Εδώ
είμαι πάλι … το καλοκαίρι πέρασε και πολύ μικρό μου φάνηκε … Καλό δεν  λέω και τα μπανάκια μας τα κάναμε και τα
κιλάκια μας τα πήραμε με τις παρέες που αντιστέκονται γράφοντας και παίζοντας
τραγούδια στο φως του φεγγαριού… και όχι μόνο. Έτσι σιγά – σιγά «Μπαίνουμε στην
εποχή της οργής», όπως σημειώνει στους «New York Times»  ο Roger Cohen. Και δεν μιλάω για τις
κεντρικές επιλογές των κυβερνόντων, που βύθισαν τη χώρα και θα κάνει αιώνες να
συνέλθει. Αυτές φάνηκαν νωρίς πόσο ολέθριες ήταν για τους πολλούς. Τα υπόλοιπα
να δείτε φίλοι μου, τα στοιχειώδη, τα καθημερινά. Απαράσκευοι, ανέμπνευστοι και
λίγοι. Ο,τι χειρότερο για δύσκολους καιρούς.
Πριν
όμως μπούμε στα δύσκολα να πούμε ότι σαν περιοχή τουλάχιστον πολιτιστικά καλά
τα πήγαμε … Στις 11 Ιούνη είχαμε το «Μπάρα πάρτι» στο Συκούριο – δυστυχώς η
βροχή δεν επέτρεψε την ολοκλήρωσή του – στις 17-18 Ιούνη πάλι στο Συκούριο μια
μουσικοχορευτική παράσταση που επιμελήθηκε ο δικός μας Σωτήρης Καραβασίλης,
ακολούθησε στις 23 Ιούλη στον Πυργετό η «Γιορτή της πίτας», το 1ο
αντάμωμα των Ελατειωτών, το αντάμωμα των Καλλιπευκιωτών στις 5 Αυγούστου, η
καθιερωμένη καλοκαιρινή εκδήλωση του ΜΕΣ Ιτέας με την ορχήστρα του Γιώργου
Βαλιάκα στις 20, μια «Αυγουστιάτικη βραδιά» στα Μεσάγκαλα, είχαμε ένα ιππικό
διήμερο στην «Πατωμένη» της Καλλιπεύκης, τη γιορτή «Κρασιού και αμπελιού» στη
Ραψάνη στις 26-27 Αυγούστου, το 2ο «Καλύβα πάρτι» των νέων του
Μακρυχωρίου, το 21ο αντάμωμα Πουρναριωτών, μια «Ροκ» βραδιά στη
Σπηλιά, αλλά και πρωτάθλημα «Ξερής» στην Κρανιά !, ενώ την Παρασκευή 2
Σεπτέμβρη στο γήπεδο Παραποτάμου ο «Κεραυνός» οργανώνει χοροεσπερίδα με
βραβεύσεις των πρώτων παικτών της ομάδας και των προέδρων της και το Σάββατο
στις 3 Σεπτέμβρη η παιδική ομάδα θεάτρου της Όσσας θα παρουσιάσει το έργο «Η στρίγκλα
που έγινε αρνάκι».
Επίσης
θεατρικές και μουσικοχορευτικές παραστάσεις έγιναν και φέτος στο «Θέατρο
Τεμπών» του δήμου Αγιάς, βεβαίως – βεβαίως, ενώ εντύπωση προκάλεσε η απουσία
εκδηλώσεων από το σύλλογο «ΔΡΥΑΣ» στον Σ. Σταθμό Τεμπών, όπως μας είχε
συνηθίσει τα τελευταία χρόνια.
Σημαντική
ήταν αυτή την περίοδο και η συνεργασία της δημοτικής αρχής με την τηλεόραση της
ΕΤ-3 και την εκπομπή «Κυριακή στο χωριό» μέσω της οποίας προβλήθηκε η περιοχή
μας με την πρώτη εκπομπή να γράφεται στα Αμπελάκια την Κυριακή 3 Ιούλη και τη
δεύτερη στη Ραψάνη σε 2-3 βδομάδες.
Στους
Γόννους τώρα την «πολιτιστική παρτίδα» έσωσε και πάλι με εκδηλώσεις στο σπίτι
του, ο πανεπιστημιακός Ζήσης Παπαδημητρίου, με έκθεση ζωγραφικής, κομπολογιών,
με παρουσιάσεις βιβλίων και θέατρο, ενώ επαναλήφτηκε και φέτος το καθιερωμένο πανηγύρι  την παραμονή της γιορτής του Προφήτη Ηλία με
τη συμμετοχή τους ΜΕΣ Γόννων-Λαογραφικό Μουσείο. Για πρώτη φορά φέτος
οργανώθηκαν από το Δήμο Τεμπών και εκδηλώσεις για την απελευθέρωση των Γόννων
την Κυριακή 28 Αυγούστου.
*(Την
ενημέρωση για τις παραπάνω εκδηλώσεις έχω είτε από προσκλήσεις των ίδιων των
φορέων είτε από τον τοπικό τύπο, έτσι τυχόν παραλήψεις έγιναν από άγνοια).
Σίγουρα
θα ακολουθήσουν σαν συνέχεια η «γιορτή αμυγδάλου» στο Συκούριο και «ακτινίδιου»
στον Πυργετό, ενώ η σύσταση και λειτουργία του ΔΟΠΑΠΕΠΤ (Οργανισμού του δήμου
Τεμπών) μας δίνει μια μικρή ελπίδα για την συνέχιση – οργάνωση και καθιέρωση, μετά
από χρόνια  και της γιορτής με τίτλο «Οι
δρόμοι της ελιάς και του λαδιού» στους Γόννους.
Δεν
έλειψαν και τα προβλήματα με βασικότερα όλων την επιχείρηση διακοπής ρεύματος
στα παράλια των Μεσαγκάλων εν μέσω τουριστικής περιόδου, ενέργεια που έφερε
τους επαγγελματίες της περιοχής με κινητοποιήσεις να κλείνουν δρόμους και τη
δημοτική αρχή να προσφεύγει σε ασφαλιστικά μέτρα, καθώς και τη μεγάλη πυρκαγιά
στο δυτικό Κίσσαβο (Ελάτεια-Αμπελάκια). Τώρα για τη λειτουργία του νέου δήμου
που κλείνει σχεδόν ένα χρόνο, αλλά και για κάποια δημοσιεύματα που αφορούν τον προγραμματισμό
έργων του, που πολύ μας προβλημάτισαν, θα τα πούμε αναλυτικότερα σε άλλη
ανάρτηση … άλλωστε και η περίοδος χάριτος τελείωσε…
Έτσι
δειλά και νωχελικά αλλά με σοβαρές μπηχτές και «ραβασάκια» έρχεται ο Σεπτέμβρης
και το «Μαύρο Φθινόπωρο» όπως γράφω και στον τίτλο αυτού του σημειώματος, με
δύο σημαντικά νομοσχέδια – Παιδεία, Συνεταιρισμοί – να έχουν γίνει νόμοι του
κράτους με την επίβλεψη και για λογαριασμό της τρόϊκας και όχι των φοιτητών και
αγροτών αυτής της χώρας, η οποία τρόϊκα, αν δεν ήρθε ακόμη, στο δρόμο είναι,
έρχεται … κι όλο μας το διατυμπανίζουν τα ΜΜΕ για να έχουμε ένα φόβο παραπάνω
εμείς τα δουλικά του συστήματος λες και 
οι επικεφαλής της τρόικας θα έρθουν στην Αθήνα για να ελέγξουν την
ελληνική οικονομία  και δεν ξέρουν όπου
κι αν είναι σχεδόν σε καθημερινή βάση τα στοιχεία για την ελληνική οικονομία,
δεν ακούνε και δεν ανταλλάσσουν απόψεις μεταξύ τους μέσω τηλεδιασκέψεων είτε
βρίσκεται ο ένας στην Ουάσινγκτον, ο άλλος στις Βρυξέλλες και ο άλλος κάπου
αλλού. Τα γνωρίζουν όλα σχεδόν χαρτί και καλαμάρι. Όπως πολύ καλά γνωρίζουν
επίσης ότι στο ελληνικό πρόγραμμα είναι απόλυτη η σύνδεση της χρηματοδότησής
του με την εκπλήρωση κάποιων μέτρων και στόχων που με τα μνημόνια μας έχουν
επιβάλει.  Η βαθιά, όμως, ύφεση της
ελληνικής οικονομίας δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας για την επίτευξη
των στόχων… Επομένως, το ερώτημα είναι τι θα αποφασίσουν οι πολιτικοί προϊστάμενοί
τους και για το πώς θα πάρουν πίσω τα δανεικά τους, με την κυβέρνηση να παίζει απλά
στο ρόλο του ενδιάμεσου-εκτελεστή.
«Στο σημείο που φτάσαμε», λέει στο «Βήμα»
ο  Μάριο Βίττι, γνωστός Ιταλός
νεοελληνιστής φιλόλογος «θα ευχόμουν οι
εξεγέρσεις των νέων να ήταν ευρύτερες και βαρύτερες, ώστε όσοι έχουν την
εξουσία να μας κυβερνούν να το πάρουν απόφαση ότι είναι πια καιρός να βγούμε
από το ήθος διαφθοράς και πρόκλησης που έχει επικρατήσει σήμερα στην
πολιτική»…  «Στην παγκοσμιοποίηση,
βεβαίως (σ.σ. βρίσκεται η πηγή της κρίσης), που οι πολιτικοί δεν στάθηκαν
ικανοί να αναγνωρίσουν εγκαίρως και να θέσουν υπό έλεγχο όσο και στη
νομισματική ενοποίηση της Ευρώπης. Τώρα βράζουμε στο ίδιο καζάνι. Η κρίση της
Ελλάδας, όπου η οικονομική αναρχία ήταν εντονότερη από αλλού, αυτό έδειξε». –
«Οι πολιτικοί, μας περιπαίζουν και χαίρονται για την ανικανότητά μας να
αμυνθούμε. Η χειρότερη κοροϊδία είναι ότι όσοι αναρριχώνται στα πολιτικά
αξιώματα είναι πρόσωπα ανάξια να δώσουν την παραμικρή λύση στα πραγματικά
προβλήματα». – «Καλύτερα να μη μιλάμε για πρόοδο. Το έχουμε πλέον αντιληφθεί
για τα καλά ότι η τεχνολογική εξέλιξη και οι επιτυχίες της στην πρακτική ζωή
δεν συνεπάγονται βελτίωση της ζωής σε όλα τα μέτωπα
».
Και
ο Roger Cohen σημειώνει στους «New York Times» :  «Καθώς
αναδύονται νέες δυνάμεις, η παγκοσμιοποίηση έχει αλλάξει τη σχέση ανάμεσα στο
κεφάλαιο και στην εργασία, υπέρ του κεφαλαίου. Πολύ περισσότεροι φτηνοί εργάτες
είναι διαθέσιμοι εκτός της Δύσης, καθώς η τεχνολογία εκμηδενίζει τις
αποστάσεις. Τα κέρδη από το κεφάλαιο αποδείχθηκαν μεγαλύτερα σε σχέση με τα
ημερομίσθια. Αυτή είναι η ιστορία της μεταψυχροπολεμικής περιόδου. Το χάσμα
ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς έχει γίνει βάραθρο. Οι μόνοι που βγήκαν
αλώβητοι από την οικονομική κρίση ήταν οι αρχιτέκτονές της: οι τραπεζίτες και
οι χρηματιστές
».
Ο
δε Albrecht Ritsch, καθηγητής «Ιστορίας
της Οικονομίας» μιλώντας στο περιοδικό SPIEGEL για τα γερμανικά χρέη του 20ου αιώνα μεταξύ άλλων λέει
: «Οι Έλληνες ξέρουν τα εχθρικά
άρθρα και γνώμες στα γερμανικά ΜΜΕ πολύ καλά. Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει
πολύ πιο επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις, αρχίζοντας από
την Ελλάδα, και αν η Γερμανία ποτέ αναγκαστεί να πληρώσει, θα μας «πάρουν ακόμη
και τα σώβρακα». Θα έπρεπε αντίθετα να είμαστε ευγνώμονες, να εξυγιάνουμε την
Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς εδώ παίξουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ,
παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να
πληρώσει, κάποτε κάποιοι θα μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς
».
«Αν αυτόν τον Σεπτέμβρη» γράφει ο
«Στάθης» στην «Ελευθεροτυπία», «φθάνοντας
τα φορομπηχτικά ραβασάκια στα σπίτια μας, οι Έλληνες δεν ξεσηκωθούν, φίνις
Γκρέκια και τετέλεσται άνθρωποι. Εκτός κι αν κάποιοι άλλοι, κάπου αλλού στην
Ευρώπη, τα σηκώσουν και βάλουν «φωτιά στα τόπια». Μόνο αν ένα νέο 1848 διατρέξει
σαν φλόγα την Ένωση, μπορεί η Ευρώπη να ανακόψει την πορεία της προς ένα
τυραννικό κι εκφασισμένο τραστ τραπεζών και χρηματεμπόρων…
» … «Στις δημοκρατίες (λένε συνήθως αυτοί που τις
σκυλεύουν) δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Όντως! Υπάρχουν εκλογές. Και εξεγέρσεις
…»
Οι
ασκήσεις φτώχειας φίλοι μου, άρχισαν εδώ και καιρό και συνεχίζονται τελευταία
και με δηλώσεις του τύπου «αν δεν πεινάσετε θα κρυώσετε». Τέτοια λένε και
κάνουν οι κυβερνόντες και προσπαθούν να μας συνηθίσουν στη φτώχεια. Το
σημαντικότερο γι’ αυτούς είναι να συνηθίσει ο λαός την «αργεντινοποίηση». Έτσι,
νομίζουν, πως και το ξεπούλημα της χώρας θα είναι ευκολότερο και τα Μνημόνια θα
περνάνε ευκολότερα. Στη υποταγή μας ή στην ανατροπή τους βρίσκονται οι
αποδείξεις …
Καλώς ανταμωθήκαμε φίλοι μου …