Με γενικό τίτλο «Το κοινόν» των Μακρυχωριτών: Ένα μάθημα ζωής… η Λένα Κισσάβου με άρθρο της, στη σημερινή «Ελευθερία» αναφέρεται στις προσπάθειες των συνδημοτών μας από το Μακρυχώρι που με εθελοντισμό, συλλογικότητα και κοινωνική προσφορά, πέρασαν από την αδράνεια στη δράση. Είναι ένα παράδειγμα που θα πρέπει και αλλού να βρει μιμητές. Εδώ στους Γόννους θα πάρει πρωτοβουλία κάποιος φορέας, κάποιος σύλλογος ;
Ολόκληρο το άρθρο της Λένας Κισσάβου διαβάστε το παρακάτω :
«Σε καιρούς χαλεπούς, όταν μεταξύ άλλων οι πολιτιστικές και κοινωνικές δομές, γίνονται «σφάγια» στον βωμό της οικονομικής κρίσης, μια μικρή κοινωνία διδάσκει ότι ο εθελοντισμός μπορεί να κάνει θαύματα και να καταφέρει πολύ περισσότερους στόχους και από την καλύτερη χρηματοδοτούμενη δράση.
Λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Λάρισα, στο Μακρυχώρι, η ζωή των 1.500 κατοίκων, από πέρυσι τον Σεπτέμβριο, άλλαξε ριζικά, απ τη στιγμή που πίστεψαν στους εαυτούς τους και αποφάσισαν να ανατρέψουν τη μελαγχολική εικόνα που δημιουργούν τα προβλήματα της οικονομικής κρίσης, δίνοντας λύσεις και διεξόδους.
Περνώντας από την αδράνεια, στην ενεργό δράση, με τις δυνατότητες που είχε ο καθένας, βγαίνοντας από τα στενά όρια του σπιτιού τους, αποφάσισαν ότι ο ατομικισμός δεν τους εκφράζει ως κοινωνία και πορεύθηκαν πάνω σε μια βασική αρχή: συλλογικότητα για την κοινωνική προσφορά.

Αυτή ήταν και η «αιτία» που άλλαξε τις ζωές τους, με υποκινητές της ενεργοποίησης και εμπνευστές ιδεών και δράσεων, που υλοποιούνται προς αυτό το στόχο, τον πατέρα Ιωάννη Τομαρά, τον Αλέξανδρο Τσιτούρα και την Πόπη Νάστου. Οι τρεις αυτοί άνθρωποι βέβαια, δεν θα μπορούσαν να καταφέρουν τίποτα αν δεν συντασσόταν πλάι τους σιγά -σιγά όλο και μεγαλύτερος αριθμός κατοίκων, που στηρίζουν και βοηθούν απ΄ την πλευρά του καθένας, σε ό,τι μπορεί, ξεπερνώντας πολλές φορές τους εαυτούς τους. Η δυναμικότητα που αναπτύχθηκε και η ενέργεια που απελευθερώθηκε, μέσα από αυτή τη μικρή κοινωνία, είναι αν μη τι άλλο τουλάχιστον θαυμαστή και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλες.
Καταρχήν, το πρώτο βήμα ήταν να ιδρυθεί η «Κοινή δράση Μακρυχωριτών», που θα συντόνιζε όλα αυτά που φιλοδοξούσαν να οργανώσουν. Έτσι η ένωση των δυνάμεων της Ενορίας του Αγίου Θωμά, του Συλλόγου Γυναικών Μακρυχωρίου και των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων των Σχολείων του Μακρυχωρίου, έγινε η κινητήριος δύναμη.
Σύμφωνα με τους εκπροσώπους τους: «Έργο της συνεργασίας αυτής είναι η εθελοντική παροχή μόρφωσης, άθλησης και πολιτισμού, με τη μορφή φροντιστηριακών μαθημάτων, εργαστηρίων παραδοσιακού χορού, θεάτρου και καλλιτεχνικών, καθώς και τμημάτων βυζαντινής μουσικής, μαθημάτων ιππασίας, αγιογραφίας, παιδικής εκκλησιαστικής χορωδίας κ.ά.
Φέτος ξεκίνησαν και οι συναντήσεις νέων της δράσης, που έχουν σκοπό να τους φέρουν πιο κοντά, να μοιραστούν τις σκέψεις και τους προβληματισμούς τους και να έχουν την ευκαιρία να συνομιλήσουν με καταξιωμένους και έμπειρους ανθρώπους, στους τομείς που απασχολούν τον νέο άνθρωπο».
Η συμμετοχή σε όλες τις δράσεις είναι δωρεάν για όλους τους μόνιμους κατοίκους Μακρυχωρίου, καθώς στηρίζονται στην ανιδιοτελή προσφορά εθελοντικής εργασίας. Στο σύνολό τους σήμερα οι εθελοντές που δραστηριοποιούνται σε τακτική βάση είναι πενήντα πέντε και μεταξύ αυτών καθηγητές που διδάσκουν χορό, εικαστικές τέχνες… κ.ά., που κάνουν φροντιστηριακά μαθήματα της διδακτικής ύλης του σχολείου, άτομα που οργανώνουν άλλες δράσεις, άλλοι που βοηθούν να υλοποιηθούν, ενώ όλη η τοπική κοινωνία έχει αγκαλιάσει την προσπάθεια και δηλώνει «έσω έτοιμη» να… βάλει ένα χεράκι, σε ό,τι χρειαστεί.
Για παράδειγμα κάτοικοι έχουν παραχωρήσει αίθουσες, για τη λειτουργία εργαστηρίων και διάφορων τμημάτων, επίσης έχει παραχωρηθεί το γυμναστήριο του σχολείου για τα μαθήματα χορού… κ.ά.
Όσον αφορά στα τμήματα ενισχυτικής διδασκαλίας της σχολικής ύλης (φροντιστήριο), οι εκπρόσωποι της δράσης μάς είπαν ότι δημιουργήθηκαν για τις οικογένειες που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν για να στείλουν τα παιδιά τους στα φροντιστήρια της Λάρισας. Από πέρυσι που λειτουργούν έχουν βοηθήσει αρκετά παιδιά να κατακτήσουν τους στόχους τους και να περάσουν σε σχολές ιδρυμάτων της χώρας μας.
Επίσης, στα τμήματα εικαστικών εργαστηρίων, παραδοσιακών χορών, αγιογραφίας και θεάτρου, βρήκε διέξοδο και μια δημιουργική απασχόληση, ένας μεγάλος αριθμός παιδιών, διάφορων ηλικιών, του Μακρυχωρίου.
Μέχρι και πέρυσι δεν υπήρχαν δράσεις στο χωριό που θα βοηθούσαν να εκφράσουν τη δημιουργικότητά τους, αλλά ούτε και άλλες ευκαιρίες που θα απορροφούσαν την αστείρευτη ενέργειά τους. Σήμερα πορεύονται πλέον μέσα στη μικρή τους κοινωνία, πάνω σε άλλες βάσεις εξέλιξης και ανάπτυξης της προσωπικότητάς τους. Δημιουργούν, είναι ευτυχισμένοι, ψυχαγωγούνται σαν να είναι όλα μια μεγάλη παρέα, αναπτύσσοντας παράλληλα ικανότητες και δεξιότητες.
Οι κάτοικοι του Μακρυχωρίου μάς δίνουν ένα μάθημα ζωής. Ένα μάθημα που οι ίδιοι θα πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά μας μέσα από τη δική μας δράση. Αυτοί απλά μας θυμίζουν ότι: «Το εθελοντικό έργο συνδέεται με την ανιδιοτελή προσφορά για την κοινή ευημερία. Συνδυάζει τα στοιχεία της ελεύθερης βούλησης και επιλογής με την ένταξη σε ένα πρόγραμμα δράσης. Ως ελεύθερη απόφαση είναι προσωπική υπόθεση, είναι τρόπος ζωής.
Η εθελοντική δράση είναι ο δείκτης τού πολιτισμού μιας κοινωνίας και μέσω αυτής επιτυγχάνει τα εξής: Φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά και βοηθάει να διευθετηθούν τα κοινωνικά προβλήματα στη βάση. Eνισχύει την απόκτηση κοινωνικών, επικοινωνιακών και επαγγελματικών δεξιοτήτων και αναπτύσσει νέες ικανότητες. Eνδυναμώνει και δίνει νέο περιεχόμενο στη ζωή των ενηλίκων. Aυξάνει τη δυνατότητα ενεργούς συμμετοχής των νέων στη ζωή και την εργασία. Aποτελεί εν δυνάμει χώρο ανάπτυξης νέων κοινωνικών υπηρεσιών αυξάνοντας την απασχόληση.
Οδηγεί στην εσωτερική ολοκλήρωση του πολίτη-εθελοντή και στη συνολική μετεξέλιξη της κοινωνίας από άκρως ατομικιστικής σε κοινωνία αλληλεγγύης».