Το πρωί πήρα αυτό το μήνυμα :
«Φίλε μόλις διάβασα και είδα το βίντεο για τον Πηνειό. Πολύ καλή δουλειά. Πρόσφατα είχα γράψει κάτι για το ποτάμι και με την ευκαιρία στο στέλνω».
Είναι ένα ποίημα για τον Πηνειό από τον καλό μου φίλο, Λάκη Τσούγια και νοιώθω την ανάγκη να το μοιραστώ μαζί σας.
Φλέβα του κάμπου
Αιώνιες λεύκες και οι κλαίουσες ιτιές
και το τραγούδι τ’ αηδονιού στη σιγαλιά σου
με συνεπήραν και με πήραν τα νερά σου
και νοερά είμαι στου Αιγαίου τις ακτές.
Φλέβα του κάμπου – μυστικά και φανερά
νεράιδες, νύμφες, ξωτικά κι αερικά
στις όχθες λούζονται, χαρίζονται στο βλέμμα
στου φεγγαριού τ’ αλώνι χόρευαν για μένα.
Μέτρησε η ελπίδα τη σοδιά το καλοκαίρι.
Τόσο…! χαμόγελο σε πρόσωπο σκαφτό
μ’ αυτοί οι μικρόψυχοι θεοί, για τον καιρό
πάλι μιλούν, για ξηρασία πως θα φέρει.
Φλέβα του κάμπου – στα βουνά ο αμάραντος
κάθε σου στάλα – μια ζωή, μια θάνατος
ο σπόρος στο χώμα θα καρπίσει αν ποτιστεί
ή στον ιδρώτα του ξωμάχου θα καεί.
Συνταξιδιώτη μεσ’ την πάχνη του χειμώνα
και στην ομίχλη του φθινόπωρου χαθείς
ένα καράβι σε προσμένει από νωρίς
στα παλαμάρια να βοηθάς και συ ακόμα.
Φλέβα του κάμπου – στη σοδιά μου να χαρείς!
η άλλη όχθη σκίρτημα αποφυλακής.
Φεύγουν τα τραίνα, στα παζάρια του αιώνα
πωλούν τα όνειρα φθηνά για λίγο ακόμα.