Το ότι το αποτέλεσμα των εκλογών έδειξε και απέδειξε την άρνηση των πολιτών να συμβιβαστούν με τις πολιτικές των μνημονίων φαίνεται από μακριά όσο κι αν κάποιοι θέλουν να θολώσουν τα νερά για συναισθηματική ψήφο, για παράλογες επιλογές κι άλλα τέτοια που τελικά μόνο προσβολή είναι στο εκλογικό σώμα και στη λειτουργία της κουτσουρεμένης δημοκρατίας μας, που έστω στην κάλπη ο καθένας τη διαχειρίζεται όπως αυτός θέλει και κρίνει σωστά για τον ίδιο και τον τόπο. Ας αφήσουν λοιπόν μια φορά ελεύθερους τους πολίτες να μιλήσουν για δημοκρατία και λαϊκή κυριαρχία αντί να μιλάνε αυτοί που μέχρι σήμερα μας κυβερνούσαν για λογαριασμό τους.
Εύχομαι και ελπίζω όλοι αυτοί να κατάλαβαν καλά το «ως εδώ» που τους φώναξε ο ελληνικός λαός και ότι το προχτές δεν είναι το ίδιο με το σήμερα και το αύριο στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, αλλά ούτε και της Ευρώπης θα έλεγα με πολλές επιφυλάξεις …
Τι έγινε λοιπόν την Κυριακή και όλοι μιλάν για σεισμό, για μεγάλες και ριζικές αλλαγές στην πολιτική σκηνή και άλλα παρόμοια;
Προσωπικά ενώ λίγο-πολύ προέβλεψα τα χαμηλά ποσοστά του δικομματισμού αλλά και των άλλων κομμάτων εκεί που έπεσα έξω ήταν στην πολύ μεγάλη, για τα δεδομένα, άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι γεγονός ότι εμείς εδώ στην επαρχία δεν νοιώσαμε στο πετσί μας τα μέτρα των μνημονίων όσο αυτό έγινε στα αστικά κέντρα και όντας οι περισσότεροι συντηρητικοί στη σκέψη και στην ταχύτητα αντίληψης των αλλαγών μείναμε λίγο πίσω.
Από την άλλη είδαμε ένα κόμμα με δύο βασικά χαρακτηριστικά – το ένα η αντιμνημονιακή πολιτική του πρόταση και το άλλο η με πείσμα επιμονή του για την ενότητα της αριστεράς – κατάφερε το ακατόρθωτο για κόμμα της αριστεράς.
Όταν παλιότερα εμάς τους κομμουνιστές και τους αριστερούς μας έλεγαν μέχρι που μπορεί να φτάσει αυτή η αριστερά είχαμε με περηφάνια να λέμε το κατόρθωμα της ΕΔΑ (Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά) να φτάσει στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και μάλιστα λίγα χρόνια μετά τον εμφύλιο. Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα από τα πολλά κόμματα στο χώρο της αριστεράς, κομμουνιστικής και μη, πετυχαίνει όχι μόνο να είναι το δεύτερο κόμμα αλλά να παρασύρει προς τα κάτω – πολύ κάτω – τα κόμματα του δικομματισμού που χρόνια τώρα κυβερνούσαν τον τόπο, πράγμα που τα ίδια ξεχνούν τελευταία, μιλώντας μόνο για την διετία που μας πέρασε, λες και στο γκρεμό δεν μας έφεραν οι κυβερνήσεις τους από το 1974 μέχρι χτες.
Αυτή η δεύτερη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, έδειξε στους πολίτες και κάτι ακόμα που μέχρι τώρα στις προηγούμενες εκλογές δεν ήταν τόσο πολύ διακριτό και αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από τον καλπονοθευτηκό εκλογικό νόμο του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Είδαν πλέον ξεκάθαρα οι πολίτες αυτής της χώρας και ιδιαίτερα εκείνοι των αστικών κέντρων ένα κόμμα να έρχεται πρώτο (ΣΥΡΙΖΑ) και μάλιστα με διαφορά από το δεύτερο (ΝΔ) και το πρώτο κόμμα να παίρνει τις μισές βουλευτικές έδρες σε σχέση με το δεύτερο στις συγκεκριμένες εκλογικές περιφέρειες. Αλλά και για το θέμα αυτό δεν ακούσαμε τίποτα από τα χείλη των ηγεσιών τόσο της ΝΔ που βολεύεται παίρνοντας το δώρο των 50 εδρών, όσο και από το ΠΑΣΟΚ.
Αλλά στις εκλογές αυτές η μπίλια δεν έκατσε πουθενά. Οι πρώην συνέταιροι (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) αδυνατούν να κάνουν την πολυπόθητη κυβέρνηση που οι παράγοντες του ΔΝΤ, της Ε.Ε. και της Ε.Κ.Τ. ήθελαν με πάθος. Στην αριστερά τα κουκιά ούτε βγαίνουν ούτε θέλουν να το προσπαθήσουν τόσο το ΚΚΕ όσο και η ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη. Άρα αδιέξοδο και πιέσεις. Πιέσεις των δύο πρώην μεγάλων σε συνεργασία και με το ΣΕΒ προς τον ΣΥΡΙΖΑ κυρίως για κυβέρνηση εθνικής ευθύνης, ενότητας και όπως αλλιώς θέλετε να την ονομάσετε ζητώντας βέβαια η αριστερά να βάλει νερό στο κρασί των προγραμματικών προεκλογικών της δεσμεύσεων και αυτό γιατί με την δική τους λογική άλλο είναι τι λέμε προεκλογικά και άλλο τι κάνουμε μετά τις εκλογές για να πάρουμε την κουτάλα της όποιας εξουσίας.
Εδώ, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ και η αριστερά δεν πρέπει να «μασήσουν». Δεν πρέπει να μπουν στη λογική των άκαρπων διαπραγματεύσεων και των υποχωρήσεων. Δεν πρέπει καν να μπει στο «τρυπάκι» της πρότασης που παίζει τελευταία και λέει, κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με λευκή υποστήριξη γιατί αυτό δεν θα είναι τίποτα άλλο από το τυράκι στη φάκα των αστικών κομμάτων και των εκπροσώπων τους βιομήχανων και τραπεζιτών. Το καταρρέον σημερινό σύστημα θα θελήσει να κάνει τη δουλειά του, παρακάμπτοντας το μήνυμα της ψήφου των πολιτών και μη πειθαρχώντας στο μήνυμα του λαού.
Το ζήτημα είναι τι θα κάνουν τα άλλα κόμματα της αριστεράς και πως θα διαχειριστούν σε μια διαφαινόμενη δεύτερη εκλογική μάχη το προχτεσινό αποτέλεσμα. Πάνω από δύο εκατομμύρια έλληνες πολίτες πάλεψαν με την ψήφο τους σε αυτές τις εκλογές εμπιστευόμενοι τις ιδέες και τα οράματα των αριστερών κομμάτων και τα έθεσαν σε θέση βολής και αντεπίθεσης. Είναι πλέον καιρός όλοι αυτοί να βγουν, από το βόλεμα των σχημάτων τους, του απόλυτου δίκιου και των μικροεγωισμών, και να βρεθούν στο προσκήνιο των μεγάλων και καθοριστικών για τον τόπο αποφάσεων.
Αν οι ψηφοφόροι της αριστεράς δεν είχαν πιστέψει βαθιά μέσα τους τις αλλαγές που προκάλεσαν με την ψήφο τους, σήμερα λίγες ώρες μετά την κάλπη όλοι τους διεκδικούν επιτακτικά την ενότητα της Αριστεράς για τις εκλογές που έρχονται και το θέλουν αυτό για να μπορούν με μια νέα δυναμική να την εμπιστευτούν. Η επόμενη ψήφος όχι μόνο συναισθηματική δεν θα είναι αλλά ψήφος για την κυβερνητική εξουσία. Όσοι το φώναζαν χτες σήμερα δικαιώθηκαν. Όσοι δεν το καταλάβουν σήμερα, αύριο θα είναι πολύ αργά.