Ξέρεις πόσοι μέσα σε δύο μόλις χρόνια είπαν μέσα τους ή και φωναχτά :
«Αύριο δεν θα ξυπνήσω στις 5:00 τα χαράματα».
«Αύριο δεν θα κάνω 30, 40, ή 100 χιλιόμετρα για να φτάσω στην δουλειά μου».
«Αύριο δεν έχω πλέον δουλειά…! Η εταιρία μου αποφάσισε πως δεν υπάρχει πλέον θέση για μένα, με αποζημίωσε και με έστειλε στο ταμείο ανεργίας»….
 Όλοι αυτοί που με άποψη και περηφάνια δήλωναν εργάτες και υπάλληλοι και που σήμερα είναι άνεργοι ξεπερνούν το ενάμιση εκατομμύριο ψυχές ! Και δεν είναι μόνοι, κουβαλούν πίσω τους οικογένειες, γυναίκες και παιδιά, υποχρεώσεις και δάνεια …


Φτάνεις στα 40, στα 50, στα 55 και … το κράτος σε στέλνει στον ΟΑΕΔ, να βγάλεις κάρτα, να ανοίξεις – τι ειρωνεία – τραπεζικό λογαριασμό στο όνομά σου, για να σου βάζουν για κάποιους μήνες,  το επίδομα των τριακοσίων τόσων ευρώ και κάθε τρίμηνο να στήνεσαι εκεί στην ουρά για να δηλώσεις ΑΝΕΡΓΟΣ. Να σε τσεκάρουν δηλαδή αυτοπροσώπως λες και με μια ηλεκτρονική κάρτα ή μέσω διαδικτύου δεν μπορείς να το δηλώσεις. Κόλπο κι αυτό όπως όλα τ’ άλλα για να βαρεθείς να πας, να σε σβήσουν από τις λίστες μπας και μειώσουν και με αυτόν τον τρόπο τα δυσθεώρητα νούμερα της ανεργίας στη χώρα.
Έδωσες την ψυχή σου χρόνια τώρα και τι κέρδισες; Εμπειρίες εργασιακές, φιλίες, προβλήματα υγείας,  μοιράστηκες με συναδέλφους χαρές και λύπες αλλά και εμπειρίες  από τις άλλες που η περήφανη και αθάνατη εργατική σου συνείδηση δεν σε άφηναν να εκστομίσεις. Έζησες την εμπειρία του λουφαδόρου, του κολλητού του αφεντικού ή του προϊστάμενου, του ρουφιάνου, αλλά και του ανίδεου, του ανίκανου  και του άσχετου με τη δουλειά που το μόνο που ήξερε ήταν να εκβιάζει, να απειλεί και να παίζει το ρόλο του «Πόντιου Πιλάτου» όταν τα πράγματα δυσκόλευαν για το αφεντικό φυσικά … Τελικά αφεντικά χωρίς εργάτες θα υπήρχαν. Χωρίς «κολλητούς» όχι.
Πετυχημένη μεγάλη εταιρεία, τελικά, δεν είναι εκείνη που εφαρμόζει το σύγχρονο και μοντέρνο μάνατζμεντ, αλλά εκείνη που έχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ταύτιση με τον στρατό. Πρώτα απ’ όλα σε περνά από εξετάσεις όπως και στον στρατό. Ορκίζεσαι υπακοή υπογράφοντας σύμβαση που σου απαγορεύει να διαρρεύσεις οποιαδήποτε μυστικά της εταιρείας, δικαιούσαι άδεια όπως και στο στρατό και επιβιώνεις έχοντας βύσμα και ρουφιανεύοντας όπως και στο στρατό. Τελικά έρχεται κάποια Παρασκευή συνήθως – χωρίς να αποκλείονται και οι υπόλοιπες μέρες τις βδομάδας – και με ένα νεύμα του προϊστάμενου, είσαι απέξω και ΑΝΕΡΓΟΣ … Η επόμενη μέρα δεν θα είναι σαν τις προηγούμενες, καμία από τις επόμενες μέρες δεν θα είναι σαν τις προηγούμενες …
Έφτασε η ώρα  να γίνουν όλα δρόμος που λέει και ο Αγγελάκας. Έφτασε η ώρα να κατέβεις στο δρόμο, να πιαστείς με κάποιον από το χέρι, να μπεις στην πορεία που περνάει δίπλα σου. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο όμορφοι είναι οι δρόμοι όταν τους περπατάς με παρέα φωνάζοντας συνθήματα ενάντια σε όσους κατέστρεψαν τις επόμενες μέρες σου …  και μη φοβάσαι καθόλου δεν δημιουργείς εσύ το χάος. Η πείνα, η ανεργία και η βαρβαρότητα που φέρνουν  μαζί τους οι κυβερνόντες,  η Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ. και η Τρόϊκα, αυτοί είναι οι δημιουργοί του χάους.
Έφτασε η ώρα που οι ανάγκες των πολλών θα δώσουν ένα τέλος στο χάος της φτώχειας, της ανεργίας, της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, της παράδοσης του δημόσιου πλούτου στους ξένους και ντόπιους οικονομικά ισχυρούς. Έφτασε η ώρα που οι ανάγκες των πολλών θα συναντηθούν με εκείνο το πολιτικό κομμάτι του τόπου, που δεν είναι με τα συμφέροντα των πλουσίων και που όχι αδικαιολόγητα όλοι αυτοί σήμερα λύσσαξαν να το πολεμούν και να το συκοφαντούν. Ο Μαχάτμα Γκάντι έλεγε : «Πρώτα σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν και μετά νικάς». Έ, αφού αυτοί άρχισαν τον πόλεμο, ήρθε η σειρά σου να τους νικήσεις !  Και αν θέλουν οι ερχόμενες  εκλογές να έχουν δημοψηφισματικό χαρακτήρα με ψευτοδιλήμματα του τύπου  «Ευρώπη ή χάος», «Ευρώ ή δραχμή» και άλλα τέτοια εσύ ψήφησε με τα δικά σου διλήμματα «Δουλειά ή Ανεργία», «Φτώχεια ή Αξιοπρέπεια», «Κατεστημένο με αδιέξοδο ή πολιτική για τα συμφέροντα όλου του λαού». Το δρόμο για την κάλπη θα τον βρεις μόνος σου … Και στο κάτω – κάτω μετά από όλα όσα έγιναν για το καλό σου, πάνω στην πλάτη σου είναι ευκαιρία η μεγάλη σιωπηλή πλειοψηφία να κάνει τα πάντα, για την ανατροπή, για να παραμείνουμε άνθρωποι με συνείδηση, με φιλότιμο, με μνήμη και αξιοπρέπεια !

( Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΚΟΣΜΟΣ» της Λάρισας, στις 23 Μάρτη 2012).