Την άποψή μου να πάμε σε νέες εκλογές την ξέρετε από παλαιότερη ανάρτησή μου με θέμα «Η Αριστερά τώρα» http://dimgougoulias.byethost32.com/index.php/maziko-kinima-politiki/item/41-i-aristera-tora .
Το γιατί και το πώς φτάσαμε σε αυτές τις εκλογές κι αυτό το ξέρετε … ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει ! Γιατί δεύτερο κόμμα ήταν, άρα θα έπρεπε να είναι περισσότερο υπεύθυνο, μπαίνοντας στο πετσί του πολιτικού σκηνικού που μέχρι τώρα ξέραμε … Διότι τι θα πει «επιμένω στις προεκλογικές μου θέσεις, τιμώντας τους πολίτες που με εμπιστεύτηκαν»; Ποιος είσαι εσύ ρε Τσίπρα που θέλεις ντε και καλά να χαλάσεις την «πολιτική πιάτσα» που λέει, άλλο τι λέμε προεκλογικά και άλλο τι κάνουμε μετεκλογικά; Κι εγώ σου λέει ο Σαμαράς ήθελα να βγω αυτοδύναμος και απειλούσα ότι θα ξανακάνω εκλογές αν δεν μου δώσουν αυτοδυναμία αλλά με το που είδα το αποτέλεσμα έκανα πίσω. Κι εγώ σου λέει ο Βενιζέλος έλεγα ότι θα είμαι το πρώτο κόμμα και παίρνοντας το δώρο των 50 εδρών θα γινόμουν ο καταλύτης των πολιτικών εξελίξεων αλλά βλέποντας το αποτέλεσμα όχι μόνο έκανα πίσω αλλά ξήλωσα και τα κομματικά μου όργανα για να μη με ξηλώσουν εκείνα.
Τι άλλο είδαμε αυτές τις δέκα μέρες των διερευνητικών και των συσκέψεων. Διαρροές επί διαρροών μέχρι να βγουν τα επίσημα πρακτικά από την προεδρεία της Δημοκρατίας και να σταματήσουν όλοι, Non Papers που υπάρχουν και δεν υπάρχουν, ανεξάντλητους διαλόγους στην τηλεόραση όπου όλοι είχαν δίκιο ξεχνώντας το τι έλεγαν ή δεν έλεγαν πριν την 6η του Μάη. 





Είδαμε και γνωρίσαμε νέα πολιτικά πρόσωπα, ώριμα ή ανώριμα αυτό το κρίνει ο καθένας μας μόνος του, είδαμε απέλπιδες προσπάθειες και αφόρητες πιέσεις για να κρατηθεί ως έχει το καταρρέον πολιτικό σύστημα, είδαμε να βαφτίζεται το άσπρο μαύρο, είδαμε να ταυτίζεται η εθνική μας υπόσταση με τα μνημόνια, έστω με τάσεις διαπραγμάτευσης και «διόρθωσης» των δυσβάσταχτων όρων τους, είδαμε προεκλογικές κόκκινες γραμμές να γίνονται ροζ με μπλε και πράσινες βούλες … στο «τσακ» μας έφτασαν να πούμε ότι σιχαινόμαστε τον πολιτικό διάλογο έτσι όπως πέρασε κυρίως μέσα από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες.

Και τώρα πως θα πορευτούμε βρε παιδιά με τι προγράμματα, με τι υποσχέσεις, με τι κολοτούμπες; Καλά το ΚΚΕ, ούτε μέρος πήρε στις διαδικασίες, ούτε θέσεις και πρόγραμμα θα αλλάξει, ούτε την αυτοκριτική του για την σχετικά μικρή του άνοδο με βάσει τα δεδομένα των τελευταίων δύο χρόνων, θα ακούσουμε δημόσια. Ούτε την ενωτική διάθεση των ψηφοφόρων της αριστεράς θα λάβει υπόψη του και σταθερό στις αρχές του, ζητά από τους ψηφοφόρους να «διορθώσουν» την ψήφο τους… τώρα αν οι ψηφοφόροι την διορθώσουν μειώνοντας τα ποσοστά του, ε, μάλλον η ανωριμότητα των ψηφοφόρων θα φταίει για ακόμα μια φορά.
Όσο για τη ΔΗΜΑΡ-Φώτης Κουβέλης, μάλλον συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο, νομοταγείς στις συμβάσεις και τα μνημόνια που μόνο σε συνεργασία με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ θα μπορέσουμε να αλλάξουμε, αλλά χωρίς τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ δεν το κάνουμε, γιατί με δεδομένη την άρνησή του, έχουμε κάποιον παλιό κολλητό μας να βρίζουμε …
Εκείνοι που θα είναι αξιολύπητοι στη νέα προεκλογική εκστρατεία θα είναι οι δύο μεγάλοι «εχθροί», ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που συγκυβέρνησαν τη χώρα το τελευταίο διάστημα. Δέκα μέρες τώρα ξέχασαν τα μνημόνια που υπέγραψαν, τα διέγραψαν από τον δημόσιο πολιτικό τους λόγο, όχι όμως και σαν στόχο, σαν υποχρέωση προς την τρόικα. Ξέχασαν τι έλεγαν προεκλογικά και δεν νομίζω να θελήσουν να επανέλθουν στην νέα προεκλογική εκστρατεία με τα ίδια προγράμματα, επιχειρήματα και στόχους. Θα πρέπει άμεσα να τα αλλάξουν όλα από πρωτιές και αυτοδυναμίες μέχρι μνημόνια και οικονομικά προγράμματα. Βέβαια αν κρίνω από τις πρώτες τους αντιδράσεις στόχος δεν θα είναι στον προεκλογικό τους λόγο η ποδοσφαιρικού τύπου έχθρα μεταξύ τους αλλά την πρώτη θέση θα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και αν σε αυτούς συμπεριλάβεις και τα υπόλοιπα κόμματα που κι αυτά με τον ΣΥΡΙΖΑ τα έχουν,  είναι να απορεί κανείς.
Τελικά αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ τι είναι; Αυτό που ο ίδιος καιρό τώρα με σταθερότητα και επιμονή εκφράζει ή όλα όσα, κοινά ή διαμετρικά αντίθετα, όλοι οι άλλοι του καταμαρτυρούν; Κι αν είναι έτσι γιατί δεν τον αφήνουν ήσυχο με τις συνιστώσες του και την πολυφωνία του, να του γυρίσουν την πλάτη τους ή μήπως το πρόβλημα είναι δικό τους γιατί οι ψηφοφόροι όλο και πιο σταθερά τους γυρίζουν εκείνοι την πλάτη τους;
Όσο για την ενότητα της Αριστεράς που επιμένει ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτή δεν μπορεί να είναι υπόθεση ενός κόμματος μόνο … Για το ΚΚΕ η θέση είναι ξεκάθαρη δεν υπάρχουν κοινά σημεία επαφής και η ψήφος δεν πρέπει να πάει χαμένη ψηφίζοντας δεξιά κι αριστερά. Για δε την ΔΗΜΑΡ η συνεργασία περνάει μέσα από την συνεργασία και με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ! Αλλά μήπως υπάρχει και μια άλλη ενότητα…; που ξεπερνώντας κομματικές ταυτότητες και διαχωριστικές γραμμές απευθυνόμενη στα κοινωνικά στρώματα που δυστυχούν και υποφέρουν μπορεί να επιβάλει την επιθυμητή από τους περισσότερους συνοχή δίνοντας μια άλλη διάσταση και σημασία στην καραμέλα της «εθνικής ομοψυχίας», όλων αυτών που με το μνημόνιο ξεπούλησαν τη χώρα, αποδεικνύοντας ότι ο κόσμος δεν έχει μνήμη χρυσόψαρου και IQ ραδικιού;