεσης δημοκρατίας, σε μια εποχή δύσκολη για τη δημοσιογραφία. Είναι σημαντικό που ο καθημερινός άνθρωπος μπορεί και εκφράζεται. Μέτρο, υπάρχει, και αν δεν υπάρχει θα το βρει μόνος του με την αυτολογοκρισία. Η επιβολή της λογοκρισίας δεν πρόκειται να εφαρμοστεί ποτέ. Όλοι αυτοί που δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους όπως συνάδελφοι δημοσιογράφοι που δεν είναι αφοσιωμένοι σε πολιτικό, κοινωνικό ρεπορτάζ φοβήθηκαν γιατί είδαν ότι μια κοινωνία ξυπνάει».
… «Τα τελευταία χρόνια, με την ραγδαία ανάπτυξη του Διαδικτύου άλλα και των μπλογκ, και την χρήση αυτών ως μέσα ενημέρωσης, συχνά συναντάμε περιπτώσεις λογοκρισίας. Σε διάφορες χώρες με αντιδημοκρατικά καθεστώτα, που καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι βασικοί πάροχοι χώρου ιστολογίων υπόκεινται σε βαριά λογοκρισία από τις κυβερνήσεις τους. Η καταστολή που εφαρμόζεται εναντίον των μπλογκ είναι πρωτοφανής (υπηρεσίες παρακολούθησής τους, φυλακίσεις, βασανισμοί δημιουργών τους, κτλ.) και ορισμένα από αυτά, έχουν αναδειχτεί σε σύμβολα αντίστασης, διαφορετικότητας και διεκδίκησης ελευθεριών.
Στη χώρα μας τώρα έχουν ξεκινήσει κάποιες συζητήσεις και προτάσεις για τη δημιουργία θεσμικού πλαισίου για το διαδίκτυο, στην ουσία θέλουν να μας «βάλουν χέρι». Σαν απάντηση οι Έλληνες μπλόγκερ δημιούργησαν και δημοσίευσαν ένα κώδικα δεοντολογίας, το “Μανιφέστο των μπλογκ”. Είμαι κατηγορηματικά αντίθετος σε κάθε μορφή συντονισμού και οργάνωσης της μπλογκόσφαιρας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να αναπτυχθεί και κάποιος διάλογος για τα προβλήματα της, τουλάχιστον από όλους τους απανταχού εναπομείναντες ρομαντικούς που επιμένουν να θεωρούν το blogging κυρίως ως προσωπική υπόθεση, ως κατάθεση ψυχής ή τέλος πάντων ως κατάθεση μιας άλλης άποψης και μιας άλλης αλήθειας που, αν μη τι άλλο, δεν είναι κυρίαρχη, δεν μαντρώνεται και δεν κηδεμονεύεται ….
Μιλώντας στη συνέχεια για το δικό μου μπλογκ τόνισα :
….. «Η λειτουργία ενός μπλογκ στην επαρχία δυστυχώς δεν είναι αμφίδρομη, λίγοι είναι αυτοί που σχολιάζουν μια ανάρτηση, μία είδηση, ένα βίντεο. Η επισκεψιμότητά του όμως είναι ένας σημαντικός παράγοντας που σε βάζει στο «τρυπάκι» να συνεχίσεις να γράφεις και να κάνεις αναρτήσεις. Προσωπικά με διαβάζουν 100-120 άνθρωποι κατά μέσω όρο την ημέρα και από αυτούς το μεγαλύτερο ποσοστό είναι από την Ελλάδα, με δεύτερες τις ΗΠΑ, ακολουθούν χώρες της Ευρώπης αλλά υπάρχουν και προβολές του μπλογκ από την Κύπρο, τη Ρωσία, την Ιαπωνία, κ.λ.π. Εκείνο που ενδιαφέρει τους περισσότερους είναι οι πολιτικές μου αναλύσεις και οι τοπικές ειδήσεις που αφορούν την περιοχή, ειδήσεις από τις συνεδριάσεις και τις δραστηριότητες του νέου δήμου, αλλά και η ανάδειξη προβλημάτων της περιοχής. Πιο απαιτητικοί είναι ντόπιοι που ζουν μακριά και θέλουν να μαθαίνουν αν είναι δυνατόν τα πάντα για τους ανθρώπους στο χωριό, πράγμα που δεν ανταποκρίνεται στον σχεδιασμό μου …Όσο για τις σχέσεις μου με τα ΜΜΕ τις θεωρώ καλές. Αρκετά θέματα του μπλογκ αναδημοσιεύονται τις περισσότερες φορές με αναφορά στην πηγή και δεν κρύβω το γεγονός ότι το μπλογκ έγινε γνωστό σε αρκετούς και μέσω του τύπου. …
…. Κλείνοντας θέλω να τονίσω ότι δεν είναι το ίδιο όλοι όσοι γράφουν στο Ιντερνέτ και προπαντός δεν είναι όλοι μπλόγκερ. Το δε ζητούμενο και το πιο ενδιαφέρον για όλους μας θα πρέπει να είναι η αλήθεια με την οποία μας συστήνεται η κάθε πύλη ενημέρωσης και φυσικά και ο κάθε μπλόγκερ. Να μας ενδιαφέρει πόσο ντόμπρα και ξεκάθαρα στέκεται απέναντί μας. Η αλήθεια δεν αποτελεί κτήμα μίας και μόνο λογικής. Η αλήθεια μπορεί να γραφεί επώνυμα, μπορεί όμως η ίδια αυτή αλήθεια να γραφεί και ανώνυμα. Ο καθένας κρίνει αυτό που διαβάζει και μέσα στο χρόνο είτε επώνυμα είτε ανώνυμα χτίζονται οι σχέσεις εμπιστοσύνης του κοινού με τον κάθε μπλόγκερ».
Σας ευχαριστώ πολύ
Δημήτρης Ζ. Γουγουλιάς